بازی های غم انگیز کودکان امروز

بچه های امروز دوست دارند انگری‌برد را بازی کند، کمتر فرصت، علاقه و امکان بازی‌های قدیمی را دارند و کمتر مایلند بازی‌های جمعی انجام دهند، اسباب‌بازی‌های انفرادی نزد آنها از محبوبیت زیادی برخوردار است و بازی‌های گروهی تقریبا در حال منسوخ شدن است، آنها هیجانی را در بازی‌های دیجیتالی جست‌وجو می‌کنند که نسل قدیم هیچ حسی نسبت به آنها ندارند.بچه های امروز نه هیجانی دارند و نه حتی شادی و نشاطی، اما چه اتفاقی افتاده که بچه های امروز کمتر شاد هستند؟  

امکاناتی که شادی نمی آورد

شاید شما هم مانند من دلتان از این قضیه بگیرد اما وقتی به آن روزهای خودتان فکر می کنید و آن را با این روزهای کودکان مقایسه می کنید، می بینید روز و شب شان شده تلویزیون، تبلت ، انواع و اقسام کلاس های درسی و غیر درسی، کلاس ورزش و وزن کم کردن، به خودتان می گویید «اگر به جای بچه های این زمانه بودم چه؟». واقعیت این است که بچه های امروز با اینکه در مقایسه با گذشته از امکانات بیشتری برخوردارند اما به اندازه بچه های دیروز شاد و سر زنده نیستند. فکر می کنید چرا؟

تفاوت بازی‌های دیروز و امروز

دکتر حسن جواهری جامعه‌شناس و استاد دانشگاه در رابطه با  تفاوت بازی‌های دیروز و امروزمی گوید: «بازی‌های دیروز و امروز از دو جهت با یکدیگر متفاوت هستند، یکی از نظر تکنولوژی و دیگری از نظر کارکرد. بچه‌های دیروز با توپ و عروسک بیشتر بازی می‌کردند در حالی‌که بچه‌های امروز با تکنولوژی سر و کار دارند.»

وی به مزایا و معایب هر دو، تا حدودی اشاره می‌کند و در مورد دلایل استقبال بچه‌ها از سرگرمی‌های رایانه‌ای می‌گوید: «بازی‌های امروز چون هم پیشرفته‌تر است و هم جذاب‌تر، بچه‌ها بیشتر مجذوب آنها می‌شوند و به همین دلیل کمتر از بازی‌های قدیمی و دسته‌جمعی استقبال می‌کنند.»

این جامعه‌شناس می‌افزاید: «حُسن بازی‌های قدیمی در این بود که تحرک زیادی را می‌طلبید، مثل بازی «دست رشته»، اما بچه‌های امروز کم‌تحرک‌تر شده‌اند و اغلب ساعتها پشت میز کامپیوترشان نشسته اند، برای همین چاقی مفرط بین کودکان رو به افزایش و روابط اجتماعی بین بچه‌ها کمتر شده است.»

دکتر جواهری در ادامه نظراتش به برخی از بازی‌های قدیمی مثل الک دولک  و الاکلنگ اشاره کرده و می‌گوید: «ما بچه که بودیم با لاستیک کهنه دوچرخه و ماشین خیلی بازی می‌کردیم، ما نسلی بودیم که تقریبا خودمان آینده خودمان را ساختیم و روی پای خودمان بزرگ شدیم.»

وی می‌گوید: «کودکان امروز امکانات زیادی در اختیار دارند از سینما گرفته تا اینترنت و تلفن همراه و...، آنها از زندگی توقع زیادی دارند و از آن طرف حوصله سختی کشیدن هم ندارند. برای همین به نظرم عجول‌تر شده‌اند.»

جواهری درباره ی تاثیر بازی های یارانه ای در تربیت کودک گفت: «بازی های یارانه ای تاثیر خیلی زیادی در تربیت کودکان دارد. بیشتر بازی‌های بچه‌‌های امروز رایانه‌ای است به همین دلیل کمتر به بازی‌های گروهی می‌پردازند، بنابراین تنهاتر هستند و این موضوع به مرور زمان در روحیه آنها و آینده‌شان تأثیر خواهد گذاشت. ما باید بچه‌ها را به سمت بازی‌های دسته‌جمعی تشویق کنیم و صمیمیت را بین آنها از طریق بازی منتقل سازیم تا در بازی‌های گروهی هم ذهن و هم جسم‌شان توأمان پرورش یابد، و بازی بتواند خلاقیت آنها را به کار انداخته و کشف و شهود بیشتری به آنها بدهد و اگر بگوییم اکثر بازی‌های امروز از نوع رایانه‌ای در تربیت کودک هیچ تأثیری ندارد، گزافه نگفته‌ایم.»

ائتلاف پنهان والدین و تلویزیون

پدر و مادرها در گذشته رابطه خوبی با قصه گفتن و درست کردن سرگرمی های مفید و مفرح برای بچه هایشان داشتند. اما والدین امروزی با اینکه با سواد ترند، آنقدر هم وقت و یا حوصله ندارند، در نتیجه تا صدای کودک در می آید،  دکمه تلویزیون را می زنند و سراغ کارهای خودشان می روند. ای کاش لااقل شبکه های مخصوص کودکان را برای آنها روشن می گذاشتند، از آنجا که تبلیغات تلویزیونی جزء شادترین، رنگارنگ ترین و موزیکال ترین بخش ها هستند و در کمترین زمان بیشترین تنوع رنگ و آهنگ را به نمایش می گذارند و به همین دلیل مورد توجه بیشتر بچه ها قرار می گیرند، متأسفانه به دنبال یافتن تبلیغات مدام کانال عوض می کنند.

این جریان تا بزرگ تر شدن کودک ادامه پیدا می کند، تا جایی که دیگر کودک خودش برای تماشای فلان کالای تبلیغی کنترل تلویزیون را به دست می گیرد. تحفه نامیمون این ائتلاف ناخودآگاه، شکل گرفتن این تصور در کودک است که «فلان بچه در فلان تبلیغ ، شاد و سر حال بود چون فلان چیز را در دست داشت». به عبارت دیگر بچه از تماشای این برنامه ها یاد می گیرد که فکر کند که برای شاد بودن و آرامش داشتن باید چیزهایی داشت، باید کارهایی کرد که در نگاه دیگران خوب به نظر رسید، باید تأیید دیگران را جلب کرد، خلاصه این که باید شادی را در جایی بیرون از خود جستجو کرد. مسلم است کودکی که منابع شادی بخش خود را در بیرون از خود می جوید با فراهم نشدن هر کدام از این منابع به هم می ریزد و دچار اضطراب و افسردگی می شود.

نیاز به شادی چقدر برای کودکان ضروری است؟

پرورش کودک، تنها توجه به نیاز‌های اولیه‌ی جسمی همچون غذا، پوشاک و سرپناهی امن نیست. حتی نیاز کودکان علاوه بر این موارد به محبت و بهره‌مندی از آموزش مناسب محدود نمی‌شود. بلکه کودکان ما نیاز مهم دیگری هم دارند که شاید کمتر شناخته شده و مورد توجه قرار گرفته باشد. نیاز به شادی!

این نیاز به اندازه‌ای در روند رشد و شخصیت سازی آن‌ها مهم و تأثیرگذار است که عده‌ای از روانشناسان و فعالان حوزه کودک، از آن به عنوان «حق» نام برده و آن را زیر مجموعه‌ی حقوق اصلی کودک قرار می‌دهند.

کودکان شاد از سلامت جسمی و روحی بیشتری برخوردارند. در آینده انسان‌های موفق‌تری خواهند بود. کودکانی که شادی بخشی از زندگی آن‌ها باشد، اعتماد به نفس بالاتری داشته و در مقابله با مشکلات، قدرت انعطاف پذیری و تصمیم‌گیری قوی‌تری دارند.

چگونه کودکانی شاد تربیت کنیم؟

با فرزندان به بازی بپردازید

با کودکان خود بازی های کودکانه کنید. شاید نتوانید هم پای کودک خود بدوید و تحرک داشته باشید ولی حضور شما، نیروی پایداری را در کودکتان افزایش می دهد و دلیلی برای خنده و شادی هردوی شما خواهد شد. بچه ها از این که می توانند بیشتر بپرند و سریع تر بدوند، احساس غرور می کنند و با آزاد کردن انرژی درونشان، احساس شادی و نشاط می کنند.

با صدای بلند بخندید

لطیفه بگویید. داستان های طنز و خنده دار و شعرهای شاد بخوانید. به دنبال سرگرمی های شاد کننده باشید. کاری کنید تا صدای خنده فرزندتان بلند شود. آن وقت خواهید دید که با خنده او شما هم خواهید خندید. خندیدن شما تأثیر فراوانی بر جسم و جان شما می گذارد و بسیاری از فشارهای روانی کاهش پیدا می کند. اکسیژن بیشتری به بدنتان می رسد و با روحیه بهتری به حل مشکلات می پردازید.کودکان موفق، کودکان شادند و کودکان شاد، کودکان موفق اند.

در تشویق فرزندتان خلاق باشید

وقتی فرزندتان در انجام کاری موفق شده و توانسته است به هدفش برسد، با گفتن جمله هایی که شادی شما را از این پیروزی نشان دهد، او را تشویق کنید. البته مراقب باشید که تشویق هایتان اغراق آمیز و بیش از حد لازم نباشد.

---

منابع : کیهان / خراسان / پایگاه تحلیلی خبری بانو