آشنایی با اصطلاح شاذ

شاذ
شاذّ به معنی نادر و مقابل مشهور است. عنوان شاذّ در فقه گاه با قول به کار می‏ رود و گاه با قرائت و در علم درایه همراه حدیث به کار می‏ رود.

قول شاذّ
به نظریه مخالف مشهورِ فقها، قول شاذ اطلاق می‏ شود.

حدیث شاذّ
مراد از «حدیث شاذ» نزد فقها حدیثی است که فقها بدان عمل نکرده‏ اند؛ هر چند روایت صحیح و بدون معارض باشد.

قرائت شاذّ
مراد از «قرائت شاذّ» قرائتی از قرآن است که خلاف قرائت متواتر و مشهور باشد. [۱][۲][۳]


ــــــــــــــــــ
پانویس
۱. ↑ ذکری الشیعة ج۳، ص۳۰۵.
۲. ↑ تذکرة الفقهاء ج۳، ص۱۴۱.
۳. ↑ جواهر الکلام ج۹، ص۲۹۱۲۹۲.  



منبع: وبسایت ویکی فقه