مسخره کردن

مامان پرسید: از مدرسه چه خبر؟

گفتم: مامان نمی دانی چه شد؟ امروز که خانم معلم می خواست از فاطمه درس بپرسد، صورتش سرخ شد. وقتی خانم سوالش را پرسید، فاطمه دست و پایش را گم کرد. وقتی می خواست جواب بدهد، صدایش می لرزید. این جوری...

بعد هم ادای فاطمه را در آوردم. ولی نمی دانم چرا مامان عصبانی شد و گفت: تو که نخندیدی؟!
از اینکه مامان ناراحت شد فهمیدم کار بدی کرده ام و نگفتم خندیدم!

مامان گفت: حتماً فردا برو و از او معذرت خواهی کن. دلش را به دست بیاور!
گفتم: من که کار بدی نکرده ام؟

مامان گفت: تو و دوستانت او را مسخره کرده اید. شما دل دوستتان را شکسته اید. خدا را هم ناراحت کرده اید. این ها کارهای بدی نیستند؟
فهمیدم: وقتی کسی را مسخره می کنیم، در واقع داریم او را اذیت می کنیم.

من یک مداد قشنگ دارم که می خواهم به فاطمه بدهم. حالا فهمیده ام که چون فاطمه کم رو است موقع حرف زدن دست و پایش را گم می کند؛ ولی درسش خوب است. من باید به او کمک کنم تا دیگر خجالتی نباشد.

مطالب مرتبط:
روش های مطالعه
چرا نباید کسی را مسخره کنیم؟
چرا نباید عجله کنیم؟


کودک و نوجوان تبیان
تنظیم: فهیمه امرالله - منبع: ماهنامه رشد نوآموز