شبکه های Gem، تلویزیون را تعطیل کرده!

 او در گفت و گو به نکات مهمی در این زمینه اشاره کرد که برای مدیران فرهنگی نکات قابل تاملی است و در ادامه می خوانید:
این روزها حضورتان در فیلم و یا سریالی قطعی نشده است که درباره آن توضیح بدهید؟
– به هر حال همه از شرایط کاری که باخبرند. بنابراین تنها کاری که قرار است انجام بدهم، یک برنامه تلویزیونی است که چون قطعی نشده، اجازه بدهید در این باره حرفی نزنم.
کار آماده پخش و یا اکران چطور؟
– یک فیلم سینمایی دارم که چهارسال پیش کار کردم، اما هنوز اکران نشده است. فیلم «انتهای خیابان مهر» به کارگردانی آقای قدکچیان که داستان زندگی جانان، دختری جوان از یک خانواده فرهنگی و شاعر مسلک است که به طور اتفاقی از دیوان حافظ قدیمی نامه‌ای پیدا می کند که حکایت از عشــقی دیرین در سال‌های بسیار دور دارد.
 دلیل اینکه این فیلم چهار سال در نوبت اکران مانده چیست؟
– من واقعا دلیل اینکه یک فیلم چند سال در نوبت اکران بماند را نمی دانم!
می دانید که سریال «میلیاردر» در حال پخش است؟
– خودم فرصت نکردم ببینم اما شنیدم. من در این سریال نقش آذر دختر خانواده را بازی می کنم.
 دلیل کمرنگ شدن حضورتان در عرصه بازیگری و به خصوص تلویزیون مانند سایر همکارانتان ضعیف بودن فیلمنامه هاست و یا پیشنهاد کمتری به شما می شود؟
– می توانم بگویم که هم فیلمنامه ها خوب نیست و هم بودجه ای که برای این کارها در نظر گرفته می شود، چندان قابل توجه نیست. من درباره دستمزد خودم حرف می زنم. به عنوان مثال حتی دستمزد من که حدود ۲۰ سال است در این حرفه فعالیت می کنم، داده نمی شود.
 منظورتان قسط آخر دستمزدهاست که معمولا داده نمی شود؟
– نه دستمزدهایی که لحاظ می شود، خیلی ناچیز است و بنابراین من ترجیح می دهم که بازی نکنم. البته شاید بازیگرانی که تازه وارد این حرفه شده اند و یا برخی آنقدر قانع باشند که چنین ارقامی را بپذیرند. اما من ترجیح می دهم نپذیرم. من کاری بازی کرده ام که هنوز دستمزدم را نگرفته ام. خب با این شرایط چرا باید کار کنم؟
پس در این مدت مشغول چه کاری هستید؟ در کنار بازیگری به کار دیگری هم مشغول هستید؟
– نه متاسفانه.
حتی مثل برخی از همکارانتان دست به قلم نیستید که فیلمنامه و یا کتاب بنویسید؟
– نه آن هم ارتباط و روابط خودش را دارد. به هر حال شرایط موجود در این حرفه اصلا ایده آل نیست و قطعا همه از این اتفاقات باخبرند. اما خب کاری از دست ما برنمی آید و کسی هم کاری در این رابطه نمی کند.
درباره سینما به دلیل فضای حاکم بر آن می توان چنین پیش بینی هایی از کار داشت. اما در رسانه ای که نام خودش را ملی می داند، چنین مسائلی اصلا خوشایند نیست!
– من به شخصه خیلی وقت است که تلویزیون تماشا نمی کنم. حتی بازپخش سریال هایی را که خودم هم بازی کرده ام. با این حال می دانم که چه سریال هایی پخش می شوند. اغلب مردم نه بازیگران این سریال ها را می شناسند و نه فیلمنامه های خوبی دارند و در کل اغلب آنها سریال های خوبی نیستند و نمی توانند مردم را جذب کنند. امسال در ماه رمضان که یکی از باکس های مهم سریال است، من فقط یک قسمت از یک سریال را دیدم که اصلا خوب نبود و برای من هیچ جذابیتی نداشت و این اصلا خوب نیست. معمولا سریال هایی که در این مناسبت پخش می شدند، جزو کارهای پرمخاطب تلویزیون بودند. اما این اتفاق امسال نیفتاد. من فکر می کنم متاسفانه از زمانی که شبکه های جم آمده اند، تلویزیون ایران تعطیل شده است! از طرفی انگار که همه چیز گل و بلبل است. اخبار را که می بینی، انگار نه انگار که قیمت دلار روز به روز بالاتر می رود! انگار نه انگار که تورم وجود دارد!
 جالب اینکه وقتی هنرمندان نسبت به این وقایع واکنش نشان می دهند هم با آنها برخورد می کنند که شما نباید چنین واکنشی داشته باشید!
– باید از این آقایان پرسید که پس با این شرایط ما باید زندگی مان را چطور تامین کنیم؟ صداوسیما خودش می داند که دستمزدها پرداخت نمی شود و بودجه فقط در اختیار چند نفر قرار می گیرد.
 و به همین دلیل است که تلویزیون رو به بازپخش سریال های دهه های گذشته آورده و مدام از شبکه های مختلف شاهد بازپخش سریال های قدیمی هستیم!
– بله به همین دلیل است که کار خوب ساخته نمی شود. من افرادی را می بینم که نمی دانم از کجا آمده اند! نه فیزیک دارند و نه بازی. یادم می آید که زمانی گفته می شد برخی از بازیگران به دلیل فیزیک خوبشان کار می کنند. اما ما افرادی را می بینیم که نه فیزیک خوبی دارند و نه بازی. از همه بدتر فیلمنامه ها خیلی بد و ضعیف هستند. بیننده چقدر باید قصه های تکراری ببیند! تلویزیون را که روشن می کنی انگار ۲۰ سال پیش است!
فقط می توانیم امیدوار باشیم که شرایط بهتر شود.
– بله انتهای همه حرف های ما همین است! چون حرف هایی که می زنیم هیچ فایده ای ندارد. شرایط اقتصادی همه نامساعد است و همه با مشکلات درگیریم. بازیگران هم به هر حال در همین کشور زندگی می کنند و با چنین مشکلاتی روبرو هستند. اما جالب است که در چنین شرایطی باید مالیات هم بدهی. یعنی با چنین شرایطی که من دارم، هنوز اداره مالیات برای من مالیات لحاظ می کند و باید بپردازم! همه می دانند که من ۳- ۴ سال است که کار نکردم و چرا باید مالیات بدهم؟! حرف های ما که فایده ندارد و هیچ کسی واکنشی نشان نمی دهد تا بتواند مشکلی حل کند.
البته ما درباره تلویزیون صحبت کردیم و شرایطی که وجود دارد. اما سینما هم شرایط به همین گونه است و در کل می توان گفت ضعف بزرگی در مدیریت فرهنگی کشور وجود دارد.
– بله من خاطرم هست که آن زمانی که ما وارد این کار شدیم شرایط خیلی متفاوت بود و باید رزومه قوی را ارائه می دادیم، باید به تماشای تئاتر می رفتیم و همینطور به سینما و باید قدرت تحلیل آثار را داشتیم. به این راحتی نمی شد مقابل دوربین رفت و بازی کرد. باور کنید این افراد به اصطلاح بازیگر حتی یک خط اطلاعات در مورد این هنر در سطح داخلی هم ندارند. واقعا این جای سوال است که آنها در حرفه ما چه کار می کنند!
حتی مردم هم خیلی اهل سینما رفتن نیستند. باور کنید زمانی که برای خرید به مغازه ای می روم مردم از من سوال می کنند که چرا این آثار با این افراد و با این سطح از کیفیت به بازار می آید؟ مردم ما باهوش هستند و به دنبال اثری خوب هستند و هنوز از خاطره خوش سریال های «پاورچین» و «قهوه تلخ» و سریال های پربیننده ای که ساخته می شد، می گویند. اما خب کار قوی و پرمخاطب کمتر ساخته می شود. بازیگرانش هم که مشخص است! هیچ کسی آنها را نمی شناسد و بازی هایشان هم خوب نیست. به هر حال ما هم امیدوارم این شرایط تغییر کند. گرچه فقط می توان امیدوار بود.

---

منبع: بانی فیلم