دوستانی که شما را خوشبخت می کنند

 اریک فروم روانشناس معروف می گوید انسان ها به دلیل آگاهی و هشیاری که دارند از دیگر عناصر طبیعی فاصله گرفتند و نوعی به تنهایی رسیده اند. این تنهایی باعث تشویش و ترس انسان می شود.  گونه ی انسان به عنوان تنهاترین موجود روی کره زمین نیاز دارد از طرق مختلف بر این تنهایی غلبه کند.آنها برای فرار از منفرد بودن به گروه ها روی می آورند؛ از بزرگ گرفته تا کوچک چون گروه دوستان یا خانواده. بنابراین دوستی  و روابط دوستانه قدمتی به اندازه قدمت  گونه ی انسان دارد.

دوستی ها بخش قابل توجهی از زندگی یک نفر را به خود اختصاص می دهند.  این ارتباط بر خلاف خانواده داوطلبانه شکل می گیرند و به این دلیل که رسمی نیستند از ازدواج متمایز می گردند. افراد در مسیر زندگی خود، به شکل‌های مختلفی با دیگران ارتباط می گیرند و آن را حفظ می‌کنند. بعضی‌ها مستقل‌اند؛ هر جا بروند دوست پیدا می‌کنند و احتمالاً بیشتر رابطه‌هایشان آشنایی‌های دوستانه است تا دوستی‌های عمیق. برخی دیگر مشکل‌پسندند؛ یعنی چند دوست صمیمی دارند و سالیانِ سال با آن‌ها صمیمی می‌مانند، اما این دوستی عمیق بدین معناست که از دست دادن یکی از آنها، فرد را نابود می‌کند. منعطف‌ترین آدم‌ها زیاده‌خواهند؛ یعنی هم با دوستان قدیمی در ارتباط می‌مانند و هم با حرکت در دنیا، دوستان جدید پیدا می‌کنند.

دوستی های پایدار در گذر عمر

 در تمام طول زندگی، از دبستان تا خانۀ سالمندان، دوستی دارای فواید ذهنی و جسمی است؛ که هم موجب رشد فرد می گردند و هم تحت تاثیر رشد فرد تغییر کرده و در زمان های مختلف از عمر فرد صورت های گوناگونی به خود میگیرد.

کودکان در ابتدا بهترین دوستان خود را از میان  همبازی های خود انتخاب می کنند.  رفیق برای یک کودک کسی است که بتوان با او بازی کرد.

در مرحله نوجوانی، دوستی ها جنبه ی هویتی پیدا می کنند. در این دوره که برهه ای حساس برای تکوین هویت فردی است،  فرد در جست و جوی هویت خود رو به سوی گروه های دوستی می آورد و سعی می کند از طریق همانند سازی با این گروه ها که دارد به یک هویت مستقل از خانواده برسد. به تدریج در این دوره نزدیکی های شناختی و عاطفی به عنوان ملاک انتخاب دوست برگزیده می شود.

دوره ی جوانی زمان طلایی برای روابط دوستانه است؛ زیرا به واسطه رشد عقلانی و عاطفی  افراد قدرت تصمیم گیری  و استقلال بیشتری نسبت به دوره های پیشین حاصل شده و می توانند بیشترین وقت را در گروه های دوستانه بگذرانند. در این بازه زمانی دوستان نقش تعیین کننده ای در زندگی فرد ایفا می کنند و حتی در تصمیم گیری های بلند مدت فرد و همچنین تکوین شخصیت فرد بسیار موثرند. این دوره، فرد از مسئولیت های خانواده و فرزندان مبراست به همین دلیل زمان برای تعمیق دوستی ها بسیار است. اما به تدریج و با گرفتن مسئولیت های مختلف از قبیل شغل، فرد از گروه فاصله می گیرد و با ازدواج تماس با آنها  به پایین ترین سطح می رسد.

دوره بازگشت به سوی دوستان

دلیلِ پایان‌یافتنِ دوستی‌ها پس از اوایل جوانی معمولاً به‌خاطر شرایط است، یعنی چیزهایی که خارج از خود رابطه است. دوستی‌های جدیدی که در میانسالی شکل می‌گیرد، احتمالاً در انواع دیگر رابطه ادغام می‌شود، روابطی نظیر مثلاً همکار یا والدینِ دوستانِ فرزند. کاهش در روابط دوستانه تا دوره ی پیری ادامه می یابد.کارها و وظایفی که وقتمان را می‌گیرند در پیری کمتر می‌شوند. وقتی افراد بازنشست و کودکانشان بزرگ می‌شوند، ظاهراً دوباره وقت بیشتری برای دوستی همراه با زندگی مشترک به وجود می‌آید.

آدم‌ها معمولاً با دوستان قدیمی‌شان که از آن‌ها بی‌خبرند، دوباره ارتباط برقرار می‌کنند. ظاهراً معاشرت با این رفیق ها در این دوره ضروری‌تر هم هست، براساس نظریۀ گزینش‌گری اجتماعی-عاطفی، آدم‌ها در اواخر عمر تجربیاتی را در اولویت قرار می‌دهند که آن‌ها را در لحظه شاد می‌کنند، تجربیاتی نظیر وقت‌گذرانی با دوستان صمیمی و خانواده. علاوه بر این سیر طول دوستی ها انواع متفاوتی هم دارند.
افراد تا دوران میانسالی احتمالاً دوستان زیادی از شغل‌های مختلف و فعالیت‌های مختلف جمع کرده‌اند که اصلاً یکدیگر را نمی‌شناسند. این دوستی‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند: فعال، غیر فعال و خاطره. دوستی فعال زمانی است که مرتب در ارتباط باشید، بتوانید برای حمایت اساسی به آن‌ها سر بزنید و عجیب نخواهد بود اگر بدانید در این لحظه در زندگیشان چه خبر است. دوستی غیر فعال دارای پیشینه است، شاید مدتی با یکدیگر صحبت نکرده باشید، اما هنوز هم آن فرد را دوست خود می‌دانید. خوشحال می‌شوید از آن‌ها باخبر شوید و اگر به شهرشان بروید، قطعاً با آن‌ها دیدار می‌کنید. دوست خاطره‌ای کسی نیست که انتظار داشته باشید خبری از او بشنوید یا او را ببینید، شاید هیچ وقت هم این اتفاق نیفتد. اما آن‌ها روزگاری برایتان مهم بوده‌اند و به همین دلیل خاطرۀ خوبی از آن‌ها دارید و هنوز هم آن‌ها را دوست خود می‌دانید.

روابط دوستانه و به طور کلی روابط افراد با دیگران اهمیت بسزایی در زندگی دارند. پژوهش ها نشان داده اند که رفاقت ها  نقش بسیار پررنگی در میزان خوشبختی افراد دارند.

---