مراقب این فیلم باشید
خوک 15+ است
فیلم «خوک» دارای صحنه هایی است که برای گروه های سنی زیر 15 سال مناسب نیست. مهم تر این که چون فیلم کمدی است، خیلی ها با دیدن صحنه های قتل و ترکاندن کله! تازه متوجه می شوند نباید با بچه به سینما می آمدند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1397/03/02 ساعت 12:13
حتی محمدرضا فرجی، مدیر‌کل سینمای حرفه‌ای سازمان سینمایی اعلام کرده بود از میان فیلم‌های در حال اکران، «به وقت شام» و «خوک» دارای محدودیت سنی هستند و عوامل فیلم‌ها و سینماداران باید به این نکته توجه کنند. او تاکید کرده بود باید این موضوع روی پوستر فیلم‌ها و سر در سینماها هم قید شود تا مخاطبان هم به این موضوع واقف باشند.
برخلاف پیش بینی قبلی، «خوک» شروعی نومید کننده داشته و تا این جا کمتر از 600 میلیون تومان فروخته است. «خوک» جار و جنجال جشنواره برلین را پشت سر دارد، بازیگرانش محبوب هستند، نام مانی حقیقی برای سینما روها آشنا است و ... اما هیچ کدام به کمک «خوک» نیامده اند.
به وقت شام / 12+
بر خلاف «خوک» فیلم «به وقت شام» درجه بندی سنی دارد.«به وقت شام» حاوی صحنه هایی است که مناسب همه گروه های سنی نیست. حتی می شد رنج سنی را بالاتر برد و به زیر 15 ساله ها هم هشدار داد. حرف از داعش است و مگر می توان بدون اشاره به وحشی گری این گروهک فیلم ساخت؟ تازه حاتمی کیا خیلی مراعات کرده«به وقت شام» در دام وحشت نیفتد و در جاهایی داعش را کاریکاتوری نشان می دهد. در همین مقدار هم قید سنی برای آن لازم است.ابراهیم حاتمی کیا سال گذشته سراغ گروهک تکفیری داعش رفت و بر اساس واقعیت های موجود، یک فیلم خیالی ساخته است. منظور از خیالی، اتفاق هایی است که برای دو خلبان ایرانی (بابک حمیدیان و هادی حجازی فر) رخ می دهد. این دو در حین کمک رسانی به جنگ زده های آوراه سوری، متوجه می شوند چند داعشی به داخل هواپیما نفوذ کرده اند. بعد از آن «به وقت شام» راوی سبعیت داعشی ها می شود.
«به وقت شام» در آستانه 13 میلیاردی شدن است که خب برای یک فیلم استراتژیک رقم قابل قبولی بحساب می آید. منتها فراموش نکنیم قید سنی هرگز عاملی برای تهییج مخاطب برای دیدن فیلم نبوده چرا که مردم بخوبی می دانند مصاف با داعش در سینما مناسب هر گروه سنی نیست. منع تماشا برای زیر 12 ساله ها بخوبی گویا است و قطعا بهانه ای برای قلقلک مردم نبوده است.
درجه بندی در سینمای جهان
درسینمای جهان درجه‌بندی (ریتینگ) فیلم‌ها از سال 1968 به‌طور رسمی با تأسیس انجمن MPAA شروع شد. این انجمن علاوه بر تدوین قوانینی برای درجه‌بندی فیلم‌ها، نظارت بر درجه‌بندی فیلم‌ها را پیش از نمایش عمومی به عهده دارند. مسئله درجه‌بندی فیلم‌ها اولین بار در سال 1907 از سوی برخی از مسئولان شهر شیکاگو و چند شهر دیگر مطرح آنها فهرستی از فیلم‌ها و تئاترهایی که نمایش شان برای کودکان مناسب نبود تهیه کردند. در سال 1930 مجلس آمریکا قوانینی برای سانسور فیلم‌ها تصویب کرد که نمایش بعضی فیلم‌ها را برای افراد زیر 19 سال ممنوع می‌کرد؛ فیلم‌هایی که شامل این قانون می‌شدند دارای کلمات رکیک و زشت در دیالوگ‌هایشان بودند. این قوانین از آن پس مورد استقبال کشورهای دیگر قرار گرفت. یکی از طرفداران سرسخت اجرای این قوانین حامیان حقوق کودکان بودند. اجرای قانون درجه‌بندی فیلم‌های سینمایی بیشتر در کشورهایی جدی گرفته می‌شود که سینما در آنها به عنوان یک صنعت درآمدزا به حساب می‌آید و فرهنگ سینما رفتن در خانواده‌ها نهادینه شده است. بنابراین مسئولان برای حفظ مخاطبان و احترام به آنها بر درجه‌بندی و اجرای آن نظارت دارند.معنای این حروف چیست؟
حتما روی کاور دی وی دی فیلم های خارجی حروف مختلفی دیده اید و احتمال زیاد معنایش را می دانید. محض یادآوری می گوییم که در حال حاضر دسته‌بندی انجمن MPAA برای فیلم‌ها براساس 6درجه صورت گرفته است: گروه G مناسب برای همه گروه‌های سنی؛ گروه PG نمایش برای همه سنین با کمی هشدار برای خانواده‌ها؛ گروه PG-13 نامناسب برای افراد زیر 13سال؛ گروه R که نمایش آنها برای افراد زیر 17سال فقط همراه خانواده‌شان مجاز است؛ گروه NC-17 ممنوع برای افراد زیر 17سال و گروه NR که شامل فیلم‌هایی می‌شوند که سازندگانشان آنها را برای درجه‌بندی معرفی نکرده‌اند.این دسته‌بندی‌ها براساس میزان خشونت، نمایش صحنه‌های غیراخلاقی، وجود عبارت‌های رکیک در دیالوگ‌ها و نمایش صحنه‌های استفاده از مواد مخدر انجام می‌شود و مشخص می‌کند کدام فیلم برای چه گروه سنی مناسب یا نامناسب است. البته مرزبندی‌های سنی در کشورهای مختلف یکسان نیست. مثلاً ممکن است فیلمی که در آمریکا تماشای آن برای افراد زیر 17سال ممنوع است، در کانادا برای افراد زیر 13سال ممنوع باشد. به این صورت تکلیف خانواده‌ها در مواجهه با فیلم‌ها مشخص است. بیشتر خانواده‌ها از تماشای فیلم‌های گروه NR که فاقد درجه‌بندی هستند خودداری می‌کنند.آغاز درجه بندی در سینمای ایران
شاید اولین فیلمی که با درجه بندی سنی روی پرده سینماهای ایران رفت را بتوان «مصائب شیرین» علیرضا داوودنژاد دانست. فیلمی که البته اطلاعیه های محدودیت سنی برای آن نقش شعار تبلیغاتی پیدا کرد و این فیلم به یکی از فیلم های پرفروش آن سال بدل شد.داوودنژاد در این فیلم سراغ بحران بلوغ رفت و داستان دلدادگی دو جوان (رضا و مونا) را که پسرعمه و دختردایی هستند، محور قرار داد. کارگردان با قرار دادن نشانه هایی واضح به مخاطب می گوید بین دو جوان عشق برقرار شده، البته این مفهوم توسط داوودنژاد نه با بی پروایی که با رعایت حرمت ها بیان شد ولی آن زمان باز کردن بحران بلوغ امری تابو بود و به همین خاطر «مصائب شیرین» قید سنی خورد. فیلم بعدی این کارگردان یعنی «بچه های بد» هم با همین قید سنی پروانه نمایش گرفت. آمار دقیقی از میزان فروش فیلم ها به دست نیاوردیم اما سینماروها خاطرشان هست «مصائب شیرین» و «بچه های بد» به خاطر محدودیت سنی سر زبان ها افتادند. داود نژاد مدتی است سراغ دنباله «مصائب شیرین» رفته و احتمالا در جشنواره فجر رونمایی شود.منابع: هفت صبح / تبیان
