«هویت دخترانه» محور گفتگوی تبیان با استاد دانشگاه الزهرا(ع)
همزمان با روز ملی دختران، تارنمای فرهنگی اطلاعرسانی تبیان در گفتگوی اختصاصی با دکتر فریده عامری عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا (س) به بررسی «هویت دخترانه» پرداخت.
به گزارش روابط عمومی، بخش خانواده ایرانی موسسه فرهنگی اطلاعرسانی تبیان این گفتگو را با دکتر فریده عامری، روانشناس بالینی، خانواده درمانگر و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا (س) تهیه و منتشر کرده است.
دکتر فریده عامری، روانشناس بالینی با اشاره به هویت دختران میگوید:من حال و احوال دختران سرزمین خودم را به لحاظ هویتی، حال و هوای گم گشتهای میبینم که هنوز راه را درست بلد نیست. از ابتدا که فرزند رشد میکند، اولین نقشهایی را که میبیند نقش مادر و و بعد پدر است. در یکی دو سال اول رشد، مشکلی نیست ولی همینطور با بزرگ شدن دختر، مسائل آشکار میشوند. ما قبلاً میگفتیم که در پنج سال اول، خانواده نقش اصلی و تأثیر گذار را دارد ولی در مورد خانوادههای امروزی، هم به تبع این ارتباطات گسترده مجازی که الان در جامعه به وجود آمده و هم به دلیل آنکه نه پدر و مادر آموزشهای لازم برای والدگری را دیدهاند و نه اجتماع میتواند بهعنوان الگودهنده برای رسیدن به آن هویت مطلوب رشد مطرح باشد، دخترهای ما به هویت مناسبی دست پیدا نمیکنند. در مرحله بعد دختر ما وارد دبستان و دبیرستان میشود.
خانواده درمانگر و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا (س) نقش خانواده را در هویت یابی دختران مهم ارزیابی و تصریح کرد: پدر از همان ابتدا مهم است اما از دو- سه سالگی نقش بسیار مهمتری را در ارتباط با فرزند ایفا میکند. به خصوص در ارتباط با دخترها این ارتباط صمیمیتر از مادر هم میشود چون آنها پدرها را خیلی دوست دارند و این یک علاقه عاشقانه که به تعبیر من الهی است را پایه گذاری میکند. پدرهایی که توانستهاند این نقش را ایفا کنند و کنار دخترهایشان باشند، وقتی بچهها بزرگتر میشوند و به بحران برمی خورند، میتوانند خیلی کمک کننده باشند؛ چون دختر هر چقدر بزرگتر میشود نیازش به حرف زدن با پدر بیشتر میشود. اما متأسفانه امروزه ما با یک پدیده ناخوشایند در این زمینه مواجه هستیم که همان پدیده «پدرهای غایب» است. در این خانوادهها طلاق اتفاق نیفتاده و پدر در قید حیات است ولی به دلیل مشغلههای مختلف دیر وقت به خانه برمی گردد و ارتباطش ممکن است در حد نیم ساعت باشد و یا حتی این قدر هم نباشد. در این خانوادهها، فقدان پدر در نقش حمایتگر خیلی احساس میشود. در حالی که اگر پدر حضوری کمک کننده داشته باشد یک سایه امن برای دختر به وجود خواهد آورد که در آن دخترها میتوانند –با نظارت پدر- تجربههایی کسب کنند که به رشد هویت آنها در زمینههای مختلف کمک زیادی خواهد کرد.
علاقه مندان می توانند متن کامل این گفتگو را در اینجا مشاهده کنند.
دکتر فریده عامری، روانشناس بالینی با اشاره به هویت دختران میگوید:من حال و احوال دختران سرزمین خودم را به لحاظ هویتی، حال و هوای گم گشتهای میبینم که هنوز راه را درست بلد نیست. از ابتدا که فرزند رشد میکند، اولین نقشهایی را که میبیند نقش مادر و و بعد پدر است. در یکی دو سال اول رشد، مشکلی نیست ولی همینطور با بزرگ شدن دختر، مسائل آشکار میشوند. ما قبلاً میگفتیم که در پنج سال اول، خانواده نقش اصلی و تأثیر گذار را دارد ولی در مورد خانوادههای امروزی، هم به تبع این ارتباطات گسترده مجازی که الان در جامعه به وجود آمده و هم به دلیل آنکه نه پدر و مادر آموزشهای لازم برای والدگری را دیدهاند و نه اجتماع میتواند بهعنوان الگودهنده برای رسیدن به آن هویت مطلوب رشد مطرح باشد، دخترهای ما به هویت مناسبی دست پیدا نمیکنند. در مرحله بعد دختر ما وارد دبستان و دبیرستان میشود.
خانواده درمانگر و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا (س) نقش خانواده را در هویت یابی دختران مهم ارزیابی و تصریح کرد: پدر از همان ابتدا مهم است اما از دو- سه سالگی نقش بسیار مهمتری را در ارتباط با فرزند ایفا میکند. به خصوص در ارتباط با دخترها این ارتباط صمیمیتر از مادر هم میشود چون آنها پدرها را خیلی دوست دارند و این یک علاقه عاشقانه که به تعبیر من الهی است را پایه گذاری میکند. پدرهایی که توانستهاند این نقش را ایفا کنند و کنار دخترهایشان باشند، وقتی بچهها بزرگتر میشوند و به بحران برمی خورند، میتوانند خیلی کمک کننده باشند؛ چون دختر هر چقدر بزرگتر میشود نیازش به حرف زدن با پدر بیشتر میشود. اما متأسفانه امروزه ما با یک پدیده ناخوشایند در این زمینه مواجه هستیم که همان پدیده «پدرهای غایب» است. در این خانوادهها طلاق اتفاق نیفتاده و پدر در قید حیات است ولی به دلیل مشغلههای مختلف دیر وقت به خانه برمی گردد و ارتباطش ممکن است در حد نیم ساعت باشد و یا حتی این قدر هم نباشد. در این خانوادهها، فقدان پدر در نقش حمایتگر خیلی احساس میشود. در حالی که اگر پدر حضوری کمک کننده داشته باشد یک سایه امن برای دختر به وجود خواهد آورد که در آن دخترها میتوانند –با نظارت پدر- تجربههایی کسب کنند که به رشد هویت آنها در زمینههای مختلف کمک زیادی خواهد کرد.
علاقه مندان می توانند متن کامل این گفتگو را در اینجا مشاهده کنند.