کشف گرد و غبار میان ستاره ای با قدمتی بیشتر از منظومه شمسی
ذرات جمع آوری شده از اتمسفر بالایی زمین که از دنباله دارها به جای مانده است، قدیمی تر از منظومه شمسی ما هستند. این گرد و غبار میان ستاره ای می تواند اطلاعات مفیدی دربارۀ چگونگی شکل گیری ستاره ها و سیاره ها در اختیارمان بگذارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1397/04/18 ساعت 09:39
زینب شاه مرادی - مرکز یادگیری تبیان
به گزارش بیگ بنگ، بر اساس تحقیقات انجام شده در خصوص ترکیبات شیمیایی ذرات غبار، این ذرات ِ کیهانی دست کم ۴٫۶ میلیارد سال عمر دارند و فواصلی باورنکردنی را هم پیمودهاند. یک تیمی بین المللی از دانشمندان با اطمینان اعلام کردند اینها مواد خیلی پایه و اساسی هستند که اجرام سیارهای پیرامون خورشید را تشکیل می دهند. برای هر کسی که علاقمند به دانستن منشاء کائنات است، یافتههای فوق بسیار عالی و مفید میباشد.
«هوپ ایشی» محقق ارشد از دانشگاه هاوایی در مانوئا گفت: «مشاهدات ما نشان می دهد که این دانههای عجیب حاکی از گرد و غبار میان ستاره ای دارند که عناصر سازنده سیاره ها و ستاره ها را تشکیل دادند. اگر ما در اثر انگشت مان مواد آغازین ایجاد سیاره را که به ۴٫۶ میلیارد سال پیش باز می گردد، داشته باشیم، زمینه برای کسب درکی عمیق از فرایندهای ایجاد سیاره فراهم می آید.»
این یک فرصت نادر برای مطالعه موادی است که منظومه شمسی ما را به وجود آوردند. به باور دانشمندان، منظومه شمسی از یک دیسک ابرهای گازی پیرامون خورشید پدید آمده است، اما کارشناسان غالبا به شبیه سازی های کامپیوتری نیاز دارند تا یک فرضیه را بسنجند. حالا، آن ها به گرد و غباری دست پیدا کرده اند که احتمال می رود در زمان تولد سیاره های منظومه شمسی وجود داشته باشد. یخ، کربن و سیلیکات بی شکل در میلیاردها سال پیش هم وجود داشتند، تا حدود زیادی از بین رفتهاند یا در سیارههایی که امروز داریم، جای گرفته اند.
شکل اصلی این مواد هم اکنون بطور عمده در دنباله دارها یافت می شود. به جایِ گرفتن یک دنبالهدارها، دانشمندان از نمونههای جمعآوری شده توسط فضاپیمای استراتوسفری ناسا استفاده کردند. تیم محققان با استفاده از میکروسکوپهای الکترونی و نور فروسرخ به تجزیه و تحلیل ترکیبات شیمیایی ذرات پرداختند. بالاخص، آن ها زیرگروهی از ذرات معروف به «GEMS» را هم بررسی کردند؛ ذراتی که فقط چند صد نانومتر اندازه دارند، یعنی کمتر از یک صدم ضخامت یک تار موی انسان.
نتایج نشان می دهد این دانه ها در محیطی بسیار سرد و سرشار از تابش با یکدیگر در هم آمیختهاند. حتی مقدار اندکی گرما کافی بود تا پیوندهای میان دانهها را از هم بپاشد؛ یعنی احتمال می رود آنها در جایی مثل سحابی بیرون از منظومه شمسی پدید آمده باشند. سحابی، ابری از گاز، هیدروژن، هلیوم و سایر گازهای یونیزه است که منظومه شمسی از آن ها به وجود آمد. «جیم کریستون» محقق از آزمایشگاه ملی برکلی لارنس بیان کرد: «وجود انواع ویژه کربن آلی در هر دو مناطق درونی و بیرونی ذرات نشان می دهد فرایند شکلگیری به طور کامل در دماهای پایین روی داد. بنابراین، این ذرات گرد و غبار میان سیارهای قبل از شکلگیری اجرام سیارهای در منظومه شمسی برجای ماندند.» این یک نمونه تحقیقی است که به ما کمک می کند تا منشاء کائنات را به شیوۀ بهتری درک کنیم.
مطالب مرتبط:
احتمال وجود سیاره نهم در منظومه شمسی
منظومه شمسی چگونه متولد شد؟
سیارات منظومه شمسی
منبع:http://bigbangpage.com
به گزارش بیگ بنگ، بر اساس تحقیقات انجام شده در خصوص ترکیبات شیمیایی ذرات غبار، این ذرات ِ کیهانی دست کم ۴٫۶ میلیارد سال عمر دارند و فواصلی باورنکردنی را هم پیمودهاند. یک تیمی بین المللی از دانشمندان با اطمینان اعلام کردند اینها مواد خیلی پایه و اساسی هستند که اجرام سیارهای پیرامون خورشید را تشکیل می دهند. برای هر کسی که علاقمند به دانستن منشاء کائنات است، یافتههای فوق بسیار عالی و مفید میباشد.
«هوپ ایشی» محقق ارشد از دانشگاه هاوایی در مانوئا گفت: «مشاهدات ما نشان می دهد که این دانههای عجیب حاکی از گرد و غبار میان ستاره ای دارند که عناصر سازنده سیاره ها و ستاره ها را تشکیل دادند. اگر ما در اثر انگشت مان مواد آغازین ایجاد سیاره را که به ۴٫۶ میلیارد سال پیش باز می گردد، داشته باشیم، زمینه برای کسب درکی عمیق از فرایندهای ایجاد سیاره فراهم می آید.»
این یک فرصت نادر برای مطالعه موادی است که منظومه شمسی ما را به وجود آوردند. به باور دانشمندان، منظومه شمسی از یک دیسک ابرهای گازی پیرامون خورشید پدید آمده است، اما کارشناسان غالبا به شبیه سازی های کامپیوتری نیاز دارند تا یک فرضیه را بسنجند. حالا، آن ها به گرد و غباری دست پیدا کرده اند که احتمال می رود در زمان تولد سیاره های منظومه شمسی وجود داشته باشد. یخ، کربن و سیلیکات بی شکل در میلیاردها سال پیش هم وجود داشتند، تا حدود زیادی از بین رفتهاند یا در سیارههایی که امروز داریم، جای گرفته اند.
شکل اصلی این مواد هم اکنون بطور عمده در دنباله دارها یافت می شود. به جایِ گرفتن یک دنبالهدارها، دانشمندان از نمونههای جمعآوری شده توسط فضاپیمای استراتوسفری ناسا استفاده کردند. تیم محققان با استفاده از میکروسکوپهای الکترونی و نور فروسرخ به تجزیه و تحلیل ترکیبات شیمیایی ذرات پرداختند. بالاخص، آن ها زیرگروهی از ذرات معروف به «GEMS» را هم بررسی کردند؛ ذراتی که فقط چند صد نانومتر اندازه دارند، یعنی کمتر از یک صدم ضخامت یک تار موی انسان.
نتایج نشان می دهد این دانه ها در محیطی بسیار سرد و سرشار از تابش با یکدیگر در هم آمیختهاند. حتی مقدار اندکی گرما کافی بود تا پیوندهای میان دانهها را از هم بپاشد؛ یعنی احتمال می رود آنها در جایی مثل سحابی بیرون از منظومه شمسی پدید آمده باشند. سحابی، ابری از گاز، هیدروژن، هلیوم و سایر گازهای یونیزه است که منظومه شمسی از آن ها به وجود آمد. «جیم کریستون» محقق از آزمایشگاه ملی برکلی لارنس بیان کرد: «وجود انواع ویژه کربن آلی در هر دو مناطق درونی و بیرونی ذرات نشان می دهد فرایند شکلگیری به طور کامل در دماهای پایین روی داد. بنابراین، این ذرات گرد و غبار میان سیارهای قبل از شکلگیری اجرام سیارهای در منظومه شمسی برجای ماندند.» این یک نمونه تحقیقی است که به ما کمک می کند تا منشاء کائنات را به شیوۀ بهتری درک کنیم.
مطالب مرتبط:
احتمال وجود سیاره نهم در منظومه شمسی
منظومه شمسی چگونه متولد شد؟
سیارات منظومه شمسی
منبع:http://bigbangpage.com