انتظاری که از زنان منتظر می رود!

نیمی از جامعه ما را زنان و دختران تشکیل می دهند. پس وضع آن در اوضاع جامعه هم موثر است. انتظاری که از آنان است، آراستگی به حجب و حیا و رعایت حجاب و عفاف و پرهیز از اختلاط با مردان و جلوه گری در جامعه است.
حجاب از احکام قطعی و روشن اسلام است و آیاتی از قرآن و احادیث بسیار بر آن تاکید دارد و مراعات آن به سلامت اخلاقی و روانی جامعه کمک می کند و رواج بی حجابی و بی عفتی نسلی گناه آلود پدید می آورد.
هم زنان باید خود را از نامحرمان بپوشانند، هم مردان نگاه هوس آلود به زنان و نوامیس مردم نداشته باشند. این فرمان خدا در قرآن است(1). در رساله های عملیه همه مراجع تقلید هم، حجاب واجب شمرده شده است. با این حساب چگونه ممکن است زن مسلمان و دختر مسلمان با اعتقاد به احکام اسلام و آیات قرآن، در روابط اجتماعی این حکم روشن را مراعات نکند و با وضع نامناسب به درون جامعه و دانشگاه و ادارات و به حرم ها و زیارت گاه ها برود؟

آیا امام زمان(عج) از چنین زنانی راضی است؟ آیا جامعه ای که بی بند و باری در روابط زن و مرد وجود داشته باشد و جوانان در پی نگاه های حرام و روابط گناه آلود و دختران در پی آرایش و جلوه گری و خودنمایی و تبرج باشند می تواند ادعا کند که منتظر ظهور امام مهدی(عج) است؟
در دعای حضرت مهدی(عج) در زمان غیبت می خوانیم: «وَعلی النّساءِ بالحیاءِ و العِفّة»(2) (خدایا به زنان ما توفیق حیا و عفت عنایت کن) «وَاغضُض أبصارَنا عنِ الفِجورِ و الخیانَةِ»(3) (و چشم های ما را از گناه و خیانت بپوشان)
یک جمله مربوط به زنان است که حیا و عفاف داشته باشند، جمله دیگر مربوط به جوانان و مردان است که نگاه خود را به گناه نیالایند، چشم، ابزاری برای دیدن است ولی نگاه هم می تواند شیطانی باشد، هم رحمانی.
رسول خدا(ص) فرمودند: «النّظرَةُ سَهمُ مَسمومُ مِن سِهامِ ابلیس»(4) (نگاه تیری زهرآگین از تیرهای شیطان است)

این هشداری است تا مومنان مواظب نگاه خود باشند، زنان هم خود را در معرض تیر نگاه های مسوم قرار ندهند. گاهی بین نگاه و گناه فاصله چندانی نیست، چرا باید چشم که نعمت خداست وسیله گناه شود؟ این ناسپاسی نیست؟

ز دست دیده و دل هر دو فریاد                    هر آنچه دیده بیند، دل کند یاد

زنان باید بدانند وقتی حریم عفاف را مراعات نمی کنند و حجاب خود را درست نمی کنند، جوانان را به دنبال گناه می کشند. بی حجابان، «حشره مزاحمت» جمع می کنند، ولی افراد با حجاب در دژ و حصار عفاف و حیا و حجاب، مصون از تعرض نگاه های هوس آلودند. این که حضرت فاطمه(س) در پاسخ سوال حضرت رسول خدا(ص) که پرسیدند: «چه چیز برای زن بهتر است؟»، عرض کردند: «اَن لا تَری رَجلا و لا یَراهُ رَجُل»(5) تاکیدی بر حاکم سازی حیا و عفاف بر روابط زن و مرد است. نه اینکه زن اصلا از خانه بیرون نیاید بلکه تا می شود این دیدارها کاهش یابد، چون زمینه ساز وسوسه های شیطانی است.

قرآن می فرماید: «زنان در سخن گفتن با مردان نامحرم، نرم و با ناز و کرشمه سخن نگویند، چون دل های بیمار را به طمع می افکند.»(6)

هر نوع شوخی و مزاح و اختلاط با نامحرم و رفتارهای جلب کننده نظرها و آرایش و عطر و کفش و لباس تحریک آمیز، حرام و ممنوع است. اگر به سلامت جامعه می اندیشیم این حریم ها را هم باید مراعات کنیم.

از بانوانی که چشم انتظار آمدن امام زمانند، انتظار می رود الگوی نجابت و حیا و پاکی باشند و از آنان که خود را شیعه زهرا(س) و امت محمد(ص) می دانند، انتظار است حجاب و عفاف را رعایت کنند وگرنه رضای خدا و رسول و امام زمان(عج) را نمی توانند کسب کنند.

پی نوشت:
1.نور، آیات 30 و 30
2.مفاتیح الجنان، دعای حضرت مهدی
3.همان
4.میزان الحکمه، حدیث 20285
5.بحارالانوار
6.احزاب آیه 32

*برگرفته از کتاب «زندگی مهدوی؛ اخلاق و اوصاف منتظران» نوشته جواد محدثی

---

منبع: خبرگزاری شبستان