والدین پرکار
در این مطلب و سلسه مطالب مرتبط، که بر گرفته از کتاب کودک و خانواده به قلم امید زاهدی است سعی در شناسایی والدین مختلف در سبک تربیت فرزندان داریم، و تلاش می کنیم هر یک را به صورت جداگانه مورد بررسی و نقد قرار دهیم...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1397/08/20 ساعت 08:57
محبوبه همت - مرکز یادگیری تبیان
انسان در طول زندگی خویش مراحل مختلفی را پشت سر می گذارد. در میان همه دوره های زندگی هر انسان، بعضی از مراحل ویژگی های خاص دارند. یکی از این بخش ها و دوره ها زمانی است که کودک تجربه حضور در مدرسه، جامعه و ارتباط مستقیم با معلم، مربی و گروه همسالان را تجربه می کند، که نیاز است اولیاء محترم با مشارکت مربیان مدرسه، آموزش مهارت های زندگی را برای فرزند دلبندتان فراهم سازند.
با توجه به اهمیت آموزش اولیاء دانش آموزان ابتدایی بر آن شدم تا مجموعه ای از سبک های فرزند پروری، مهارت های زندگی، مدیریت اقتصادی و پول تو جیبی، آسیب شناسی فناوری های نوین، هوش و ... را آماده کرده و در اختیار اولیاء عزیز و معلمان گرامی قرار دهم.
آموزش سبک های فرزند پروری
شما جزء کدام دسته از والدین هستید؟
1.والدین پرکار
2.والدین اردوگاهی(مستبد)
3.والدین بی تفاوت(مسامحه کار)
4.والدین گسسته(پریشان)
5.والدین منطقی(مقتدر)
1.والدین پرکار
نیم نگاهی به ساختار خانواده های پر کار حکایت از وجود والدینی دارد که به علت پیشی گرفتن ناهنجاری های اقتصادی و کاهش پرداختن والدین به مسائل فرهنگی و آموزشی خانواده، بین تعهد به کار و تعهد به فرزندان همواره تعارض وجود دارد.
خصوصیات خانواده های پرکار عبارت است از:
*فضای خانه تبدیل به پانسیون و محل نگهداری فرزندان گردیده و همواره والدین برای تأمین غذا، پوشاک و ... فرزندان در تلاش هستند.آنان تصور می کنند پول، راحتی به همراه می آورد غافل از آن که معلوم نیست خوشبختی را برای فرزندان به همراه داشته باشد. آنان آرامش زندگی را برای فراهم ساختن وسایل آسایش زندگی فدا می کنند.
*در این گونه خانواده ها، والدین تمام خستگی و مشقت ناشی از کار روزانه را همچون کوله باری سنگین با خود به منزل می آورند. به رغم آنکه در عصر ارتباطات به سر می بریم لیکن والدین خانواده های پر کار در شبانه روز، فرصتی برای ایجاد برقراری ارتباط مناسب و مؤثر با فرزندان خود نداشته و بدین ترتیب در فرزندان محرومیت عاطفی شکل می گیرد.
*اعتماد اینگونه والدین به مدرسه و جامعه به صورت افراطی می شود، لذا بخش زیادی از مسئولیت تربیت فرزندان رابه این دو مرجع واگذار می کنند.
به طوری کم کم نقش و اقتدار والدین کاهش یافته و توان تأثیر گذاری روی فرزندان را ندارند. به عبارت بهتر، پیوند احساسی بین والدین و فرزندان کاهش می یابد. این روند در دراز مدت سبب خواهد شد که احساس خود باوری و تعادل روانی در فرزندان تنزل نموده و به تدریج فرزندان این خلا عاطفی را با برقراری ارتباط با دوستان خود آغاز می کنند، این موضوع در طولانی مدت می تواند سبب انحرافات رفتاری فرزندان شود.
*این گونه والدین توان انطباق با شرایط پر تغییر اجتماعی و فرهنگی را نداشته به طوری که با بروز مشکلات رفتاری در فرزندان، کاملا خود را باخته و تسلیم شرایط روزگار و دشواری های زندگی می شوند. به عبارتی قدرت کنترل بر رفتار فرزندان را نداشته و توان هدایت کشتی زندگی را در امواج ناملایمات روزمره از دست داده و در ساحل بی تفاوتی فرود خواهند آمد.
*این گونه والدین آن قدر مشغول امور خود هستند که فرزندان احساس می کنند والدین،آنان را فراموش کرده اند. بر این اساس فرزندان شان با مشکلات روحی و روانی مزمن و آشکار نظیر بی حوصلگی ، انزوا طلبی، بی دقتی در درس ها، عدم برقراری ارتباط صمیمی و .... مواجه می شوند.
*در این خانواده ها، والدین بعضا آن قدر که برای درس خواندن فرزندان فشار می آورند، برای تربیت فرزندان و توجه به صفات اخلاقی و معنویت آنان دغدغه و نگرانی ندارند.
*این گونه والدین بعضا کارهای خود از قبیل کارتابل های اداری و دفاتر حساب و کتاب مالی را به منزل آورده و به نوعی غرق در انجام کار می شوند. اگرچه این موضوع شاید از لحاظ اجتماعی قابل پذیرش باشد لیکن در روحیه فرزندان اثرات سوئی بدنبال داشته و آنان احساس می کنند که برای والدین شان بی ارزش هستند زیرا والدین بطور مستمر وقتی را برای فرزندان به منظور آموختن خوبی ها و دوری از بدی ها صرف نمی کنند. بر این اساس والدین از رویاهایی که در سر فرزندان وجود دارد غافل مانده و چه بسا این موضوعات زمینه ساز انحراف شود.
*این گونه والدین به علت مشغله ی بیش از حد، نظارت و کنترل روی فرزندان نداشته و بر این اساس احتمال انحراف فرزندان به جرگه آسیب های اجتماعی از جمله مواد مخدر و روان گردان ها یا.... فراهم خواهد شد.
نتیجه گیری
محصول خانواده پرکار: فرزندان بی حوصله، انزوا طلب، بی دقت در درس، عدم توان برقراری ارتباط صمیمی از سوی والدین با فرزندان و در برخی از موارد تردد فرزندان به منزل دوستان خود بدون اطلاع والدین و احتمال بروز انحراف در آن ها.
نویسنده: امید زاهدی
منبع:کتاب کودک و خانواده
مطالب مرتبط:
والدین پرکار
والدین اردوگاهی
والدین بی تفاوت
والدین پریشان
والدین منطقی
با توجه به اهمیت آموزش اولیاء دانش آموزان ابتدایی بر آن شدم تا مجموعه ای از سبک های فرزند پروری، مهارت های زندگی، مدیریت اقتصادی و پول تو جیبی، آسیب شناسی فناوری های نوین، هوش و ... را آماده کرده و در اختیار اولیاء عزیز و معلمان گرامی قرار دهم.
آموزش سبک های فرزند پروری
شما جزء کدام دسته از والدین هستید؟
1.والدین پرکار
2.والدین اردوگاهی(مستبد)
3.والدین بی تفاوت(مسامحه کار)
4.والدین گسسته(پریشان)
5.والدین منطقی(مقتدر)
1.والدین پرکار
نیم نگاهی به ساختار خانواده های پر کار حکایت از وجود والدینی دارد که به علت پیشی گرفتن ناهنجاری های اقتصادی و کاهش پرداختن والدین به مسائل فرهنگی و آموزشی خانواده، بین تعهد به کار و تعهد به فرزندان همواره تعارض وجود دارد.
خصوصیات خانواده های پرکار عبارت است از:
*فضای خانه تبدیل به پانسیون و محل نگهداری فرزندان گردیده و همواره والدین برای تأمین غذا، پوشاک و ... فرزندان در تلاش هستند.آنان تصور می کنند پول، راحتی به همراه می آورد غافل از آن که معلوم نیست خوشبختی را برای فرزندان به همراه داشته باشد. آنان آرامش زندگی را برای فراهم ساختن وسایل آسایش زندگی فدا می کنند.
*در این گونه خانواده ها، والدین تمام خستگی و مشقت ناشی از کار روزانه را همچون کوله باری سنگین با خود به منزل می آورند. به رغم آنکه در عصر ارتباطات به سر می بریم لیکن والدین خانواده های پر کار در شبانه روز، فرصتی برای ایجاد برقراری ارتباط مناسب و مؤثر با فرزندان خود نداشته و بدین ترتیب در فرزندان محرومیت عاطفی شکل می گیرد.
*اعتماد اینگونه والدین به مدرسه و جامعه به صورت افراطی می شود، لذا بخش زیادی از مسئولیت تربیت فرزندان رابه این دو مرجع واگذار می کنند.
به طوری کم کم نقش و اقتدار والدین کاهش یافته و توان تأثیر گذاری روی فرزندان را ندارند. به عبارت بهتر، پیوند احساسی بین والدین و فرزندان کاهش می یابد. این روند در دراز مدت سبب خواهد شد که احساس خود باوری و تعادل روانی در فرزندان تنزل نموده و به تدریج فرزندان این خلا عاطفی را با برقراری ارتباط با دوستان خود آغاز می کنند، این موضوع در طولانی مدت می تواند سبب انحرافات رفتاری فرزندان شود.
*این گونه والدین توان انطباق با شرایط پر تغییر اجتماعی و فرهنگی را نداشته به طوری که با بروز مشکلات رفتاری در فرزندان، کاملا خود را باخته و تسلیم شرایط روزگار و دشواری های زندگی می شوند. به عبارتی قدرت کنترل بر رفتار فرزندان را نداشته و توان هدایت کشتی زندگی را در امواج ناملایمات روزمره از دست داده و در ساحل بی تفاوتی فرود خواهند آمد.
*این گونه والدین آن قدر مشغول امور خود هستند که فرزندان احساس می کنند والدین،آنان را فراموش کرده اند. بر این اساس فرزندان شان با مشکلات روحی و روانی مزمن و آشکار نظیر بی حوصلگی ، انزوا طلبی، بی دقتی در درس ها، عدم برقراری ارتباط صمیمی و .... مواجه می شوند.
*در این خانواده ها، والدین بعضا آن قدر که برای درس خواندن فرزندان فشار می آورند، برای تربیت فرزندان و توجه به صفات اخلاقی و معنویت آنان دغدغه و نگرانی ندارند.
*این گونه والدین بعضا کارهای خود از قبیل کارتابل های اداری و دفاتر حساب و کتاب مالی را به منزل آورده و به نوعی غرق در انجام کار می شوند. اگرچه این موضوع شاید از لحاظ اجتماعی قابل پذیرش باشد لیکن در روحیه فرزندان اثرات سوئی بدنبال داشته و آنان احساس می کنند که برای والدین شان بی ارزش هستند زیرا والدین بطور مستمر وقتی را برای فرزندان به منظور آموختن خوبی ها و دوری از بدی ها صرف نمی کنند. بر این اساس والدین از رویاهایی که در سر فرزندان وجود دارد غافل مانده و چه بسا این موضوعات زمینه ساز انحراف شود.
*این گونه والدین به علت مشغله ی بیش از حد، نظارت و کنترل روی فرزندان نداشته و بر این اساس احتمال انحراف فرزندان به جرگه آسیب های اجتماعی از جمله مواد مخدر و روان گردان ها یا.... فراهم خواهد شد.
نتیجه گیری
محصول خانواده پرکار: فرزندان بی حوصله، انزوا طلب، بی دقت در درس، عدم توان برقراری ارتباط صمیمی از سوی والدین با فرزندان و در برخی از موارد تردد فرزندان به منزل دوستان خود بدون اطلاع والدین و احتمال بروز انحراف در آن ها.
نویسنده: امید زاهدی
منبع:کتاب کودک و خانواده
مطالب مرتبط:
والدین پرکار
والدین اردوگاهی
والدین بی تفاوت
والدین پریشان
والدین منطقی
