تبیان، دستیار زندگی

میکروارگانیسمی جان سخت و عاشق زندگی در جهنم

بیش از 12 سال پیش، از دریچه های گرمآبی (Hydrothermal vent) که در اعماق اقیانوس ها وجود دارند، میکروارگانیسمی جدا شده که مرزهای دانش را جابه جا کرد. تا پیش از کشف این میکروب، دانشمندان گمان می کردند، هیچ سلولی قادر نیست در دمای 121 درجه سانتیگراد زنده بماند ولی سویه 121 (Strain 121) تمام معادلات را برهم زد.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
میکروارگانیسمی جان سخت و عاشق زندگی در جهنم
سویه 121 در قلمروی آرکی ها قرار دارد و می تواند در دمای 121 درجه رشد کند. یعنی در همان دمایی که برای استریلیزاسیون استفاده می شود، این میکروب به راحتی رشد می کند. البته در دمای 130 درجه، سویه 121 مقداری اذیت شده و دست از تکثیر بر می دارد.
البته این آرکی بیماری زا نیست چراکه نمی تواند در دمای 37 درجه رشد کند. نام علمی سویه 121، Geogemma barossii است.
این آرکی آهن تنفس می کند. یعنی به جای اینکه مثل ما و بسیاری از موجودات زنده، اکسیژن پذیرنده نهایی الکترون باشد، Fe (III) با دریافت الکترون به Fe (II) احیا شده و انرژی مورد نیاز ارگانیسم تولید می شود. در طی این واکنش، مگنتیت تولید می شود که دارای خاصیت مغناطیسی است.
تنفس سلولی و تولید انرژی با کمک آهن و زندگی در دمای بالا، به جو زمین در بدو پیدایش، بسیار شبیه است. در آن زمان زمین فاقد اکسیژن بود و هنوز سیانوباکتری ها اکسیژن مورد نیاز ما را تولید نکرده بودند (بیش از 3.5 میلیارد سال پیش). بنابراین میکروارگانیسم هایی مثل سویه 121 که بشدت گرمادوست (Hyperthermophile) هستند از یادگاران و بازماندگان آن اکوسیستم بسیار سخت و وحشتناک هستند.
جالب است بدانید که کاشف این میکروارگانیسم جان سخت، دکتر کاظم کاشفی استادیار میکروبیولوژی و ژنتیک مولکولی دانشگاه میشیگان است.

مطالب مرتبط:
میکروارگانیسم (موجودات ریز)
مسابقه میکروارگانیسکم ها

مرکز یادگیری تبیان، تنظیم: زینب شاه مرادی