تبیان، دستیار زندگی

مهارت های طلبگی؛

مهارت های طلبگی «روش بحث با پیروان ادیان و مذاهب دیگر»

با توجه به رشد شبکه های اجتماعی در چند سال اخیر، زمینه بحث و گفتگو با پیروان ادیان و مذاهب دیگر بیشتر فراهم شده است. حال در چنین شرایطی بحث ها چگونه می تواند نتیجه بخش باشد؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
مناظره
در چنین مباحثی باید دو نکته مد نظر قرار بگیرد نکته اول: آگاهی کافی از موضوع بحث مثلا کسی که می خواهد در باره مباحث خداشناسی بحث و تبادل نظر کند باید مطالعه کافی در مباحث خدا شناسی  مانند براهین اثبات خدا یا مباحث مربوط به صفات جمال و جلال الهی  داشته باشد یا کسی که می خواهد با اصحاب فرقه ها و یا مذاهب دیگر بحث کند باید از عقاید آنان اطلاع کافی داشته باشد اما نکته دومی که باید مد نظرقرار بگیرد روش بحث است. گاهی عدم توجه به روش بحث موجب می شود که بحث کننده با وجود داشتن اطلاعات کافی نتواند بحث را به نتیجه برساند یکی از نکات مهم در روش بحث، توجه به موضع اختلاف است. اگر در یک بحث، موضع اختلاف، درست تشخیص داده نشود بحث بی فایده خواهد بود.

توضیح بیشتر این که شما به عنوان مسلمان و شیعه با افراد متعددی، روبرو می شوید و با آن ها به بحث می نشینید ممکن است شما با کسی روبرو شوید که اعتقادی به وجود خدا نداشته باشد و در عین حال شروع به انتقاد از احکام دین و مذهب شما بکند. در چنین شرایطی شاید شما در صدد بر آیید از احکام دین مانند نماز یا روزه دفاع کنید. و ادله ای هم ارائه بدهید. در حالی که موضع اختلاف شما با چنین شخصی، احکام دین نیست. چون وی اصلا به خدا اعتقادی ندارد تا بخواهید شما در باره دین با وی صحبت کنید. موضع اختلاف شما با ایشان، وجود یا عدم خداست. شما به خدا معتقدید در حالی که وی اصلا به خدا اعتقادی ندارد. حال وقتی موضع اختلاف مشخص شد باید بحث شما بر اساس همین موضع اختلاف باشد یعنی وی ادله نفی خدا و عدم اعتقادش به خدا را باید بیان کند و شما هم ادله اثبات خدا را مطرح کنید و در صدد نقد و رد ادله وی بر آیید. تا زمانی که وی در این بحث قانع نشد نوبت به مباحث دیگر نمی رسد. بعد از این مرحله وقتی وی وجود خدا را پذیرفت نوبت به بحث از صفات الهی و در مرحله بعد نوبت به اثبات مساله نبوت و ضرورت دین می رسد و در مراحل آخر تازه نوبت به بحث از فلسفه احکام و واجبات و محرمات می رسد.

همچنین ممکن است شما با پیروان ادیان دیگر روبرو شوید. مثلا با یک یهودی یا مسیحی بخواهید بحث کنید در این جا هم باید همان نکته را در نظر بگیرید. یعنی موضع اختلاف را تعیین کنید. موضع اختلاف ما با یهود و مسیحیت در اثبات خدا نیست در اثبات اصل نبوت هم نیست چرا که آنها به وجود خدا و ضرورت نبوت معتقدند هر چند در برخی مباحث خداشناسی ما با آنها اختلاف داریم. موضع اصلی اختلاف ما با مسیحیت یا یهودیت، در تعیین مصداق نبوت است. یعنی آن هخا اصل نبوت را قبول می کنند ولی یهود قایل به نبوت حضرت عیسی (ع) و نبوت پیامبر اسلام (ص) نیست. و یا مسیحیت قائل به پیامبری پیامبر اسلام (ص) نیست بنابراین بحث ما با آنها، در اثبات پیامبری پیامبر اسلام (ص) است. و باید به منابع  آن ها که به پیامبری پیامبر اسلام (ص) اشاره شده، استناد کنیم.

اما در بحث با فرق و مذاهب اسلامی، که عمدتا بحث بین شیعه و برادران اهل سنت است، هر چند در برخی احکام مثل نحوه وضو یا برخی اعمال نماز با آن ها اختلاف داریم اما موضع اختلاف شیعه با اهل سنت، مساله جانشینی پیامبر، و مساله امامت است. شیعه معتقد است پیامبر (ص) برای خود، جانشین انتخاب کرده است. ولی اهل سنت معتقدند پیامبر انتخاب جانشین را به امت واگذار کرده است. تلقی اهل سنت از جانشینی، صرفا شان حاکم بودن پیامبر است. در حالی که یکی از شوون پیامبر، حکومت است و پیامبر (ص) علاوه بر حکومت، شان هدایت مردم را هم داشتند. بنابراین جانشین پیامبر، علاوه بر این که جانشین پیامبر در حکومت ، جانشین پیامبر در هدایت هم باید باشد. ضمن این که اهل سنت قائل به وجود منصبی به نام منصب امامت نیست. بنابراین بحث اصلی ما با اهل سنت، و موضع اختلاف ما، جانشینی پیامبر و امامت است. وقتی اهل سنت به امامت معتقد نباشند طبیعی است که در تفصیل احکام و در مسائل و موضوعات جدید که بعداز پیامبر پیش می آید راه دیگری در پیش خواهند گرفت و برخی از اختلافات ما در احکام هم از این امر ناشی می شود.



منبع: وبسایت اطلاع رسانی حوزه