عظمت ماه رمضان به روزه نیست، به نزول قرآن است

حجت الاسلام قرائتی در برنامه سمت خدا با اشاره به عظمت ماه رمضان گفت: همان طور که قبل از نماز باید اذان گفت، یا قبل از عید نوروز مسئولین به فکر آماده کردن میوه‌های عید هستند یا به فکر مسافران نوروزی هستند و خودشان را آماده می کنند، واضح هست که قبل از ماه رمضان هم باید برای این ماه آماده بشویم، نمی‌شود بدون هیچ زمینه ای بنشینیم سر سفره رمضان و بخواهیم بهره کامل ببریم.

وی افزود: عظمت ماه رمضان به روزه گرفتن نیست بلکه عظمت آن به قرآن است. در ماه رمضان هم روزه واجب شده و هم قرآن نازل شده است. وقتی خدا می خواهد ازعظمت قرآن بگوید می فرماید: شهر رمضان الذی انزل فیه القرآن یعنی نزول قرآن از روزه گرفتن برجسته تر است.

قرائتی تصریح کرد: ما سهم قرآن را داده ایم یا خیر؟ اگر انسان دارای بیماری روحی مثل کفر، حسد، دروغ و. .. است نیاز به دارو و درمان دارد و قرآن فرموده است که قرآن شفا است. اگر انسان در تمام کارهایش متحیر است یا شک دارد، قرآن انسان را از شک در می‌آورد و می فرماید که قرآن نور مبین است. قرآن می فرماید: ما حجت را تمام کردیم. وقتی ما در کارها گیج می شویم نیاز به حجت داریم که قرآن حجت است. اگر انسان دنبال استدلال می گردد دلیل برای ما حجت است. قرآن می فرماید: قرآن برهان و استدلال است. سرتا سر قرآن حجت و برهان است که حکومت باید دست علی بن ابیطالب باشد.

وی یادآور شد: در قرآن پس از تعریف کردن داستان یوسف خدا می فرماید که اگر شما هم تقوایتان را مثل او حفظ کردید، آنچه به یوسف دادیم به شما هم می دهیم. در داستان یونس هم خدا می فرماید: کذالک ننجی المومنین یعنی همان که به یونس دادیم به مومنین هم می دهیم. کذالک یعنی این یک جریان و قانون است. اگر خداوند به کسی چیزی را می دهد این قانونمند است.

حجت الاسلام قرائتی در مورد استفاده از قرآن افزود: ما در مقایسه با زمان طاغوت از نظر قرآن و تفسیر خیلی جلو هستیم و در مقایسه با چیزی که باید باشیم خیلی عقب هستیم. در دعا داریم: گناهان خودم را که می بینم جیغ می زنم و وقتی لطف تو را می بینم طمع می کنم. الان در قم حدود صد تفسیر است ولی هنوز برای درس تفسیر جای کار وجود دارد. قبلاً بیشتر منبرها خطبه،  شعر و روایت بود و خبری از تفسیر قرآن نبود ولی الان سهم قرآن را حفظ می کنند.

وی ادامه داد: خداوند در قرآن از ذوالقرنین تعریف کرده است. ذوالقرنین از امکاناتی که داشت استفاده کرد. در قرآن داریم که مردم به ذوالقرنین گفتند که ما خرجی تو را می دهیم ولی تو سدی بساز که لات ها نتوانند آرامش شهر را بهم بزنند. یعنی مردم از او آرامش خواستند. ذوالقرنین قبول کرد و از مردم کمک خواست. پس رئیس جمهور باید از مردم کمک بخواهد. رهبر مثل سوزن است ولی بدون رشته نخ مردم نمی تواند کاری بکند. کار باید درست انجام بشود یعنی سرهم بندی نباشد. قرآن می فرماید که ذو القرنین کارهایش خیلی محکم بود.استفاده از قرآن یعنی قرآن در متن زندگی ما باشد، در قوانین ما، در جامعه ما و در همه جزییات زندگی جاری باشد.

قرائتی گفت: در سوره یوسف چهل اصل مدیریتی وجود دارد. وقتی ما می خواهیم رئیس جمهور تعیین کنیم به قرآن مراجعه نمی کنیم، یعنی ما قرآن محور نیستیم. قرآن می‌فرماید: «از آداب میهمانی این است که باید با دعوت به میهمانی بروید» روایت داریم که اگر میهمان دعوت کردید باید خوب از او پذیرایی کنید، ولی اگرمیهمان بدون دعوت آمد هر چه داشتید جلوی او بگذارید و اگر کسی بدون دعوت به میهمانی رفت و صاحبخانه گفت که الان نمی تواند او را بپذیرد نباید نق بزنید.

وی افزود: نیمی از منبرها در ماه رمضان باید از قرآن باشد. در تمام مساجد در شب قدر دعای الغوث می‌خوانند ولی تفسیر قرآن را نمی‌گویند. شب قدر، شب نزول قرآن است. محور سخنرانی‌ها باید از قرآن و روایات باشد. طلبه ها و روحانیون باید خودشان را برای مراسم ماه رمضان آماده کنند. سخنرانی باید کوتاه باشد و طوری باشد که هر کس در هر زمانی که به مجلس آمد از آن استفاده کند. تبلیغ نیاز به مهندسی و مدیریت دارد.

از کجا بفهمیم که اعمال ماه رمضان ما مورد قبول خداوند قرار گرفته است؟

قرائتی با بیان اینکه هر فهمیدنی خوب نیست. بهتر است که ما نفهمیم که اعمالمان مورد قبول خداوند قرار گرفته است یا خیر! ادامه داد: اگر بفهمیم که اعمالمان قبول شده است ممکن است که غرور ما را بگیرد و اگر بفهمیم که اعمالمان قبول نشده است، ممکن است ناامیدی ما را فرا بگیرد. روایت داریم: بهتر است که شب قدر مشخص نباشد تا عده ای که احیاء گرفتند دچار غرور نشوند و عده ای که خواب شان برده، ناراحت نشوند.

وی افزود: البته قبولی عبادات ماه رمضان نشانه‌هایی دارد. اگر زن و شوهری با نیش با هم صحبت کنند نمازشان قبول نیست. اگر کسی غیبت کسی را بکند نمازش قبول نیست. اگر کسی در دلش بدخواه کسی باشد و نیتش این باشد که ضرری به کسی برساند، نمازش قبول نیست. روایت داریم که اگر کسی در دلش نیت ضرر زدن به کسی را داشته باشد کارش مورد قبول نیست. اگر کسی درآمدش حرام است، عبادتش قبول نیست.

حجت الاسلام قرائتی تصریح کرد: روایت داریم: عبادت با لقمه حرام مثل این است که روی شن ساختمان ساخته باشند. ما باید حواسمان به قبولی اعمال باشد. مثلا نگوییم چند سفر مکه رفته‌ایم. گاهی یک عمل کوچک مورد قبول خداوند قرار می‌گیرد ولی یک عمل بزرگ مورد قبول قرار نمی‌گیرد.

---

منبع : خبرگزاری مهر