چهارمین همکاری دنزل واشینگتن و آنتوان فوکوا نیز همچنان می فروشد
کشتارهای یک مأمور آرام
صعود قسمت دوم فیلم پلیسی و مرموز «اعتدال دهنده» به نقاط بالای جدول آثار پرفروش دو هفته اخیر سینماهای جهان شاید خبر از استمرار جذابیت ویژه دنزل واشینگتن حتی به رغم ۶۴ ساله شدن وی بدهد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1397/05/17 ساعت 10:26
در چهارمین مرتبه همکاری این بازیگر متولد شهر مانت ورنون واقع در ایالت نیویورک آمریکا با آنتوان فوکوا کارگردان ۵۲ ساله متولد شهر پیتسبورگ این کشور یک بار دیگر هنر بازیگری واشینگتن آن هم در عرصه و ژانری که معمولاً مکان درخشش عمیق و حسی هنرپیشه های سینما نیست، جلوه ای ویژه دارد. واشینگتن یک بار دیگر مثل قسمت ارل «The Equalizer» رل یک مأمور مخفی بازنشسته و ذاتاً آرام به نام رابرت مک کال را بازی می کند و اگر او در فیلم نخست (به سال ۲۰۱۴) مجبور می شد برای کمک به دو- سه زن تحت ستم که به طور تصادفی در رستوران محبوبش با او ملاقات می نمایند و از دشواری های زندگی آنان اطلاعاتی کسب می کند، وارد کارزار با تبهکارانی چیره دست شود، این بار نیز وادار می شود در تضاد با ذات آرامش طلب خویش برای جبران مرگ یکی از دوستانش بازنشستگی خود را فراموش کند و دست به کشتار بزند و مقابل گانگسترهایی بایستد که زنی به نام سوزان را فقط به این سبب که به دنبال یک اثر هنری (نقاشی) گمشده خود بوده، شکار و معدوم می کنند تا مبادا خیل سرقت هایشان لو برود…
زیر سایه یک نام
فوکوا که در فیلم «روز تمرین» محصول ۲۰۰۲ نیز واشینگتن را در رل یک افسر پلیس- البته بدکردار- به سوی یک نقش تأثیرگذار هدایت و صاحب جایزه اسکار برترین بازیگر مرد سال کرد و از وی در بازسازی فیلم وسترن کلاسیک «۷ دلاور» در سال ۲۰۱۶ نیز سود جست. از پدرو پاسکال، اشتون ساندرز، بیل پولمن، ملیسا لئو، جاناتان اسکارف و آدام کارست نیز در سایر رل های عمده فیلمش سود جسته اما این هنرهای وسیع واشینگتن است که حتی در قالب یک مرد اطلاعاتی کم حرف و خویشتن دار بر سایرین سایه می اندازد و ثابت می کند که درخشش دو سال پیش اش در مقام یک کارگردان در فیلم «حصارها» و در فضایی که ترسیم کننده تبعیض نژادی در آمریکا بود، تصادفی نبوده و پس از ۳۸ سال بازیگری در سینما، ۵۱ سال حضور در مدیوم تلویزیون و ۴۱ سال خوردن خاک تئاتر می تواند حتی از نقش های پلیسی عادی، رل ها و آدم هایی را بسازد که سینمادوستان حاضرند برای تماشای آنها تن به عبور از طولانی ترین راهها بدهند.
در عرصه ای ناآشنا
واشینگتن که به جز اسکار نقش اول مرد در سال ۲۰۰۲ اسکار نقش دوم را نیز برای فیلم «افتخار» (و در فضای داستانی آن فیلم پیرامون به بردگی کشاندن سیاهپوستان در اواسط قرن نوزدهم) به سال ۱۹۸۹ بدست آورد، در فیلم های قابل ذکر دیگری همچون «مالکوم ایکس»، «پرونده پلیکان»، «Crimson Tide»، «توفان»، «جان کیو»، «مردی در آتش» و «گانگستر آمریکایی» هم بازیهایی به یادماندنی داشته اما در خط و روالی شبیه به لیام نیسون هنرپیشه ۶۶ ساله ایرلندی در ۱۰ سال اخیر به شکل شگفت انگیزی به سمت فیلم های اکشن و پر زد و خورد نیز کشیده شده و در این عرصه نیز جا افتاده است و در این ارتباط باید از فیلم های «توقف ناپذیر»، «خانه امن»، «پرواز»، «دو اسلحه» و «رومن جی، اسرایل، اسکیو» نام مرد که از ۲۰۱۰ به بعد اکران شده و از او تصویری متفاوت با مردی ارائه داده اند که بازیهای آرام و زیرپوستی اش او را فاتح سه جایزه گلدن گلوب و یک تونی (اسکار تئاتر) نیز کرده است.
رقابت با یک موزیکال برتر
«اعتدال دهنده۲» در حالی به آمار چشمگیر فروش خود در آمریکا و کانادا نایل آمده که تصور می شد قسمت دوم فیلم موزیکال و بسیار محبوب «مامامیا» گوی سبقت را از همگان برباید و مالک الرخاب پرده های نقره ای در این کشورها در دو هفته سپری شده و هفته تازه آغاز شده باشد. «مامامیا» که یک بار دیگر یک غول دیگر سینمایی مثل مریل استریپ را در اختیار دارد، در محاسبات تازه از فیلم جدید واشینگتن پیش افتاد اما حکومت هر دو با آغاز نمایش قسمت ششم «مأموریت غیرممکن» در سینماهای آمریکا و جهان، کمرنگ تر شده و مثلثی تازه از پرفروش ها بر سینماهای دنیا حاکمیت یافته است.
منبع: بانی فیلم به نقل از Time/ وصال روحانی