5 کاری که والدین می توانند برای محافظت از بچه های ورزشکارشان انجام دهند

در آخر هر هفته، تمام باشگاه های ورزشی در سراسر کشور با جمعیت زیاد بچه ها در سنین مختلف برای بازی فوتبال و سایر بازی ها پر می شوند. استخرها هم با طرفداران مسابقات شنا پر می شوند. برخی باشگاه ها هم میزبان ژیمناستیک کارهای کوچک هستند.
در طول هفته، به طور اجتناب ناپذیر مراکز درمانی ورزشی هم به همان اندازه با بچه هایی که نیاز به فیزیوتراپی و یا جراحی زانو دارند پر می شوند. کارشناسان می گویند: همان طور که تعداد بچه هایی که در سنین کم ورزش را خیلی جدی شروع می کنند، آسیب هایی که در دل تمام رشته های ورزشی وجود دارند نیز در حال افزایش هستند.
شایع ترین مشکلاتی که والدین با آن مواجه خواهند شد معمولا آسیب های حاد مانند: آسیب دیدگی یا شکستگی استخوان هستند (اگرچه متاسفانه این آسیب دیدگی ها در زمین های بازی نیز اتفاق می افتند) همه این ها آسیب هایی هستند که ممکن است بارها و بارها در عضلات، تاندون ها و رباط ها به وجود آیند.
دِنیس کاردون، رئیس مراقبت های بهداشتی اولیه در نیویورک می گوید: "وقتی بخش های در حال رشد بدن هنوز باز هستند، در واقع بخش های ضعیف سیستم به شمار می روند". "بچه ها لزوما دچار رگ به رگ شدن یا کشیدگی عضله نمی شوند، اما ممکن است درد و التهاب در بخش های رشد اتفاق بیفتد مانند جلوی زانو و پاشنه ی پا".

قبل از اینکه بچه ها تمرین را شروع کنند تمهیدات کوچکی برای شان داشته باشید، کارشناسان معتقدند والدین می توانند کارهای زیادی برای محافظت کودکان از جراحات انجام دهند. {user} گذشته از اینها، ورزش به دلایلی برای بچه ها مفید است.
در این جا پنج راه برای کمک به فرزندتان برای فعالیت طولانی مدت وجود دارد:
1. خیلی زود روی یک ورزش خاص متمرکز نشوید. ممکن است فرزندتان برای ژیمناستیک یا ورزشی دیگر از خودش استعداد نشان دهد اما تمرکزِ خیلی زود روی یک فعالیت می تواند در زندگی آنها منجر به بروز شایع ترین جراحات شود که شامل استرس های مداوم و مشکلات دیگر می باشد. انجام یک ورزش مانع از هماهنگی و توسعه عصبی می شود زیرا بچه ها فرصتی برای استفاده از گروه های عضلانی متعدد در راه های مختلف ندارند. 
میشل کاپلو متخصص فیزیوتراپی و کارشناس بالینی در USCF مرکز پزشکی ورزشی بیمارستان های کودکان بنیوف برای ورزشکاران کم سن وسال می گوید: "در سنین اولیه که بچه ها هنوز در حال رشد هستند، می خواهیم اطمینان حاصل کنیم که مهارت های حرکتی خود را از راه های مختلفی توسعه می دهند". "به این ترتیب آن ها ورزش های طولانی تر و سَبک زندگی سالم تری خواهند داشت".
چه زمانی برای انتخاب یک ورزش مناسب است؟ در واقع بعد از اینکه بچه ها به سن بلوغ می رسند. اگر ورزشکار کوچک شما نمی تواند تا آن سن منتظر بماند، شما به عنوان والدین باید هر سال سه ماه فرزندتان را از باشگاه های ورزشی دور نگه دارید. این استراحت نه تنها کودکان را از آسیب دیدگی محافظت می کند، بلکه می تواند از بروز فرسودگی ذهنی نیز جلوگیری کند.
دکتر کاردون که هم چنین مسئول ارشد پزشکی لیگ های ورزشی دانشکده ها در شهر نیویورک است می گوید: "بچه ها اغلب تحت تاثیر این جمله ی والدین و معلمان که اگر روی این ورزش تمرکز نکنی نمی توانی در آن موفق شوی، قرار می گیرند". "همه ما با اطمینان می دانیم که این روش درستی نیست"

2. مربی و برنامه را بررسی کنید. بسیاری از برنامه های ورزشی بچه ها معمولا توسط والدین نوشته می شوند که لزوما در مربیگری مهارت ندارند. قبل از ثبت نام کودکتان برای یک تیم خاص، از اطرافیان پرس و جو کنید. مربیان خوب که به هر یک از اعضای تیم به یک اندازه مراقبت و توجه نشان می دهند، معمولا بررسی های شگفت آوری انجام می دهند. به طور معمول کودکان اغلب در برنامه هایی آسیب می بینند که تمرکزش روی برنده شدن بیشتر از بازی و سرگرمی ست. اگر یک مربی به بازیکنان با استعداد تر و قوی تر زمان بازی بیشتری بدهد قطعا باعث آسیب دیدگی آن ها خواهند شد.

دکتر کاردون می گوید: "بچه ها می توانند در پارک بدون حضور بزرگ ترها از صبح تا شب با دوستان شان بازی کنند و واقعا آسیب زیادی و جدی هم نبینند". "حضور والدین یا مربی با دستورالعمل های مختلط می تواند باعث آسیب دیدگی بچه ها شوند".

3. هر روز از فرزندان تان زمان استراحت و بازیابی بخواهید. همه ی بدن ها به خصوص آنهایی که هنوز در حال رشد هستند به زمان نیاز دارند تا با نیازهای آموزشی سازگار شوند.
کاپلو می گوید: "افراد صدمه می بینند زیرا به اندازه ی کافی نمی خوابند و به اندازه کافی به تغذیه شان و میزان مصرفی هیدرات شان اهمیت نمی دهند".
اگر آخر هفته ی خود را صرف تماشای فرزندان تان در یک مسابقه 5 سِته می کنید، مطمئن شوید که آن ها به اندازه کافی آب می نوشند، وعده غذایی شان را مرتب می خورند، بین بازی وعده های غذایی سالم و مقوی می خورند و به اندازه ی کافی می خوابند.
کاپلو می گوید: "به فرزندان تان بگویید اگر کمتر از هشت ساعت بخوابند، 1.7 خطر آسیب دیدگی شان بیشتر می شود". "اگر به اندازه ی کافی مایعات ننوشند، عضلات شان 20 درصد ضعیف تر می شوند".
نیراو پاندیا، استادیار بالینی جراحی ارتوپدی در UCSF بیمارستان های کودکان بنیوف، نمونه هایی از بیماران خاص مربوط به ستارگان رشته بسکتبال که معروف ترین شان استِف کِری در منطقه بای است را معرفی می کند.
او می گوید: "از من خواسته می شود با گفتن این جمله که این تکنیک ها برای عملکرد بهتر مفید هستند آنها را به استراحت تشویق می کنم". "این یک پیام ثابت است که از طرف والدین و مربیان درخواست می کنم".

4. نرمش های مناسب آموزش دهید. یکی از رایج ترین مشکلات برای رشد ورزشکاران (به خصوص دخترها) آسیب های ACL است (یعنی آب آوردن رباط صلیبی در زانو) که می تواند کودک را تا 9 ماه از هرگونه ورزشی دور نگه دارد و همچنین خطر ابتلا به آرتریت در بزرگسالی را برای او به همراه خواهد داشت. نرمش قبل از شروع فعالیت کار آسانی ست و تقریبا برای هر ورزشی و برای پسرها و دخترها اتفاق می افتد: مطمئن شوید که ورزشکارها 10 تا 15 دقیقه را قبل از ورزش صرف گرم کردن بدن شان می کنند. مهم نیست چند سالتان است اما شروع ورزش با عضلات گرم نشده فاجعه است.
دکتر کاردون می گوید: "برنامه های ورزشی پیشگیری خوب و کوتاه که احتمال آسیب دیدگی را کاهش می دهند به راحتی در اینترنت قابل دسترسی هستند".

5. مطمئن شوید که فرزندتان از ورزشی که انجام می دهد، لذت می برد. وقتی فرزندتان برای تمرین پاهای خود را با بی میلی روی زمین می کشد یا می گوید حس خوبی ندارد، شروع به سوال پرسیدن کنید. این می تواند یک هشدار معمولی باشد که فشار روی او بیش از حد زیاد است، انتظارات فیزیکی از او به شدت بالا هستند یا چیزی وجود دارد که او نمی تواند از آن لذت ببرد.
دکتر پاندیا می گوید: هنگامی که بچه ها ورزش را به عنوان یک کار سخت و طاقت فرسا ببینند به مرور زمان بدنشان تحلیل می رود". "شما باید مطمئن شوید که بچه ها می خواهند ورزش کنند، برای آن ارزش قائلند و از آن لذت می برند".

مطالب مرتبط:
ورزش نقش بی بدیلی در تحقق ساحت های شش گانه تربیتی دارد
ورزش مدارس به کجا می‌رود؟
ورزش بانجو!

منبع: تیزلند