تبیان، دستیار زندگی

زندگی نامه پرفسور کارو لوکس، پدر علم روباتیک ایران

کارو لوکس از پژوهشگران برتر سیستم های هوشمند و پدر علم روباتیک ایران می باشد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
مرکز یادگیری تبیان - محبوبه همت    
 زندگی نامه پرفسور کارو لوکس، پدر علم روباتیک ایران
                        کارو لوکس از پژوهشگران برتر سیستم های هوشمند و پدر علم روباتیک ایران می باشد.

زندگی و تحصیلات
کارو در ۱۴ شهریور ۱۳۲۸ در شهر اصفهان و در یکی از سفرهای تابستانی خانواده‌اش به این شهر زیبا و تاریخی به دنیا آمد. او در تهران بزرگ شد و پس از تحصیل در دبیرستان کوشش، در سال ۱۳۵۲ با درجه کارشناسی ارشد در مهندسی کنترل از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. ایشان دکتری خود را در سال ۱۳۵۵ از دانشگاه برکلی در کالیفرنیا در رشته کنترل سیستم‌ها و با گرایش فرعی اقتصاد مالی که یکی از زمینه‌های تحقیقاتی ایشان در تمام طول زندگانی باقی ماند، دریافت کردند. پروفسور لوکس در تحصیل فردی بسیار بااستعداد بودند و بسیاری از معلمان و دوستانش از ایشان به عنوان فردی نابغه یاد می‌کنند.
 
زندگی نامه پرفسور کارو لوکس، پدر علم روباتیک ایران
بازگشت به ایران و فعالیت در دانشگاه
در سال ۱۳۵۵، پروفسور لوکس که استادیار UCLA بود و در زمانی که بازگشت به ایران برای دنبال کردن کار دانشگاهی، برای بسیاری از دانشمندان جوان با استعدادی نظیر او تصمیم ساده‌ای نبود، به گروه مهندسی برق و کامپیوتر دانشکده فنی دانشگاه تهران پیوست. ایشان به سرعت چهره‌ برجسته دانشگاهی و به تدریج به یکی از چهره‌های شاخص دانشگاه تبدیل شدند. ایشان در تمام طول مدت فعالیت علمی خود در دانشگاه تهران،در سمت‌های مختلفی نظیر ریاست گروه برق و کامپیوتر (۱۳۶۴-۱۳۶۷) خدمت می‌کردند.

پروفسور لوکس همواره به همکاری‌های بین‌المللی علاقه زیادی داشتند. ایشان در مراکز علمی مختلفی محقق مدعو بوده‌اند: استادیار در گروه‌های مهندسی برق و مهندسی مکانیک و صنایع دانشگاه گاریونیا، بنقازی، لیبی (۱۳۶۳-۱۳۶۴)؛ استادیار مدعو دانشگاه برکلی کالیفرنیا، آمریکا (۱۳۶۷-۱۳۶۸)؛ استادیار مدعو، گروه مهندسی صنایع دانشگاه تورنتو، کانادا (تابستان ۱۳۶۸ و تابستان ۱۳۶۹)؛ استادیار مدعو، موسسه ریاضیات کاربردی، موسسه علوم چین، بژینگ، چین (تابستان ۱۳۷۰)؛ استادیار مدعو، موسسه تکنولوژی برق هاربین، چین (تابستان ۱۳۷۱)؛ عضو وابسته مرکز بین‌المللی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی، تریست، ایتالیا (شهریور ۱۳۷۱)؛ استاد مدعو، موسسه فیزیک ایروان، ارمنستان (تابستان ۱۳۷۶)، محقق مدعو، موسسه پردازش داده و الکترونیک، فورشانگزنتروم کارلروش،‌ آلمان (تابستان ۱۳۸۳)، سخنران در مدرسه زمستانی، دانشگاه پیشرفت پرسنل، برنامه تربیت مدرس دانشگاه جورج-آگوست گوتینگن، آلمان (دی ۱۳۸۶)؛ پروفسور مدعو، دانشگاه آمریکایی ارمنستان، ایروان، ارمنستان (تابستان ۱۳۸۶).

  تحقیقات و پژوهش های او
 پروفسور لوکس تمام فعالیت خود را به تحقیق اختصاص داده بودند. ایشان سخنرانی‌های خود را به صورت کارگاه در راستای تحقیقات علمی در زمینه‌های مورد علاقه خود ارائه می‌دادند و معمولا اولین جلسه سخنرانی ترم خود را با بیان این نکته آغاز می‌کردند که هدف از کلاس انتقال اطلاعات نیست، بلکه انجام تحقیقی مشترک است.

در انتهای دهه ۶۰ و پس از انقلاب اسلامی، گروه‌های تحصیلات تکمیلی بخصوص در سطح دکتری، بسیار اندک بودند و اعضای هیئت علمی در امکان انجام کار مطلوب و با کیفیت در دانشگاه‌های ایران تردید داشتند. در چنین زمانی، پروفسور لوکس همچنان به دانشجویانش می‌آموخت که بجای مطالعه جزوات درسی، کتاب‌های درسی و در مرحله بعد بجای مطالعه کتب درسی، مقالات علمی را مطالعه کنند و در نهایت بر قدرت تحلیل خود و تفکر انتقادی تکیه کنند. لذا جای تعجب نیست که بسیاری از دانشجویان، سخنرانی‌های دکتر لوکس را نقطه عطفی در کار علمی خود می‌دانند و همچنین جای تعجب نیست که سخنرانی‌های ایشان، در هر موضوعی، نزدیک به صد دانشجوی تحصیلات تکمیلی را به خود جذب می‌کرد که این رقم چندین برابر متوسط تعداد دانشجویان هر کلاس در مقطع تحصیلات تکمیلی است.

پروفسور لوكس پژوهش‌هاى خود را در علوم و مهندسى سیستم شروع كرد، اما در خلال دهه‌ى هشتاد به تدریج تمركز پژوهش‌هاى خود را به سمت سیستم‌هاى هوشمند انتقال داد. او جزو نخستین پژوهشگران بین‌المللى بود كه ارتباط میان شبكه‌هاى عصبى، منطق فازى و الگوریتم‌هاى ژنتیك را محقق كردند. به عنوان یك نتیجه، او یك برنامه‌ى پژوهش همه‌جانبه را در این حوزه‌ها آغاز كرد كه شامل تدریس درس‌هاى پیشرفته‌ى مرتبط (مانند حسابگرى زیستى) بود. در آن زمان (1992) یك درس با این عنوان و محتوا حتی در دانشگاه‌هاى بین‌المللى مشهور نیز بسیار نادر بود. احتمالاً این شروع زودهنگام موجب موفقیت‌هاى فراوان وى در این رشته شده است. در واقع، پروفسور لوكس توانایى كمیابى در پیش‌بینى مسیرهاى پژوهشى پرثمر در آینده داشت. به عنوان یك رهبر واقعى، او از نظر دید، جلوتر از زمان خود بود.

 پروفسور لوكس در خلال دهه‌ى نود و اوایل قرن بیست و یكم، یك بعد جدید به فعالیت‌هایش اضافه كرد: «پژوهش در سیستم‌هاى پیش‌بینى هوشمند در ایران». او در فرایند تأسیس مجدد IEEE واحد ایران پس از انقلاب نقش بسیار داشت و به عنوان رئیس آن از 1990 تا 1992 خدمت كرد. وى به عنوان مشاور معاون وزیر فرهنگ و آموزش عالی ایران (1995 تا 1998)، در تاسیس مراكز متعدد پژوهشی مرتبط با سیستم‌های هوشمند در ایران مؤثر بود. به طور خاص، او پژوهشكده‌ى سیستم‌هاى هوشمند را در پژوهشگاه دانش‌هاى بنیادى (IPM)، تهران، ایران، بنا نهاد (كه امروز پژوهشكده‌ى علوم شناختى نامیده مى‌شود) و به عنوان رئیس آن از 1994 تا 1998 خدمت نمود. وى عضو كمیته‌اى بود كه «قطب‌هاى علمى» را در دانشگاه‌هاى ایران شناسایى، برنامه‌ریزى و پشتیبانى مى‌نمود و مدیر مؤسس قطب علمى كنترل و پردازش هوشمند در دانشگاه تهران بود (2001 تا 2005).

پروفسور لوكس، به توسعه و پشتیبانى گفتگو و همكارى میان پژوهشگران اعتقاد داشت و یكی از برجستگى‌هاى شخصیت او، كمك كردن به كنفرانس‌هاى محلى، ملى و بین‌المللى بود. او نخستین كنفرانس بین‌المللى سیستم‌هاى كنترل را پس از انقلاب در 1990 راه‌اندازى كرد و در تاسیس كنفرانس‌هاى متعدد دیگر شامل كنفرانس سیستم‌هاى هوشمند ایران، كنفرانس سیستم‌هاى فازى ایران و كارگاه شبكه‌هاى عصبى ایران ـ ارمنستان، نقش محورى بازى كرد. با این وجود، احتمالاً مهم‌ترین نقش دكتر لوكس، در گردهمایى‌هاى علمى، در سطح داخلى آمد. به عنوان یك مدرس كاریزماتیك و به عنوان یك نماد براى پژوهش در سیستم‌هاى هوشمند در ایران، او در پذیرش دعوت‌ها براى ارائه‌ى سخنرانى در دورترین نقاط كشور، در گردهمایى‌هاى محلى و دانشگاه‌هاى كوچك آماده بود.

یكى از مهم‌ترین ویژگى‌هاى رویكرد علمى پروفسور لوكس، توانایى فوق‌العاده‌ى وى در تحلیل تقریباً همه چیز در یك سطح سیستمى انتزاعى و رفت و برگشت بین مدل و واقعیت بود. او به طور موفق «طراحى سیستم‌ها» را نه تنها براى دانشجویان مهندسى برق و كامپیوتر، بلكه دانشجویان مدیریت، زیست‌شناسی، ژئوفیزیك، مهندسى صنایع، اقتصاد، و حتى هنر تدریس مى‌كرد. پروفسور لوكس در واقع یك دانشمند میان‌رشته‌اى بود.

  درگذشت
کارو لوکس یکسال با بیماری سرطان روده مبارزه کرد و بر بیماری‌اش غلبه کرد اما علت اصلی مرگ او زخم ایجاد شده در اثر عدم دقت کافی در انجام کولونوسکوپی روده و تبدیل آن به عفونت بود که باعث شد در غروب ۱۷ تیر ۱۳۸۹ در بیمارستان امام خمینی درگذرد. پیکر وی در آرامگاه ارامنه تهران به خاک سپرده شد.

مطالب مرتبط:
پروفسور عمر یاغی
زندگی نامه دکتر علی حاجی میری
زندگی نامه پرفسور فضل اله رضا از دانشمندان برجسته ایرانی

منبع:http://iranianpath.com