شرکت اسلامیه، نماد اقتصاد مقاومتی عصر قاجار
در روزنامه ثریا آمده است که وقتی پارچههای شرکت اسلامیه وارد نجف میشود، مراجع و علما جمع میشوند و لباس ساخت دست مسلمانها را میپوشند و میگویند ما به این لباس داخلی افتخار میکنیم.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1397/06/14
در دوران قاجاریه اقتصاد ایران از وضعیت مطلوبی برخوردار نبود. اقتصاد ملی در رکود کم سابقهای قرار داشت و سیل محصولات خارجی در بازار ایران روان بود. ایران که خود زمانی صادرکننده منسوجات با کیفیت خصوصا پارچههای ابریشمی بود به واردکنننده منسوجات تبدیل شده بود. اوژن فلاندن باستانشناس فرانسوی در بازدیدی از اصفهان در ۱۸۴۰ مینویسد: «از کارخانجات نساجی و اسلحهسازی و زربفت و مخمل ایران که روزگاری محصولات آن به تمام مشرق زمین صادر میشد، خبری نیست و همه نابود شدهاند. محصولات ایران از بین رفته و بویژه همجواری با انگلستان نتیجه شومی بخشیده است. زیرا مقدار زیادی محصول را به بهایی بسیار نازلتر از آنچه در خود ایران ساخته میشود در بازارهای ایران بفروش میرسانند.»
علماء و روحانیون با درک خطر از بین رفتن اقتصاد ملی و استقلال سیاسی کشور با کمک تجار و بازرگانان معتمد دست به اقدامات عملی زدند که از این اقدامات میتوان به تاسیس "شرکت اسلامیه" اشاره کرد. آقا نجفی اصفهانی به همراه برادر خود آقا نورالله و میرزا ابوالقاسم زنجانی به همراهی بازرگانانی همچون حسین آقا امین الضرب اصفهانی، محمدحسین کازرونی، سلیمان خان رکنالملک شیرازی، کاکو حسین کازرونی و ملکالتجار در سال 1316 ه.ق/1898 م. شرکت اسلامیه را با هدف تأمین منسوجات مورد نیاز مردم ایران و مقابله با وابستگی به خارج تاسیس کرد.
این شرکت به صورت سهامی عام اداره میشد. سرمایه شرکت 150 هزار تومان بود که به 15هزار سهم 10 تومانی تقسیم شده و به سهامداران فروخته شده بود. شرکت به سرعت با استقبال گسترده مردم در خرید سهام و همچنین محصولات خود مواجه شد و به تدریج شعبههایی در بسیاری شهرها و همینطور در خارج از ایران ایجاد کرد. محل اصلی شرکت در اصفهان بود ولی شعبههایی در شهرهای تهران، شیراز، بوشهر، مشهد، تبریز و حتی نمایندگیهایی را در خارج از کشور (لندن، کلکته، بمبئی، قاهره، استانبول، بغداد، مسکو و بادکوبه) تاسیس نمود. این شرکت ملی هسته اولیه کارخانجات بزرگ به سبک نوین در اصفهان و سایر شهرها شد و تا حدود زیادی احتیاجات ایران را به کشورهای خارجی محدود کرد.
موسسان اهداف شرکت را در اساسنامه آن اینگونه تبیین کردند:
1. دسترسی به سود بیشتر اقتصادی از طریق راهاندازی شرکت
2. خروج از ذلت احتیاج به امتعه خارجی
3. تثبیت و تقویت هرچه بیشتر تجارت داخله در برابر تجارت خارجه
4. جلوگیری از خروج ثروت داخلی به خارج از کشور در مقابل ورود کالاهای مصرفی
5. جلوگیری از مهاجرت نسلهای آینده به خارج از کشور برای مزدوری و کارگری نزد بیگانگان و ایجاد اشتغال برای جوانان ایرانی
6. تسهیل در امر معیشت مردم به علت ارزانتر بودن منسوجات و مأکولات داخلی نسبت نوع خارجی آنها
7. ارائه الگویی تجاری برای آینده ملت و دولت.
8. ایجاد یک شرکت برای حمایت از مشاغل داخلی.
9. نظام بخشیدن به رشته گسیخته تجارت داخله ایران.
10. آبادی وطن و شکوفایی و رونق صنایع
11. رهایی از مصرفگرایی و استفاده از کالاهای خارجی
12. ایجاد راههای شوسه و آهن برای سهولت در حمل و نقل
13. جلوگیری از احتکار و بازار سیاه
در ماده بیست و یک اساسنامه شرکت آمده بود: «این شرکت به کلی از دادوستد متاع خارجه ممنوع است. فقط همّ خود را صرف ترقی متاع داخله و آوردن چرخ اسباب و کارخانه مفیده خواهد نمود و حمل متاع داخله را به خارجه بر حسب اقتضاء و به موقع خود در کشیدن راه شوسه و آهن اقدام خواهد کرد.» و همچنین در ماده بیست و چهارم آن آمدهاست که «تمام اجزاء از رییس و مرئوس و امنای شرکت حسبالشرط مجبورند لباس خود را از منسوجات و متاع داخله مصرف رسانند.»
به مناسبت تأسیس شرکت اسلامیه جشن بزرگی در کاشان برپا گردید و شرکت اسلامیه در اعلامیهای اعلام نمود: «الحمدلله به برکت این (شرکت) جمعی کثیر در ایران خصوصاً در اصفهان زیاده از هزار نفر کاسب صاحب شغل و نان شدهاند و در این اوقات قدری از امتعه و اقمشه و منسوجات لطیفه و ملبوسات طیبه نفیسه به این شهر کاشان فرستادهاند»
مراجع بزرگ شیعه نیز به حمایت عملى از این شرکت برخاستند. حاج آقا نورالله و دیگر علما تمام لباسهای خود را از پارچه های ایرانی تهیه می کردند. هشت تن از مراجع تقلید و علمای بزرگ به نام های آیتالله آخوند خراسانی، آیتالله سیداسماعیل بن سید صدرالدین عاملی، آیت الله حاج میرزا حسین نوری، آیتالله حاج میرزا خلیل، آیت الله سید محمدکاظم یزدی، آیتالله محمد غروی شربیانی، آیت الله محمدحسین مامقانی و آیتالله شیخ الشریعه اصفهانی ، پشتیبانی خود را از ایجاد این شرکت اعلام کردند.
آخوند خراسانی به حمایت از این شرکت میپردازد و در نامهای به مظفرالدین شاه می نویسد: «چه بسیار شایسته است که اعلیحضرت شاهنشاه اسلامیانپناه، بذل مراحم ملوکانه در مشیت این شرکت اسلامیه که خشنودی حضرت امام عصر ـ ارواحالعالمین له الفداء ـ و ترویج ملت بیضاء و تقویت دولت عظمی... است، خواهند فرمود، خود آن وجود اقدس در لبسالبسه مصنوعه اسلامیه مقدم و به صدور امر ملوکانه در مساعدت این مطلب مهم وزرای عظام و اولیای فخام دولت ابدمدت را مفتخر فرمایند. و بر عموم رعایا و قاطبه مسلمین لازم است به مقتضای ”الناس علی دین ملوکهم تأسی و متابعت نمایند و خلع لباس ذلت را از خود بلبس لباس عزت البسه اسلامیه صاحب شرع را خوشنود دارند (کهن جامه خویش پیراستن/ به از جامه عاریت خواستن.»
در روزنامه ثریا آمده است که وقتی پارچههای شرکت اسلامیه وارد نجف میشود، مراجع و علما جمع میشوند و لباس ساخت دست مسلمانها را میپوشند و میگویند ما به این لباس داخلی افتخار میکنیم.
منبع: یادداشت "شرکت اسلامیه: نماد اقتصاد مقاومتی در تاریخ معاصر ایران " به قلم پیمان رهبری حق / موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران