مرحله ی دوم 4 دقیقه ی نوری از زمین: مریخ و زهره
نزدیکترین دنیاها به زمین بعد از ماه، سیارات مریخ و زهره هستند. در حین گردش سیارات بدور خورشید فاصله ی آنها از زمین تغییر می کند، ولی همیشه چند دقیقه ی نوری با زمین فاصله دارند. شاید روزی فضانوردان به زهره سفر کنند ولی این اتفاق به زودی نخواهد افتاد. جو ضخیم و سنگین زهره باعث شده است که اگر کسی روی سطح زهره قرار بگیرد، زیر فشار زیاد له شود! تازه از فشار خردکننده ی جو زهره که بگذریم، سطح زهره بسیار داغ است، خیلی داغ تر از درون تنور نانوایی!
از طرف دیگر سیاره ی مریخ محیط دوستانه تر و مهربانتری دارد. شاید روزی در قرن 21 انسان روی مریخ بایستد و از آنجا به زمین نگاه کند، که نورانی ترین ستاره در آسمان مریخ خواهد بود. در واقع از نزدیکترین سیارات هم اگر به زمین نگاه کنیم، مانند یک ستاره ی درخشان به نظر خواهد رسید.
تابه حال سفینه های بدون سرنشین زیادی به مریخ سفر کرده اند، که به وسیله ی امواج رادیویی با زمین ارتباط داشتند و کنترل می شدند. ولی واقعیت این است که ارتباط دو طرفه با مریخ نشین ها کمی مشکل است. زیرا که پیامهای رادیویی از زمین چند دقیقه طول می کشد تا به مریخ برسد، و همچنین پیام پاسخ نیز چند دقیقه طول می کشد تا به زمین برسد. یعنی زمانی که شما یک پیام تلفنی برای فضانورد روی مریخ می فرستید، چند دقیقه طول می کشد تا به او برسد و پاسخی که او می دهد نیز با همین تأخیر به شما خواهد رسید.
مریخ سیاره ای است که شاید بیشترین تحقیقات علمی در مقایسه با بقیه ی سیارات درباره ی آن انجام شده است. سفینه های کاوشگر روی سطح مریخ فرود آمده اند و خاک سرخ آن را مورد آزمایش قرار داده اند. سفینه های نقشه بردار تمام سطح آنرا با دقت زیاد نقشه برداری نموده اند. حتی روبات های کوچکی روی سطح مریخ به مسافرت پرداخته اند. و تصاویری زیبا و باورنکردنی از سطح آن تهیه کرده اند. در تصویر شماره ی 1 کاوشگر فرصت روی سطح مریخ دیده می شود.
سیاره ی مریخ سرخ رنگ است و معمولاً بوسیله ی تلسکوپها می توان عوارض سطحی آنرا دید: تصویر 2 علاوه بر این که بعضی بخشهای روی مریخ را نشان می دهد، کلاهک یخی مریخ را نیز، که در بالا به رنگ سفید دیده می شود، به نمایش می گذارد. کانال معروف سطح مریخ و همچنین دهانه های برخوردی و آتشفشانی مریخ نیز دیده می شوند.
بلند ترین کوه در میان تمام سیارات منظومه ی شمسی مربوط به مریخ است: کوه المپیوس، که در تصویر 3 دیده می شود، در واقع دشتی به ارتفاع 25 کیلومتر بر سطح مریخ تشکیل می دهد.
از جمله جالب ترین تصاویر از سطح مریخ تصویر شماره ی 4 است که نشاندهنده ی مسیر احتمالی آب مایع بر سطح مریخ در گذشته های دور است.
از طرف دیگر درباره ی سیاره ی زهره به خاطر وجود جو غلیظ و گرمش تحقیقات کمتری انجام گرفته است. در تصویر 5 ابرهای اسیدی و تیره رنگ زهره دیده می شود. این جو غلیظ در زهره دمای بسیار بالایی را ایجاد می کند. دمای سطح زهره به 460 درجه نیز می رسد. درصورتی که دمای فر آشپزخانه ی شما حدود 290 درجه است!
زهره در واقع نزدیکترین سیاره به زمین است. و چون بین مدار زمین و خورشید قرار گرفته است، از زمین می توان بوسیله ی تلسکوپ، هلال نازک آنرا مانند تصویر 6 مشاهده کرد. در میان سیارات منظومه ی شمسی تنها زهره و عطارد گاهی از زمین به شکل هلال دیده می شوند و هیچ گاه نمی توان از زمین هلال مریخ یا دیگر سیارات را دید.
زهره تقریباً هم اندازه ی زمین است. این روزها می توان سیاره ی زهره را در افق غربی بعد از غروب خورشید دید. ستاره ی پرنوری که چشم ها را بعد از غروب خیره می کند و اخیراً در پشت ماه قرار گرفت و یک اختفای بی نظیر ایجاد کرد. اگر یک تلسکوپ یا دوربین دوچشمی قوی داشته باشید می توانید هلال زهره را ببینید.
صفحات پیشین:
1- آشنایی اولیه برای سفر در منظومه ی شمسی
2- مرحله اول سفر 3ر1 ثانیه ی نوری از زمین به سوی ماه
صفحات مرتبط: