خوشه های کروی ۴ میلیارد سال جوان تر هستند
بر اساس تحقیقات جدید به رهبری دانشگاه وارویک، خوشه های کروی می توانند تا ۴ میلیارد سال جوان تر از آن چه تصور می شد، باشند. تصور بر این بود قدمت خوشه های کروی که از صدها هزار ستاره تشکیل یاقته اند، با قدمت خود جهان برابری می کند؛ اما به پاس مدل های تحقیقاتیِ تازه طراحی شده، محققان دریافتند که این خوشه ها قدمتی به درازای ۹ میلیارد سال دارند، نَه ۱۳ میلیارد سال.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1397/04/30 ساعت 11:40
زینب شاه مرادی - مرکز یادگیری تبیان
به گزارش بیگ بنگ، این اکتشاف تازه نظریه های فعلی درباره چگونگی ایجاد کهکشان ها را به چالش می کشد. انتظار می رود بین ۱۵۰ تا ۱۸۰ خوشه تنها در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد. مدلهای «ترکیب طیفی و جمعیت دوتایی» جدید که به اختصار «BPASS» نام دارند، به بررسی جزئیات تکامل ستارگان دوتایی درون خوشه های کروی می پردازد. این مدل ها برای بررسی رنگ نورهای حاصل از جمعیت های ستارگان دوتایی و همچنین آثار و بقایای عناصر شیمیایی در طیف شان مورد استفاده قرار می گیرند. در این فرایند تکاملی، دو ستاره در یک منظومه دوتایی با همدیگر برهمکنش می کنند؛ یکی از ستاره ها به غول تبدیل می شود، در حالی که نیروی گرانش ِ ستارۀ کوچکتر باعث از بین رفتن اتمسفر می شود. با این زد و خوردها، هیدروژن و هلیوم در میان سایر عناصر به وجود می آیند. تصور بر این بود که این ستارهها قدمتی برابر با خود خوشه کهکشانی داشته باشند.
محققان توانستند با استفاده از مدلهای BPASS و محاسبه سن منظومه های ستارگان دوتایی، نشان دهند که خوشه ستارهای چه سنی دارد. مدلهای BPASS با همکاری دکتر «جی جی البریج» از دانشگاه اوکلند طراحی شدند، قبلا هم در بررسی ویژگیهای منظومه های ستارهای جوان، نقش موثری داشتند.
دکتر «الیزابت استَونی» از گروه «اخترشناسی و اخترفیزیک دانشگاه وارویک» و محقق ارشد در یافتههای جدید این چنین توضیح می دهد: «تعیین سن ستارهها همواره به مقایسه مشاهدات با مدلها بستگی دارد؛ مدلهایی که درکمان از چگونگی ایجاد و تکامل ستارگان را به آن ها مدیون هستیم. این درک در طول سالها دستخوش تغییر قرار گرفته است و ما هم از اثرات تعدد ستارگان آگاه بودهایم؛ برهمکنش میان ستارگان و همدمهایشان.»
دکتر استونی بیان می دارد که یافته های تحقیق درهای جدیدی را به روی نحوه ایجاد کهکشان های غول پیکر و ستارههای درون آنها می گشاید: «لازم به ذکر است که هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد؛ به ویژه در زمینه بررسی منظومه های مجاور؛ البته باید به یاد داشت که نتیجه فوق هم بسیار جالب و با ارزش است. اگر صحت داشته باشد، تصور ما را از مراحل ابتدایی تکامل کهکشان و ستارگان تغییر می دهد.
مطالب مرتبط:
ماده تاریک با خودش برهمکنش ندارد
حقایقی درباره کهکشان راه شیری
منبع: http://bigbangpage.com
به گزارش بیگ بنگ، این اکتشاف تازه نظریه های فعلی درباره چگونگی ایجاد کهکشان ها را به چالش می کشد. انتظار می رود بین ۱۵۰ تا ۱۸۰ خوشه تنها در کهکشان راه شیری وجود داشته باشد. مدلهای «ترکیب طیفی و جمعیت دوتایی» جدید که به اختصار «BPASS» نام دارند، به بررسی جزئیات تکامل ستارگان دوتایی درون خوشه های کروی می پردازد. این مدل ها برای بررسی رنگ نورهای حاصل از جمعیت های ستارگان دوتایی و همچنین آثار و بقایای عناصر شیمیایی در طیف شان مورد استفاده قرار می گیرند. در این فرایند تکاملی، دو ستاره در یک منظومه دوتایی با همدیگر برهمکنش می کنند؛ یکی از ستاره ها به غول تبدیل می شود، در حالی که نیروی گرانش ِ ستارۀ کوچکتر باعث از بین رفتن اتمسفر می شود. با این زد و خوردها، هیدروژن و هلیوم در میان سایر عناصر به وجود می آیند. تصور بر این بود که این ستارهها قدمتی برابر با خود خوشه کهکشانی داشته باشند.
محققان توانستند با استفاده از مدلهای BPASS و محاسبه سن منظومه های ستارگان دوتایی، نشان دهند که خوشه ستارهای چه سنی دارد. مدلهای BPASS با همکاری دکتر «جی جی البریج» از دانشگاه اوکلند طراحی شدند، قبلا هم در بررسی ویژگیهای منظومه های ستارهای جوان، نقش موثری داشتند.
دکتر «الیزابت استَونی» از گروه «اخترشناسی و اخترفیزیک دانشگاه وارویک» و محقق ارشد در یافتههای جدید این چنین توضیح می دهد: «تعیین سن ستارهها همواره به مقایسه مشاهدات با مدلها بستگی دارد؛ مدلهایی که درکمان از چگونگی ایجاد و تکامل ستارگان را به آن ها مدیون هستیم. این درک در طول سالها دستخوش تغییر قرار گرفته است و ما هم از اثرات تعدد ستارگان آگاه بودهایم؛ برهمکنش میان ستارگان و همدمهایشان.»
دکتر استونی بیان می دارد که یافته های تحقیق درهای جدیدی را به روی نحوه ایجاد کهکشان های غول پیکر و ستارههای درون آنها می گشاید: «لازم به ذکر است که هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد؛ به ویژه در زمینه بررسی منظومه های مجاور؛ البته باید به یاد داشت که نتیجه فوق هم بسیار جالب و با ارزش است. اگر صحت داشته باشد، تصور ما را از مراحل ابتدایی تکامل کهکشان و ستارگان تغییر می دهد.
مطالب مرتبط:
ماده تاریک با خودش برهمکنش ندارد
حقایقی درباره کهکشان راه شیری
منبع: http://bigbangpage.com