سِرِّ ندیدن مرده خود در خواب‏

یك كسى تمام این كارهایى را كه شیخ عباس قمى گفته بود، انجام داد، ولى مرده خود را درخواب ندید. براى همین، از دست شیخ عباس خیلى ناراحت شد و پیش خود گفت: آخر شیخ عباس این چه مطالبى بود كه كه در كتابت مفاتیح نوشتى. عمل این مطالب سودى نداد و نتیجه اى در برنداشت. از این بابت خیلى عصبانى شده بود.

شب شیخ عباس به خواب او آمد و گفت: من هم این مطالب را درست نوشتم. آن فرد گفت: پس من آن ها را غلط انجام دادم. شیخ عباس گفت: نه، تو اتفاقاً هم آن كارها را هم درست انجام دادى. آن فرد گفت: پس چرا مرده ام به خوابم نیامد؟

شیخ عباس گفت: حالا چرا معطل این هستى كه او به خوابت بیاید. من با این كه مرده ام، به این طرف آمده ام و آلان هم من در عالم بعد هستم. خداوند متعال نمى گذارد مرده هایى كه به خاطر گناهان و اشتباهاتى داشتند، اكنون دچار رنجند، به خواب بیداران در دنیا بیایند؛ مبادا كه آبروى مرده بریزد. به این كه آن مرده در خواب آن زندگان بیاید و بگوید، بله، ما را به زنجیر كشیدند و ما را داخل آتش بردند. براى همین خداوند متعال اصلًا نمى گذارد كه آن مردگان به خواب زنده ها بیایند. با این پرده پوشى خداوند، زندگان مى گویند، این بند خدا كه مرده، عجب آدم خوبى بوده است و خدا او را رحمت كند، و همان مرد گرفتار كه خداوند نمى گذاشت به خواب كسى بیاید، اگر همین طور چهل نفر آدم خوب دربار او بگویند، خدایا او را بیامرز، خطاب مى رسد كه عذاب او را بردارید؛ چون چهل نفر از بندگانم از من درخواست آمرزش او را كردند. این خداست.

---

منبع : پایگاه عرفان