محیط زیست؛ وظائف مردم و مسئولین در قبال آن
حفظ و مراقبت از محیطزیست و منابع طبیعی در اندیشه اسلامی از جایگاه والایی برخوردار بوده و نعمتی برای همه نسلهای بشر محسوب شده و محدود به گروهی خاص در زمان و مکان مشخصی نیست.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1397/02/31
محیطزیست و منابع طبیعی از مهمترین سرمایههای مردم و نسلهای آینده هر کشوری محسوب میشوند به همین دلیل لازم است که برای حفظ، نگهداری و بهرهبرداری از این موهبت الهی، هم مسئولین نظام و هم مردم اهتمام ویژه داشته باشند.در این نوشتار ضمن بیان اهمیت توجه به موضوع محیطزیست در اسلام که خود مبنایی برای طرح مبنای فکری و الگوی برنامهریزی کشور در این رابطه میتواند محسوب شود، به بیان رویکرد مقام معظم رهبری در رابطه با تعامل و وظایف مردم و مسئولین با محیطزیست و منابع طبیعی میپردازیم.
با نگاهی به تاریخ تحولات غرب مشاهده می نماییم که دولت های غربی با مبنا قرار دادن تفکر مدرن و محور قرار دادن تمایلات و نیازهای انسان و ترویج فرهنگ مصرفگرایی و کسب سود بیشتر، به استفاده بیش از اندازه از طبیعت اقدام نمودند.
پیامدهای ناگوار این برنامه قدرتطلبانه توسعه، مشکلات بزرگ زیستمحیطی برای کشورهای جهان و بهویژه کشورهای بهاصطلاح درحالتوسعه و یا توسعهنیافته بوده است؛ چراکه این کشور ها به دلیل برخورداری از منابع و ذخایر طبیعی منبع تأمینکننده صنایع غربی محسوب میشدند، لذا با استفاده نادرست و بیش از حد از این منابع کشور ها، علاوه بر نابودی ذخایر طبیعی و ایجاد بحرانهای زیست محیطی برای آنها، آنان را از استفاده بهینه و ذخیره نمودن منابع طبیعی برای نسلهای آینده خود محروم نمودند.
در این راستا از یک سو در سطح حاکمیتی و اجرایی، باید برنامههای مدیریتی و قوانین اجراییای از سوی دستگاههای مختلف کشور وضع شود که مانع اقدامات و سوء استفاده برخی از اقشار جامعه و ثروت اندوزانی که به دنبال تأمین منافع شخصی خود به هر شکلی از منابع طبیعی هستند، گردد و با ارجاع این برنامهها سعی شود از «شیوه هاى ناصحیح و غیرعادلانه در تعامل با طبیعت و آلوده ساختن محیطزیست در کشورمان» ممانعت به عمل آید تا «جامعه ای سالم و به دوراز فاصلهی طبقاتی» شکل گیرد.
این افراد سودجو به شیوههای مختلف و به هر بهانهای منابع طبیعی و محیطزیست را بهویژه در مناطق دارای جاذبه گردشگری و با موقعیت سرمایهگذاری سودآور مورد هدف و حمله قرار میدهند که شاهد پدیدههای مختلفی چون زمین خواری، کوه خواری و جنگل خواری هستیم و بنا به بیان مقام معظم رهبری به بهانههای مختلفی حتی به بهانه کار مذهبی و فرهنگی نیز متوسل میشدند از جمله «تعدی به جنگلها به هر بهانهای اعم از هتل سازی و جذب گردشگر و ساخت حوزه ی علمیه و برخی توجیهاتِ به ظاهر قابل قبول».
علاوه بر این میتواند از برنامههای فرهنگی و اجتماعی برای تشویق و آگاهسازی مردم به مراقبت و حفظ ذخایر و منابع طبیعی، بهره برد و آن را در دستور کار برنامههای فرهنگی کشور قرارداد؛ چنانکه در سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری نیز به این موضوع مهم اشاره شده است:«براى از بین بردن این نقیصهى بزرگ و اساسى، باید آگاهى افراد نسبت به مسائل زیستمحیطى افزایش یابد.»
در راستای هر چه موفق تر بودن این برنامه میتواند از توصیهها و سفارشهایی که از ائمه معصومین (ع) نسبت به مسائلی چون درختکاری سفارش شده است بهره برد و این سفارشها را به شیوه های فرهنگی و با استفاده از رسانهها و ابزارهای اطلاع رسانی در جامعه ترویج و فرهنگسازی نمود تا مردم نیز با این اقدامات به «نقشآفرینی برای حفظ محیطزیست» تشویق شوند و سبک زندگی اسلامی-ایرانی بر محوریت محیطزیست و منابع طبیعی در کشور نهادینه شود.
این برنامههای فرهنگی میتواند آگاهی مردم نسبت به جایگاه و اهمیت محیطزیست را بیشتر کند. چنانکه امروزه شاهد شکل گرفتن حرکتهای مختلف مردمی در قالب تشکلها، گروهها و سمنها برای حفظ محیطزیست هستیم.
منبع: اندیشکده برهان
وظایف و تعامل افراد جامعه با محیط زیست
حفظ و مراقبت از محیطزیست و منابع طبیعی در اندیشه اسلامی از جایگاه والایی برخوردار بوده و نعمتی برای همه نسلهای بشر محسوب شده و محدود به گروهی خاص در زمان و مکان مشخصی نیست. به همین دلیل هر انسانی موظف است با آن بهگونهای برخورد کند که حق دیگران را تضییع نکند، چون با ضرر رساندن، نابود ساختن و یا استفاده بیشازحد آن حق استفاده دیگران و نسلهای دیگر از بین میرود. علاوه بر این قرآن انسانها را امر میکند که در عین استفاده از این منابع، در راه آبادانی آن گام بردارند و تلاش کنند.علاوه بر اینکه لازم است افراد جامعه نسبت به منابع طبیعی احساس مسئولیت نمایند، دولت و سیاستگذاران و برنامه ریزان نظام اسلامی بهعنوان متولیان اداره جامعه نیز باید بر مبنای تعالیم اسلامی و با در نظر گرفتن حقوق طبیعت، در خصوص حفظ منابع طبیعی برنامهریزی نمایند
با نگاهی به تاریخ تحولات غرب مشاهده می نماییم که دولت های غربی با مبنا قرار دادن تفکر مدرن و محور قرار دادن تمایلات و نیازهای انسان و ترویج فرهنگ مصرفگرایی و کسب سود بیشتر، به استفاده بیش از اندازه از طبیعت اقدام نمودند.
پیامدهای ناگوار این برنامه قدرتطلبانه توسعه، مشکلات بزرگ زیستمحیطی برای کشورهای جهان و بهویژه کشورهای بهاصطلاح درحالتوسعه و یا توسعهنیافته بوده است؛ چراکه این کشور ها به دلیل برخورداری از منابع و ذخایر طبیعی منبع تأمینکننده صنایع غربی محسوب میشدند، لذا با استفاده نادرست و بیش از حد از این منابع کشور ها، علاوه بر نابودی ذخایر طبیعی و ایجاد بحرانهای زیست محیطی برای آنها، آنان را از استفاده بهینه و ذخیره نمودن منابع طبیعی برای نسلهای آینده خود محروم نمودند.
وظایف و مسئولیت دولت ها در قبال منابع طبیعی
علاوه بر اینکه لازم است افراد جامعه نسبت به منابع طبیعی احساس مسئولیت نمایند، دولت و سیاستگذاران و برنامه ریزان نظام اسلامی بهعنوان متولیان اداره جامعه نیز باید بر مبنای تعالیم اسلامی و با در نظر گرفتن حقوق طبیعت، در خصوص حفظ منابع طبیعی برنامهریزی نمایند و چنانکه مقام معظم رهبری میفرمایند: «برای ما مسئلهای تجملاتی و درجهدو نیست؛ یک مسئله حیاتی است. در تلاش ما برای توسعه کشور، اولویت باید در این بخش باشد.»در راستای هر چه موفق تر بودن برنامه های حفظ محیط زیست میتوان از توصیه ها و سفارش هایی که از ائمه معصومین (ع) نسبت به مسائلی چون درختکاری سفارش شده است بهره برد و این سفارشها را به شیوه های فرهنگی و با استفاده از رسانهها و ابزارهای اطلاع رسانی در جامعه ترویج و فرهنگسازی نمود
در این راستا از یک سو در سطح حاکمیتی و اجرایی، باید برنامههای مدیریتی و قوانین اجراییای از سوی دستگاههای مختلف کشور وضع شود که مانع اقدامات و سوء استفاده برخی از اقشار جامعه و ثروت اندوزانی که به دنبال تأمین منافع شخصی خود به هر شکلی از منابع طبیعی هستند، گردد و با ارجاع این برنامهها سعی شود از «شیوه هاى ناصحیح و غیرعادلانه در تعامل با طبیعت و آلوده ساختن محیطزیست در کشورمان» ممانعت به عمل آید تا «جامعه ای سالم و به دوراز فاصلهی طبقاتی» شکل گیرد.
این افراد سودجو به شیوههای مختلف و به هر بهانهای منابع طبیعی و محیطزیست را بهویژه در مناطق دارای جاذبه گردشگری و با موقعیت سرمایهگذاری سودآور مورد هدف و حمله قرار میدهند که شاهد پدیدههای مختلفی چون زمین خواری، کوه خواری و جنگل خواری هستیم و بنا به بیان مقام معظم رهبری به بهانههای مختلفی حتی به بهانه کار مذهبی و فرهنگی نیز متوسل میشدند از جمله «تعدی به جنگلها به هر بهانهای اعم از هتل سازی و جذب گردشگر و ساخت حوزه ی علمیه و برخی توجیهاتِ به ظاهر قابل قبول».
علاوه بر این میتواند از برنامههای فرهنگی و اجتماعی برای تشویق و آگاهسازی مردم به مراقبت و حفظ ذخایر و منابع طبیعی، بهره برد و آن را در دستور کار برنامههای فرهنگی کشور قرارداد؛ چنانکه در سیاستهای ابلاغی مقام معظم رهبری نیز به این موضوع مهم اشاره شده است:«براى از بین بردن این نقیصهى بزرگ و اساسى، باید آگاهى افراد نسبت به مسائل زیستمحیطى افزایش یابد.»
در راستای هر چه موفق تر بودن این برنامه میتواند از توصیهها و سفارشهایی که از ائمه معصومین (ع) نسبت به مسائلی چون درختکاری سفارش شده است بهره برد و این سفارشها را به شیوه های فرهنگی و با استفاده از رسانهها و ابزارهای اطلاع رسانی در جامعه ترویج و فرهنگسازی نمود تا مردم نیز با این اقدامات به «نقشآفرینی برای حفظ محیطزیست» تشویق شوند و سبک زندگی اسلامی-ایرانی بر محوریت محیطزیست و منابع طبیعی در کشور نهادینه شود.
این برنامههای فرهنگی میتواند آگاهی مردم نسبت به جایگاه و اهمیت محیطزیست را بیشتر کند. چنانکه امروزه شاهد شکل گرفتن حرکتهای مختلف مردمی در قالب تشکلها، گروهها و سمنها برای حفظ محیطزیست هستیم.
منبع: اندیشکده برهان