سیره شیخ بهایی در تبیان

به گزارش روابط عمومی، بخش اخلاق و عرفان اسلامی موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مطلب را بر اساس سیره عملی شیخ بهایی و زندگینامه ایشان تهیه و منتشر کرده است.
شاهرضایی در این مقاله می نویسد:«کسى که در کارها بیهوده کنجکاوى کند، به حق نرسد. هر که به سبب نادانى به خصومت پردازد، همواره دیده اش از دیدن حق نابینا باشد و هر که از حق منحرف گردد، نیکى را بدى انگارد و بدى را نیکى پندارد و به باده گمراهى مست شود و هر که دشمنى ورزد، راه هایش ناهموار و پر وحشت گردد و کارش دشوار شود و راه بیرون شدن بر او بسته ماند.ما در محدوده معرفت دینی، خداشناسی، پیغمبرشناسی و امام‌شناسی، تا آنجایی که محدوده امکان است، هم راه دارد هم موظّف هستیم؛ اما درباره ذات اقدس الهی چون حقیقت نامتناهی است، یک؛ و بسیط است، دو؛ هیچ راهی ندارد که انسان به ذات اقدس الهی دسترسی پیدا کند می‌گوید آنجا منطقه ممنوعه است و تلاش و کنجکاوی در این حوزه نتیجه ای ندارد.تشبیه مرحوم شیخ بهایی این است که انسانی که بیراهه می‌رود «کدودٌ»؛ خیلی کَدّ و تلاش و کوشش دارد، «کَدودِ القَز»؛ «دود قَز»؛ یعنی کِرم ابریشم که این «ینسج دائما»؛ دور خود می‌تند، در آن وسط خفه می‌شود. اینها هم فرمود همین طور هستند. «وَ أَعْضَلَ عَلَیْهِ أَمْرُهُ وَ ضَاقَ عَلَیْهِ مَخْرَجُهُ»؛ می‌خواهد بیرون بیاید نمی‌تواند. هیچ راهی برای برون‌رفت ندارد. این با دست خودش مشکلات را برای خود آفریده است.»
متن کامل در اینجا قابل مشاهده است.