شرح اصطلاحات فقهی؛
آشنایی با اصطلاح دامعه
دامعه به زخمی که نافذ در گوشت باشد و موجب جریان خون شود گفته می شود و فقها از عنوان یاد شده در باب دیات سخن گفتهاند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1397/03/05 ساعت 22:46
دامعه
دامعه به زخمی که نافذ در گوشت باشد و موجب جریان خون شود گفته می شود و فقها از عنوان یاد شده در باب دیات سخن گفتهاند.
معنی لغوی دامعه
دامعه به زخم نافذ در گوشت و موجب جریان خون گفته می شود. به گفته برخى فقها دامعه همان «دامیه» است [۱]؛ لیکن برخى گفتهاند: معروف میان لغویان، مغایرت آن دو با یکدیگر است. دامعه جراحت توأم با جریان خون است؛ بر خلاف دامیه که خون با آن جریان ندارد. برخى لغویان عکس آن را گفته و معتقدند دامیه زخم توأم با جریان خون و دامعه زخم سبکتر از آن است. جمعى از فقها نیز بر این نظرند. [۲] از عنوان یاد شده در باب دیات سخن گفتهاند.
کاربرد دامعه در فقه
جراحت سر و صورت که از آن به «شجاج» تعبیر مىشود بنابر قول مشهور داراى هشت مرتبه است. [۳] مرتبه دوم آن دامیه است. دیه دامیه- که به مرتبه متلاحمه نرسیده- دو شتر است؛ بنابر این، دیه دامعه دو شتر خواهد بود. [۴]
ـــــــــــــــــــ
پانویس
۱. ↑ قواعد الاحکام ج۳،ص ۶۸۹- ۶۹۰ .
۲. ↑ کشف اللثام ج ۱۱،ص ۴۲۹.
۳. ↑ جواهر الکلام ج ۴۳،ص ۳۱۷
۴. ↑ جواهر الکلام ج۴۳،ص ۳۲۲- ۳۲۳ .
منبع: وبسایت ویکی فقه
دامعه به زخمی که نافذ در گوشت باشد و موجب جریان خون شود گفته می شود و فقها از عنوان یاد شده در باب دیات سخن گفتهاند.
معنی لغوی دامعه
دامعه به زخم نافذ در گوشت و موجب جریان خون گفته می شود. به گفته برخى فقها دامعه همان «دامیه» است [۱]؛ لیکن برخى گفتهاند: معروف میان لغویان، مغایرت آن دو با یکدیگر است. دامعه جراحت توأم با جریان خون است؛ بر خلاف دامیه که خون با آن جریان ندارد. برخى لغویان عکس آن را گفته و معتقدند دامیه زخم توأم با جریان خون و دامعه زخم سبکتر از آن است. جمعى از فقها نیز بر این نظرند. [۲] از عنوان یاد شده در باب دیات سخن گفتهاند.
کاربرد دامعه در فقه
جراحت سر و صورت که از آن به «شجاج» تعبیر مىشود بنابر قول مشهور داراى هشت مرتبه است. [۳] مرتبه دوم آن دامیه است. دیه دامیه- که به مرتبه متلاحمه نرسیده- دو شتر است؛ بنابر این، دیه دامعه دو شتر خواهد بود. [۴]
ـــــــــــــــــــ
پانویس
۱. ↑ قواعد الاحکام ج۳،ص ۶۸۹- ۶۹۰ .
۲. ↑ کشف اللثام ج ۱۱،ص ۴۲۹.
۳. ↑ جواهر الکلام ج ۴۳،ص ۳۱۷
۴. ↑ جواهر الکلام ج۴۳،ص ۳۲۲- ۳۲۳ .
منبع: وبسایت ویکی فقه