تبیان، دستیار زندگی

کوتاه درباره «من دیوانه نیستم»

فیلمی که مخاطب را به جنون می رساند!

از دو هفته پیش فیلم «من دیوانه نیستم» اکران عمومی شده؛ فیلمی که معلوم نیست بر روی چه اساس مجوز نمایش گرفته است.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : احمد رنجبر
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
  
من دیوانه نیستم

17 سال پیش پی گیران سینما با کارگردانی مواجه شدند که دوست داشت علائق خود را دنبال کند: علیرضا امینی. فیلم هایی که می ساخت گیشه نداشتند اما برخی از آن ها مثل «نامه های باد» ، «دانه های ریز برف» و «استشهادی برای خدا» مورد پسند طیفی از مخاطبان قرار گرفتند.

امینی وقتی دید ارتباطش با مخاطب گسترده قطع است، سراغ فیلم هایی از جنس «هفت دقیقه تا پاییز» رفت. این مسیر را با «انتهای خیابان هشتم» ادامه داد اما حواسش نبود برای همراه کردن مخاطب نباید زهر مار به کامش ریخت. او تلخی را در «بلوک 9 خروجی 2» به اوج رساند ؛ فیلم سال پیش بعد از مدت ها اکران شد و که حاصلی جز شکست مطلق در گیشه نداشت.

بتازگی فیلمی دیگر از علیرضا امینی روی پرده سینماها رفته به نام «من دیوانه نیستم». داستانش درباره چند دیوانه است که هر کدام به دلیل یک گرفتاری به جنون رسیده اند و حالا در آسایشگاه روانی ادامه حیات می دهند. «من دیوانه نیستم» ظاهرا کمدی است اما نه تنها مخاطب را نمی خنداند که به دلیل تکرار یک سری موقعیت های سرسام آور، او را خسته و کلافه می کند. معلوم نیست کارگردان از ساخت این فیلم دنبال چه هدفی بوده؟ نقد اجتماعی؟ اصالت به دنیای زلال دیوانه ها؟ خنداندن مخاطب؟ ما که ندانستیم؛ مثل دیگر مخاطبانی که روز سه شنبه در سالن سینما فلطسین بی صبرانه منتظر تیتراژ پایان بودند. نمی دانیم علیرضا امینی چرا همچین فیلمی ساخته و چرا اصلا باید مجوز اکران در سرگروه بگیرد.

«من دیوانه نیستم» در خوش بینانه ترین حالت مناسب گروه هنر و تجربه است؛ تازه بعید است مخاطب خاص این گروه نیز، بتواند آن را تحمل کند. راستی شورای پروانه نمایش به فکر وقت، پول و روان مخاطب بی نوا نبوده؟