امام جمعه‌ای که مجاهد واقعی انقلاب بود

سید اسدالله مدنی درسال ۱۲۹۳ در «دهخوارقان» استان آذربایجان شرقی دیده به جهان گشود. پدرش آقا میر علی بزاز بود او در ۴ سالگی مادر و در ۱۶ سالگی پدر خود را از دست داد.

وی در عنفوان جوانی برای كسب معارف اسلامی وارد شهر قم شد و مبارزه خود را علیه رژیم پهلوی در این شهر آغاز كرد و به دلیل همین تحركات به «آذر شهر» تبعید شد. در این شهر در اولین اقدام با فرقه ضاله بهائیت به مبارزه برخاست و مردم را به برچیدن كارخانه مشروب‌سازی این شهر دعوت کرد.
مدنی به دلیل ادامه مبارزات خود مجبور به ترك شهر شد و به نجف اشرف عزیمت كرد، پس از تبعید امام خمینی (ره) همواره در كنار ایشان بود و بارها به ایران آمد و در شهرهای مختلف پیام‌آور ادامه مبارزه شد.

وی در سال ۱۳۵۱ به خرم‌آباد رفت و با سمت نماینده و وكیل تام الاختیار امام در مبارزه، به فعالیت پرداخت، ساواك كه از نفوذ او در بین مردم می‌ترسید با نوشتن شبنامه و نامه‌های توهین‌آمیز سعی در ترور شخصیت او كرد كه با هوشیاری مردم و علما این طرح ناكام ماند.
در سال ۱۳۵۴ وی را به «نورآباد ممسنی» تبریز تبعید كردند، ولی سخنرانی‌ها و افشاگری‌ها و محبوبیت وی در بین مردم باعث شد تا از آنجا به گنبد كاووس تبعید شود.
اما از آنجا كه در هر جا پا می‌گذاشت آنجا را به كانون مبارزه بدل می‌كرد، ساواك او را به بندر كنگان و سپس به مهاباد تبعید كرد، در تمام این شهرها مردم را به تقلید از امام دعوت كرد و رساله او را با تمام محدودیت‌های موجود بین مردم پخش می‌كرد.

پس از پیروزی انقلاب به عنوان نماینده مردم همدان در مجلس خبرگان قانون اساسی برگزیده شد و پس از شهادت اولین شهید محراب شهید قاضی طباطبایی؛ امام جمعه تبریز، از طرف امام خمینی (ع) نماینده و امام جمعه تبریز شد.

وی در آن ایام در خنثی‌كردن فتنه‌های حزب خلق در تبریز نقش به سزایی داشت و با حضور خود در جبهه‌ها و شركت در مراسم دعا و نیایش مشوقی برای رزمندگان بود.
سرانجام این این عالم دینی در ۲۰ شهریور سال ۱۳۶۰ در حال اقامه نماز جمعه به دست منافقین به شهادت رسید.

---

منبع : خبرگزاری شبستان