نگاهی به منظومه شمسی خودمان

منظومه شمسی از خورشید و 8 سیاره و اقمار آنها تشکیل شده است، به علاوه تعدادی سیاره کوتوله، سیارکها، دنباله دارها، شهاب سنگها و ...

خورشید در وسط این منظومه قرار گرفته است و با نیروی گرانش قویش، فرزندانش را به دور خود جمع کرده است.

اگر بخواهید اندازه سیارات را با هم مقایسه  کنید، به تصویر شماره 1 دقت کنید. در این تصویر سیارات هشتگانه عطارد، زهره، زمین، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون به ترتیب فاصله و با مقیاس صحیح دیده می شوند. در ردیف پایین سیارات کوتوله یعنی سِرِس، پلوتو و اِریس قرار گرفته اند.

اگر بخواهیم فاصله سیارات را تصور کنیم، می توان از این مدل کوچک استفاده کرد:

فرض کنید اگر کل منظومه شمسی را آنقدر کوچک کنیم که فاصله زمین تا خورشید به 1 متر برسد، آنگاه فاصله عطارد و زهره تا خورشید هر کدام به ترتیب 39 و 72 سانتی متر خواهد بود. مریخ 52ر1 متر، مشتری 2ر5 متر، زحل 5ر9 متر، اورانوس 2ر19متر، نپتون 30 متر و پلوتو تا 49 متر از خورشید فاصله می گیرد. در همین مدل نزدیکترین ستاره به خورشید حدود 440 کیلومتر دورتر قرار خواهد داشت، یعنی نصف فاصله تهران تا مشهد.