سرسام جُنگ های شبانه

هدف از ساخت این جنگ ها سرگرم کردن مردم و دعوت آن ها به کار نیک است اما به خاطر کلیشه و تکراری شدن، فاقد جذابیت هستند.

جشن دعوت / شبكه یك

اجرای «جشن دعوت» بر عهده زوج نیما كرمی و زینب زارع است. این جنگ از محل باغ كتاب تهران ضبط و پخش می شود؛‌حوالی ساعت 23. محور «جشن دعوت» بر دو چیز است: گفت و گو با مهمان و اجرای موسیقی توسط یك خواننده. در خلال آن آیتم هایی هم پخش می شود كه در راستای سیاست كلی برنامه است و بیننده ها را به كار خیر ترغیب می كند. طبعا وقتی حرف از كار خیر در میان بیاید، مجریان هر سوالی از مهمان ها می پرسند باید یك سر آن به امور خیرخواهانه ربط پیدا كند.

و طبیعی است بعد از گذشت چند دقیقه جذابیت گفت و گو از بین می رود؛ خواه یك چهره مهم مهمان برنامه باشد یا از همان ها كه مدام در شبكه های مختلف حضور دارند. «جشن دعوت» حساب ویژه ای روی بازیگران كرده است و تا كنون میزبان سیاوش خیرابی و الهام حمیدی بوده. دومی می تواند برگ برنده باشد منتها نتیجه مصاف مجریان با او چنگی به دل نمی زند.

ماه مهربانی/ شبكه دو

اجرای «ماه مهربانی» به علیرضا غفاری و شهرام شكیبا سپرده شده است. این جنگ از محل كارخانه سیمان شهر ری پخش می شود؛ حوالی ساعت 23:15 دقیقه. «ماه مهربانی» هم رسالت خود را بر كارهای نیك قرار داده و برای انتقال این امر مهم، بیشتر از بازیگران دعوت می كند. علی صالحی، خاطره حاتمی، كامران تفتی و محمد رضا غفاری از جمله مهمان های «ماه مهربانی» بوده اند. بنای این برنامه دعوت از بازیگرانی است كه در یكی از سریال های شبكه دو بازی كرده اند ولی خب بارها آن را در قالب مهمان دیده ایم.

ضعف دیگر«ماه مهربانی» به اجرای مجریان برمی گردد؛ حرف تكراری می زنند و گاه مسلط به سوژه نیستند. مثلا غفاری از كامران تفتی می پرسد سریال«سایه بان» را كی ساخته؟! یعنی مجریان قبل از حضور مهمان اطلاعات دقیقی جمع آوری نمی كند و با پرسش های كلی و كلیشه ای مصاحبه را به سرانجام می رسانند. نتیجه گفت و گو هم می شود یك مشت حرف تكراری و كلیشه ای. در این برنامه شاهد خواننده نیز هستیم و البته چند پلی بك كه مثلا حكم تنفس دارند.

ماه سپید/ شبكه سه

اجرای «ماه سپید» به محمد رضا حسینیان و مسعود روشن پژوه سپرده شده است. این جنگ در چند شب اول از مركز همایش های برج میلاد روی آنتن می رفت و حالا در محوطه باز ضبط می شود. حوالی ساعت 22:30 نیز در كنداكتور قرار گرفته. هدف«ماه سپید» نیز دعوت به كارهای نیكو و دستگیری از مستمندان است. منتها تمركز خود را بر ازدواج آسان قرار داده و مجریان سعی می كنند با مهمان ها از این زاویه نیز پرسش كنند. حتی استندآپ هایی كه اجرا می شود بر همین پایه است. البته استندآپ كمدیان های «ماه سپید» عاریت از «خنداننده شو» هستند. این برنامه فعلا از بازیگران دعوت كرده و مهمان هایش از میان خواننده ها، طنزپردازان و فعالان اجتماعی بوده است.

شمایل «جنگ شبانه» تفاوتی با دیگر برنامه ها ندارد و از نظر كیفی هم تراز با آن ها قرار می گیرد. محمد رضا حسینیان و مسعود روشن پژوه از مجریان با سابقه تلویزیون هستند ولی هیچ تبدیل به چهره های شاخص اجرا نشدند. در «ماه سپید» نیز همان كارهای روتین را انجام می دهند و تمام: سوال هایی مشخص از مهمان ها، دعوت از خواننده ها ، صحبت با تماشاچی ها و بیننده ها.... .

جشن رمضان / شبكه پنج

اجرای«جشن رمضان» شبكه پنج به دو مجری جوان رسیده است: هیراد حاتمی و ابوالفضل آقاخانی. برنامه از بوستان گفت و گو،‌حوالی ساعت 21:15 دقیقه پخش می شود. بنای اصلی «جشن رمضان» نیز تشویق برای دستگیری از مستمندان است و برای این كار بیش تر از بازیگران ممد گرفته. تا كنون پژمان بازغی، سارا منجزی و متین ستوده در این برنامه حاضر شده اند. این بازیگران را زیاد در شبكه های مختلف به عنوان مهمان می بینیم و از این منظر وزن «جشن رمضان» بالا نیست.

«جشن رمضان» از برنامه های قدیمی ماه رمضان است كه البته اسیر كلیشه است؛كلیشه هایی كه برخی از آن ها را خودش ساخته و همچنان شاهدش هستیم. در وصف تكراری بودن برنامه همین قدر بس كه می توان برخی قسمت های سال پیش را بار دیگر پخش كرد!

جای خالی نوآوری

حتما باید در تلویزیون شاهد ویژه برنامه هایی باشیم كه نیت شان ترغیب مردم به امور خیر است ولی با این فرمول چند نفر ترغیب به همراهی می شوند؟ چه تعداد بیننده با شوق و ذوق كنترل را دست می گیرند ببینند امشب فلان جنگ چه برای شان تدارك دیده؟با حرف های كلی، شعاری و خیلی اوقات تمجید بیهوده از بازیگران و پخش یكی دو ترانه یك برنامه جذاب می شود؟ تا كی باید این الگو تكرار شود؟: یك استیج در فضای باز، چند صد نفر تماشاچی، دو مجری،‌مهمان،‌خواننده و ...

خود برنامه سازان از این كلیشه های ملال آور خسته نشده اند؟ نمی خواهند به ایده ها نو برسند؟ باز گلی به جمال «خندوانه» كه نشان داد یك برنامه هم می تواند جذاب باشد و هم مشاركت عمومی در امور خیرخواهانه را برانگیزد. جنگ های شبانه نشانی از زیبایی شناسی ندارد و چیزی نمی ماند جز سرسام های ناتمام.

---

منابع: هفت صبح/ تبیان