تبیان، دستیار زندگی

سرنوشت برنامه نود چه می شود

روزهای برزخی فردوسی پور

این یک واقعیت غیر قابل کتمان است که برنامه نود در فصل جدید گرفتار افتی محسوس شده و از تراز خود فاصله دارد. دلیل چیست؟ چه فرجامی در انتظار آن است؟
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : احمد رنجبر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 
نود
امشب پنجمین برنامه سری جدید نود روی آنتن می‌رود؛ برنامه‌ای که بیست‌ساله شد و نامش را میان دیرپاترین برنامه‌های تلویزیونی به ثبت رساند. برنامه عادل فردوسی پور همچنان رو پا است اما فاقد غافلگیری. این برنامه استانداردها را رعایت می‌کند و به‌خوبی می‌توان پی به تلاش گروه برنامه‌ساز برد ولی به چند دلیل می‌توان نتیجه گرفت نود از تراز همیشگی فاصله دارد.

این مسئله یک‌لایه بیرونی دارد و یک واقعیت درونی. برای بیننده اما آنچه روی آنتن می‌رود ملاک قضاوت است ولی نباید عوامل مختلف را روی کیفیت کار فردوسی پور و گروهش نادیده گرفت.

پرونده‌های مهم

نود در سری جدید فقط یک‌بار سراغ پرونده‌ای مهم رفته؛ هفته پیش پرونده تبانی در بازی آخر فصل قبل لیگ یک بین گروه‌های نساجی و راه‌آهن بررسی شد. فارغ از اتفاقاتی که درباره این موضوع رقم خورد، نفس رفتن نود سراغ یک موضوع مهم اتفاقی ویژه به‌حساب می‌آید.

چرا فردوسی پور مسائل مهم دیگر را در دستور کار قرار نداده بود؟ اتفاقاتی مثل ابهام در مسافران جام جهانی، سرنوشت سوپر جام و ... مگر همه هویت برنامه نود، زیرورو کردن سوژه‌های خاص نیست؟ مگر سال پیش پرونده‌هایی مثل رمالی جنجال بپا نکرد؟

 ظاهر ماجرا می‌گوید عادل فردوسی پور دل‌ودماغ سابق را ندارد اما خبرهای درگوشی از سنگ‌اندازی‌ها حکایت می‌کند. سدهایی که بر سر راه فردوسی پور و گروهش قرارگرفته غالباً درون خودصدا و سیما است و نه بیرون از آن. ازقضا نود در همه دولت‌ها سراغ سوژه‌های ملتهب رفته و نمی‌توان پذیرفت که خنثی شدن نود حاصل فشار دولت است.

تنگنای نود را می‌توان از ساعت پخش آن متوجه شد. برنامه‌ای که ساعت 22:30 روی آنتن بود با بیش از سی دقیقه تأخیر در کنداکتور قرارگرفته. در این فاصله آنتن شبکه سه با میان برنامه‌هایی پرمی شود که در زمان‌های دیگر هم می‌تواند پخش شود. اگر نود برای شبکه سه ارجحیت دارد چرا با تأخیر در کنداکتور قرار می‌گیرد؟


آیا بعد از حواشی عدم اجازه پویول در «بیست هجده» و دلخوری عادل فردوسی پور، تلویزیون به دنبال انتقام است؟! شاید بگویید چنین برداشتی سخت گیرانه است ولی بپذیرید چندان هم از واقعیت‌های درون صداوسیما دور نیست.

مهمان

اعتبار هر برنامه به داشتن مهمان‌های شاخص است. نود به درجه‌ای از کیفیت رسیده که خیلی وقت‌ها بدون مهمان داخل استودیو به سرانجام می‌رسد. بااین‌حال فردوسی پور می‌داند نباید برنامه بدون مهمان باشد. در سری جدید اما این اصل مهم در نود رعایت نشده و به‌غیراز علیرضا جهانبخش شاهد مهمان مطرحی نبوده‌ایم.

 

 ظاهر ماجرا می‌گوید عادل فردوسی پور دل‌ودماغ سابق را ندارد اما خبرهای درگوشی از سنگ‌اندازی‌ها حکایت می‌کند. سدهایی که بر سر راه فردوسی پور و گروهش قرارگرفته غالباً درون خودصدا و سیما است و نه بیرون از آن. ازقضا نود در همه دولت‌ها سراغ سوژه‌های ملتهب رفته و نمی‌توان پذیرفت که خنثی شدن نود حاصل فشار دولت است.


آیتم‌سازی

برگ برنده نود در سری جدید آیتم‌ها است. این برنامه همیشه روی ساخت میان برنامه (آیتم) تأکید داشته که حاصلش به بالا رفتن ریتم نود و نیز افزایش کیفی آن کمک کرد. ساخت آیتم‌هایی که حاوی اطلاعات آماری درباره گروه‌ها، تحلیل، حاشیه و ... کار آسانی نیست. نود اما برای متمایز بودن، آیتم‌های استاندرش را فراموش نکرده. بااین‌حال جای آیتم‌هایی از جنس تقویم نود، ایران نود، نوستالژی و ... خالی است؛ این‌ها تنوع برنامه را افزایش می‌دهند.

تلنگر به عادل و مسولان سیما

سهم عادل فردوسی پور در افت کیفی نود بیش از دیگران است. او در مقام تهیه‌کننده و مجری سعی کرده به این برنامه هویت دهد که هرسال حاصل این سخت‌گیری را می‌بینیم. نود از معدود برنامه‌هایی است که دکور آن دوره به دوره شیک‌تر می‌شود و گرافیک آن جذاب‌تر.

فردوسی پور نباید مقهور سنگ‌اندازی‌ها شود و باید تمرکز خود را بر برنامه‌سازی بگذارد. حتی شیطنت‌هایی که بوی مخالف خوانی با سازمان می‌دهد را باید رها کند و بچسبد به حرفه و علاقه خود.

نود خالی از عیب و ایراد نبوده و رویه‌اش در موارد زیادی زیر سؤال است اما نمی‌توان جایگاه آن را منکر شد. نود به‌طور هم‌زمان موردتوجه مخاطب گسترده بوده و گره‌گشای معضلات فوتبال. این برنامه فقط محبوب فوتبالی‌ها نیست که از فرامتن فوتبال خوراکی جذاب برای «همه بیننده‌های تلویزیون» تهیه‌کرده. به همین خاطر است دوشنبه‌شب‌ها خیلی‌ها برای سرگرم شدن پای نود می‌نشینند.

این نود که شاهدیم اما کیفیت سابق را ندارد و فردوسی پور باید برای عبور از این بحران با عزم جدی‌تری به کارش ادامه دهد. مقایسه میزان مشارکت بیننده‌ها در سری جدید به‌خوبی گویای وضعیت نود است. در برنامه اول، یک‌میلیون و ۲۳۹ هزار نفر و در برنامه هفته پیش یک‌میلیون و ۲۲۰ هزار نفر در نظرسنجی نود شرکت کرده‌اند. این آمار برای یک برنامه تلویزیونی مایه افتخار است اما برای نود هشدار. چراکه وقتی میزان مشارکت را با روزهای اوج مقایسه می‌کنیم، پی به کاهش محسوس شرکت‌کننده می‌بریم.

علاوه بر این، عزم مسئولان تلویزیون هم برای در اوج ماندن نود باید جدی باشد. چه بسیار برنامه‌های فوتبالی ساخته می‌شوند اما هیچ‌کدام سایه نود هم نیستند. این بِرند نباید اسیر شخصی نگری و نگاه سلیقه‌ای مدیران و لج احتمالی فردوسی پور شود.
پی نوشت:
نود دوشنبه شب این هفته میزبان کارلوس کی روش بود. آن چه باعث شد نود بار دیگر جان بگیرد، گفت و گوی با کیفیت و به دور از تعارف عادل فردوسی پور بود که برنامه را سر زبان ها انداخت. داشتن مهمان شاخص و انجام مصاحبه های پرتیتر نود را در مسیر اصلی نگه می دارد.