راه های ارتباط مؤثر با فرزندان
*درک نمودن آنان(اینکه چگونه فکر می کنند، چه چیزهایی نیاز دارند، چگونه نسبت به مسائل عکس العمل نشان می دهند).
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1397/08/28 ساعت 13:30
محبوبه همت - مرکز یادگیری تبیان
*دیدن مسائل از نگاه فرزندان.
*توجه به آنان از طریق شناسایی توانایی ها و احترام گذاشتن و دوری از سرزنش و توبیخ، و تذکرات شلاق گونه و آمرانه و دم انتظارات بی جا از فرزندان و پرهیز از تکرار بیش از حد حرف ها .
تذکرات تکراری، سوهان روح فرزندان است.
در دوران کودکی رابطه والدین با فرزند رابطه عمودی از بالا به پایین مشتمل بر امر و نهی و در برگیرنده دستورات مشخص از انظباط و رعایت موازین اخلاقی است، اما در دوران نوجوانی چارچوب این گونه روابط در هم ریخته و می بایست به رابطه افقی تغییر یابد به گونه ای که والدین خود را در سطحی مساوی نوجوان خویش قرار داده و از طریق هم دلی، تفاهم و درک وضعیت نوجوان مبادرت ورزند به طوری که نوجوان والدین را در کنار خود یافته وآن ها را در وضعیت بالاتر و دست نیافتنی احساس نکند.
مهارت های گوش دادن و رفع موانع برقراری ارتباط
*برقراری تماس چشمی و نگاه کردن به صورت فرزندان و عدم انجام دادن کار دیگران در زمان صحبت با آنان. (پرهیز از خواندن روزنامه، دیدن تلویزیون، انجام کار اداری در منزل، ظرف شستن و ....)
*صبر در گوش دادن و عدم قطع صحبت های آنان .
*تمرکز و درک کردن صحبت های نهفته و درونی فرزندان (اولویت به گوش کردن واقعی به جای شنیدن سطحی)
*تشخیص نیازهای آنان و پرهیز از حل مسئله و مشکلات آن ها.
*عدم نتیجه گیری و قضاوت عجولانه نسبت به خواسته های فرزندان.
خانواده هایی که فاقد ارتباط مؤثر با فرزندان هستند با شاخصه های زیر در فرزندان مواجه خواهند شد:
*احساس حقارت، کوچک بودن و حسادت.
*عدم خود باوری و اعتماد به نفس.
*بروز افکار منفی نسبت به خود و دیگران(ارزیابی منفی از خود).
*روحیه حساس دو جانبه (پرخاشگر،مجری بی چون و چرا).
*عدم توان تصمیم گیری منطقی.
*تابع فشار گروه همسالان.
*انزواطلبی و گوشه گیری.
*عزت نفس پایین و احساس بی ارزشی.
*بروز مشکلات عاطفی، خودنمایی و برقراری روابط سوء جنسی.
*خلق و خوی خشن و رفتار خصومت آمیز.
*ناامیدی.
*بی برنامگی و افت تحصیلی.
*عدم احساس مسوولیت نسبت به اعمال و رفتار خود و مقصر دانستن دیگران.
*احساس درماندگی و بی علاقگی برای هر گونه پیشرفت.
*اقدام به فرار از منزل.
*اقدام به خودکشی.
خانواده هایی که با فرزندان خود ارتباط مؤثر دارند فرزندان آنان دارای ویژگی های زیر می باشد:
*احساس آرامش، شادی و رضایت داشته و برای خود و دیگران ارزش قایل هستند.
*دارای ذهنی خلاق هستند.
*با مشاهده موفقیت ها احساس غرور کرده و بر تلاش خود می افزایند.
*نه هیجانی و نه ناامیدند.
*از خودشان انتظار واقعی دارند.
*به تأیید دیگران نیاز ندارند.
*به خودشان دروغ نمی گویند.
*باور دارند که مورد قبول و احترام دیگران هستند.
*نسبت به خود صریح و رو راست هستند.
*دریک کلام از اعتماد به نفس و عزت نفس بالایی برخوردارند.
نویسنده: امید زاهدی
منبع: کتاب کودک و خانواده
مطالب مرتبط:
*توجه به آنان از طریق شناسایی توانایی ها و احترام گذاشتن و دوری از سرزنش و توبیخ، و تذکرات شلاق گونه و آمرانه و دم انتظارات بی جا از فرزندان و پرهیز از تکرار بیش از حد حرف ها .
تذکرات تکراری، سوهان روح فرزندان است.
در دوران کودکی رابطه والدین با فرزند رابطه عمودی از بالا به پایین مشتمل بر امر و نهی و در برگیرنده دستورات مشخص از انظباط و رعایت موازین اخلاقی است، اما در دوران نوجوانی چارچوب این گونه روابط در هم ریخته و می بایست به رابطه افقی تغییر یابد به گونه ای که والدین خود را در سطحی مساوی نوجوان خویش قرار داده و از طریق هم دلی، تفاهم و درک وضعیت نوجوان مبادرت ورزند به طوری که نوجوان والدین را در کنار خود یافته وآن ها را در وضعیت بالاتر و دست نیافتنی احساس نکند.
مهارت های گوش دادن و رفع موانع برقراری ارتباط
*برقراری تماس چشمی و نگاه کردن به صورت فرزندان و عدم انجام دادن کار دیگران در زمان صحبت با آنان. (پرهیز از خواندن روزنامه، دیدن تلویزیون، انجام کار اداری در منزل، ظرف شستن و ....)
*صبر در گوش دادن و عدم قطع صحبت های آنان .
*تمرکز و درک کردن صحبت های نهفته و درونی فرزندان (اولویت به گوش کردن واقعی به جای شنیدن سطحی)
*تشخیص نیازهای آنان و پرهیز از حل مسئله و مشکلات آن ها.
*عدم نتیجه گیری و قضاوت عجولانه نسبت به خواسته های فرزندان.
خانواده هایی که فاقد ارتباط مؤثر با فرزندان هستند با شاخصه های زیر در فرزندان مواجه خواهند شد:
*احساس حقارت، کوچک بودن و حسادت.
*عدم خود باوری و اعتماد به نفس.
*بروز افکار منفی نسبت به خود و دیگران(ارزیابی منفی از خود).
*روحیه حساس دو جانبه (پرخاشگر،مجری بی چون و چرا).
*عدم توان تصمیم گیری منطقی.
*تابع فشار گروه همسالان.
*انزواطلبی و گوشه گیری.
*عزت نفس پایین و احساس بی ارزشی.
*بروز مشکلات عاطفی، خودنمایی و برقراری روابط سوء جنسی.
*خلق و خوی خشن و رفتار خصومت آمیز.
*ناامیدی.
*بی برنامگی و افت تحصیلی.
*عدم احساس مسوولیت نسبت به اعمال و رفتار خود و مقصر دانستن دیگران.
*احساس درماندگی و بی علاقگی برای هر گونه پیشرفت.
*اقدام به فرار از منزل.
*اقدام به خودکشی.
خانواده هایی که با فرزندان خود ارتباط مؤثر دارند فرزندان آنان دارای ویژگی های زیر می باشد:
*احساس آرامش، شادی و رضایت داشته و برای خود و دیگران ارزش قایل هستند.
*دارای ذهنی خلاق هستند.
*با مشاهده موفقیت ها احساس غرور کرده و بر تلاش خود می افزایند.
*نه هیجانی و نه ناامیدند.
*از خودشان انتظار واقعی دارند.
*به تأیید دیگران نیاز ندارند.
*به خودشان دروغ نمی گویند.
*باور دارند که مورد قبول و احترام دیگران هستند.
*نسبت به خود صریح و رو راست هستند.
*دریک کلام از اعتماد به نفس و عزت نفس بالایی برخوردارند.
نویسنده: امید زاهدی
منبع: کتاب کودک و خانواده
مطالب مرتبط:
