انتقال هدفمند دارو به بافت سرطانی با نانو الیاف مغناطیسی
محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به ساخت نانوالیافی مغناطیسی شده‌اند که به منظور انتقال هدفمند دارو به بافت سرطانی و رهاسازی آن در محل هدف به کار گرفته می‌شود.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1397/03/19 ساعت 11:46
وی افزود: دارو‌های طراحی شده جهت درمان این سرطان، زمان نیمه عمر پایینی دارند که این امر منجر به اثربخشی پایین دارو و مصرف آن در دوز‌های بالا می‌شود که خود عوارض جانبی بالایی به همراه دارد.
ایرانی گفت: رهاسازی آهسته این دارو در محل هدف می‌تواند منجر به افزایش اثربخشی دارو و کاهش اثرات جانبی آن شود؛ استفاده از حامل نانولیفی حساس به pH، مغناطیسی و آنتی باکتری ساخته شده در این طرح می‌تواند در جهت تحقق این امر مؤثر باشد.
وی در ادامه به نحوه ساخت و عملکرد این نانوالیاف پرداخت و افزود: در این طرح، از نانوالیاف پلی لاکتیک اسید / کیتوسان و حساس به pH، جهت رهاسازی آهسته داروی ضدسرطان دوکسوروبیسین (نوعی داروی ضد سرطان) استفاده شده است.
ایرانی گفت: از طرفی از نانومواد اکسیدگرافن به عنوان ماده مغناطیسی جهت مسیررسانی مناسب دارو به سلول‌های سرطانی و دی اکسید تیتانیوم جهت افزایش مرگ سلول‌های سرطانی ریه به صورت موضعی در ساخت این نانوالیاف استفاده شده است، در واقع می‌توان گفت که این نانوالیاف به عنوان یک نانوکپسول حمل دارو عمل می‌کنند و این نانوحامل دارویی نانولیفی با استفاده از فرآیند الکتروریسی، سنتز شده است.
این محقق افزود: با توجه آزمایش‌های صورت گرفته، بازده بالای ۹۰ درصد بارگذاری دارو، رهاسازی پیوسته و آهسته دارو از نانوالیاف طی دو هفته، رهاسازی بیشتر دارو در pH اسیدی نسبت به pH خنثی و مرگ ۸۰ درصدی سلول‌های سرطانی A۵۴۹ طی ۴ روز، از مهم‌ترین نتایج مربوط به کاربرد این نانوالیاف است، این نتایج نشان دهنده پتانسیل بالای نانوالیاف مغناطیسی و آنتی باکتریال حساس به pH سنتز شده، در مرگ سلول‌های سرطانی در مقایسه با داروی خالص دوکسوروبیسین است.
وی گفت: در این تحقیقات از آزمون‌های TES و MTT به ترتیب جهت تعیین اندازه نانوذرات و میزان مرگ سلول‌های سرطانی استفاده شده است.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر محمد ایرانی- دانش‌آموخته دکترای مهندسی شیمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر و همکارانش است.
نتایج این کار در مجله International Journal of Biological Macromolecules با ضریب تأثیر ۳/۶۷ (جلد ۱۱۰، سال ۲۰۱۸، صفحات ۴۱۶ تا ۴۲۴) منتشر شده است.
منبع: صدا و سیما
