دورهمی خانوادگی به میزبانی اکبر عبدی

چرا که اکبر عبدی اصلا مجری نیست و تجربه این کار را هم ندارد. خودش هم قطعا ادعایی در این زمینه ندارد. از این رو به دلیل خاطراتی که مردم از نقش ها و بازی ها و فیلم ها و سریال های این هنرمند در ذهن دارند، از دیدن چهره و شنیدن خاطرات عبدی در برنامه لذت می برند. به خصوص اینکه عبدی با هر مهمانی که در برنامه دعوت می شود، خاطرات مشترک شیرینی دارد که برای مخاطبان این برنامه جذاب است. گرچه به دلیل راحتی که عبدی در بیان خاطراتش دارد و گاهی از الفاظی استفاده می کند که مناسب رسانه ای چون تلویزیون نیست، برنامه مدام درگیر ممیزی در پخش می شود و به قدری این ممیزی ها مشهود است که در کنار صدای بوقی که روی برخی دیالوگ های عبدی شنیده می شود، مخاطب مدام شاهد پرش هایی در تصویر است. با این حال می توان گفت تنها دلیلی که باعث می شود این برنامه مورد توجه قرار بگیرد، شخصیت شیرین اکبر عبدی است.
اما یکی از ویژگی های مثبت این برنامه فضایی است که برای ظهور استعدادهای بازیگری در نظر گرفته شده است و گروه های مختلف تئاتری که تاکنون مجال ظهور استعداد خود را نداشته اند، در این برنامه می توانند نمایش کوتاه کمدی را مقابل چشمان تماشاچیان اجرا کرده و در ادامه قرار است که مورد سنجش هم قرار بگیرند و مردم هم به آنها رای بدهند. از این رو این برنامه فرصت خوبی برای برخی گروه های تئاتری ناشناخته بوده است. البته همه گروه هایی هم که در برنامه حضور پیدا می کنند، چندان مستعد نیستند و از این رو باید از دست اندرکاران برنامه پرسید که گزینشی در این باره صورت می گیرد یا نه! چرا که اگر نگاه جدی به این بخش از برنامه شود، چه بسا که رقابت جذابی بین گروه های بازیگری و افرادی که ادعا می کنند استعداد بازیگری دارند، به وجود می آید که از این رو می توان گفت گام موثری در زمینه اشاعه تئاتر برداشته خواهد شد. اما اگر نگاه دست اندرکاران این برنامه صرفا پرکردن زمان برنامه باشد و به دلیل مشکلات مالی که تلویزیون دارد، رو به این سمت و سو آورده باشند که تکلیف برنامه مشخص است!
شاید این برنامه هم به نوعی کپی از برنامه های موفق دیگری باشد، اما نوع اجرای عبدی و گفت و گو با مهمانانش و بخش های اجرای تئاترش منحصر به خودش است. اما تنها نکته ای که به جذابیت برنامه نمی افزاید و به نوعی کپی از «قیمت» برنامه «دورهمی» است، حضور نصرت میرعظیمی است که با گویش همدانی صحبت می کند و بده بستان هایی با اکبر عبدی دارد که اصلا برای مخاطب جذاب نیست. در این بخش از برنامه هم زن پوشی اکبر عبدی و بازی شیرینی که دارد، باعث جلب نظر مخاطبان می شود. وگرنه حضور این بازیگر در کنار اسطوره ای چون اکبر عبدی اصلا جذاب نیست. شاید اگر بازیگر دیگری با عبدی پاس کاری هایی از این دست می کرد، نمک برنامه بیشتر می شد. اما آشنایی و رفاقتی که میرعظیمی با لطیفی دارد، باعث شده تا در هر کاری که او می سازد، حضور داشته باشد. در صورتی که در مقایسه با «قیمت» «دورهمی» این بازیگر اصلا شیرینی و نمک در بازی اش ندارد که باعث جلب نظر مخاطبان شود. گرچه لطیفی از همان ابتدای شروع پخش برنامه در گفت و گویی مدعی شده بود که این برنامه کپی از هیچ برنامه ای به خصوص «خندوانه» و «دورهمی» نیست و در نوع خود منحصر به فرد است، اما قطعا با دقت بیشتر می توان نمونه هایی از این دست را به راحتی یافت. اما نکته مهم این است که کپی برداری و یا استفاده از تجربه های موفق در برنامه سازی اصلا کار نادرست و اشتباهی نیست. به شرط آنکه بتوان برنامه ای را ساخت که نگاه مخاطبان را از شبکه های ماهواره ای به سمت تلویزیون معطوف کند. بخصوص این روزها که مشکلات اقتصادی و سیاسی و اجتماعی به قدری امان مردم را بریده است که از هر زمان دیگری بیشتر به دیدن برنامه ها و مجموعه های طنز دارند تا کمی از مشکلات روزمره خود فاصله بگیرند. در نهایت اینکه «شبی با عبدی» برنامه خوبی است و می تواند مخاطبان خود را همراهش داشته باشد. اما نکته اینجاست که بد نیست دست اندرکاران این برنامه برای قسمت های آینده تدبیر بیشتر و بهتری برای جلب نظر مخاطب بیندیشند تا از این طریق بتوانند در کنار مخاطبان خاص خود، نگاه های بیشتری را به خود معطوف کنند.

---

منبع: بانی فیلم /زینب علیپور