دست های مهربان

آفتاب داغ عربستان و راه طولانی، همه را خسته کرده بود.

هر چند این سفر طولانی با وجود پیامبر (ص) و اخلاق خویشان برای همه لذت بخش بود. بعد از این که از سفر حج، به سمت مدینه می آمدند، در نیمه ی راه، کنار برکه ای به نام خُم ایستادند. پیامبر (ص) فرمودند: این جا منتظر می شویم تا آن هایی که از ما جلوتر رفته اند برگردند و آن ها که از ما عقب مانده اند، به ما برسند. می خواهم مطلب بسیار مهمی را در حضور همه بگویم.

وقتی همه جمع شدند، به دستور پیامبر (ص)، با زین شتران و اسب ها و اثاثیه ی کاروانیان تپه ی بلندی درست کردند تا پیامبر از آن بالا بروند و پیامشان را به همه برسانند.

همه چیز فراهم شد. پیامبر (ص) بر بلندی ایستادند و فرمودند: این حج، آخرین حج من است. من سال دیگر در میان شما نیستم.

مردم که از شنیدن این حرف ناراحت شده بودند، بعضی بلند و بعضی آهسته گریه می کردند. بعضی هم کمی از جای خود بلند شده بودند تا ببینند پیامبر (ص) چه کسی را جانشین خود انتخاب می کند؛ هر چند می دانستند جز علی (ع)، کس دیگری لیاقت این مقام را ندارد.

ناگهان پیامبر (ص) علی (ع) را صدا کردند و با بلند کردن دست ایشان فرمودند: هر کس من مولای او هستم، علی مولای او است.

نگاه همه به دست های علی (ع) بود که بالا رفته بود. همان دست هایی که سال ها برای پیروزی اسلام و دفاع از پیامبر خدا و دین او جنگیده بود.

همه ی ما دوست داریم از راه دور به پیامبر مهربان خود بگوییم که: محبت به پیامبر (ص) و علی (ع) و خاندان او همیشه مانند چشمه ای در دل ما می حوشد.

 مطالب مرتبط:
واقعه غدیر
روز خوب عید
دو تا دست

کودک و نوجوان تبیان
تنظیم: فهیمه امرالله- منبع: ماهنامه رشد نوآموز