ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎﻳﻲ درباره جرائم ناشی از تخلفات رانندگی
ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ مجموعه آموزشی ﺩﺭ ﺭﺍﺳﺘﺎﻱ ﻓﺮﻫﻨﮓﺳﺎﺯی ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮﺩ، ﺟﻠﻮﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭی ﺍﺯ ﺧﺴﺎﺭﺕﻫﺎ ﺭﺍ میﮔﻴﺮﺩ.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : سه شنبه 1397/03/22 ساعت 14:00
جرائم ناشی از تخلفات رانندگی
ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺷﺪ. ﺳﺮﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﻭﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ به ﮔﻮﺷﻪﺍﻱ ﭘﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ میﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﻴﻤﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻮ ﻭ ﺁﻥ ﺳﻮ ﻣﻲﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ. ﭼﻴﺰﻱ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺁﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺁژﻳﺮﻛﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪ. ﺩﺧﺘﺮ ﻛﻮﭼکی، ﺗﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﻲﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﻤﻚ میﻃﻠﺒﻴﺪ. ﺻﺤﻨه ﻋﺠﻴﺒﻲ بود، ﮔﻮﻳﻲ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﺪﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎکی ﺑﻮﺩﻡ. ﻧﻪ، ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ، ﻫﻤه ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ میﺳﻮﺧﺖ. ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﻲﺷﺪ، ﻣﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻫﻴﭻﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪﻫﺎﻱ ﺩﺭﺩﻧﺎﻛﻲ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻳﻨﻚ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺣﺎﺩثه ﻫﻮﻟﻨﺎﻛﻲ ﻣﻲﺩﻳﺪﻡ. ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ «ﺯﻧﺪﺍﻥ» ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻡ؛ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﻲﺷﺪ ﺭﻭﺯﻱ ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺮﻭﻡ. ﺁﺭﻱ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﻠﻪﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ! ﻣﻦ ﻣﻘصر ﺁﻥ ﺣﺎﺩثه ﺩﻝﺧﺮﺍﺵ ﺑﻮﺩﻡ؛ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﻚ «ﻏﻔﻠﺖ». ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ: «ﻏﻔﻠﺖ»، ﻫﻤﻴﻦ.
ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺳﻬﻞﺍﻧﮕﺎﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ «ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﻴﻤﻪ» ﻭ «ﮔﻮﺍﻫﻲﻧﺎﻣﻪ»، ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ «ﻧﻘﺺ ﻭﺳﻴﻠﻪ» ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺟﻮانه ﺟﻨﻮﻥ ﺁﻣﻴﺰ «ﺳﺮﻋﺖ» ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﻛﺎﺷﺖ ﻭ ﻃﻮﻟﻲ ﻧﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﻜﺒﺖ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﻳﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺼﺎﺭﻱ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ. ﺁﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺼﺎﺩﻑ، ﺑﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻧﻤﻲﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻡ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺰﺭگ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻲﻛﺮﺩﻡ. ﭼﺮﺍ ﻃﻮﺭﻱ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﻧﻤﻲﺁﻳﻴﻢ ﻭ ﭘیاﻣﺪﻫﺎﻱ ﻳﻚ ﻛﺎﺭ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻲﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺪﻱ ﻧﻤﻲﮔﺮﻓﺘﻢ، ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻋﻤﻖ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻲﻛﺮﺩﻡ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺪﻳﺪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﻴﻤﻪ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻲﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪﻡ.
ﺩﺭﻳﻎ ﻭ ﺁﻩ ﻛﻪ ﺑﻲ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ، ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺳﻮﺯ ﺍﺳﺖ! ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ فرزندانمان ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﻠﻪﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺒﻴﻨﻢ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ از آن ها دور ﺑﺎﺷﻢ؟ ﭼﺮﺍ باید پول فراوانی را كه با هزاران زحمت و سختی به دست آمده، بابت دیه و خسارت بپردازم؟
ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻧﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﺖ ﺩﻳﻪ ﺑﻔﺮﻭﺷﻢ؟ ﺁﺧﺮ ﭼﺮﺍ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻭ ﭼﺮﺍ؟
ﺍﻳﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺻﻴﻞ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺍﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﺼﺎﺩﻑ، ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﻲ ﺷﺪﻥ ﺍﻭ، ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﺯﺧﻤﻲ ﺷﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﻱ ﺍﺳﺖ که در ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ، داغدار ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ، ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ زمینه ﻣﺮگ ﻭ ﻣﻴﺮ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﻲ، ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺰﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﭘﺮ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲﺷﻮﺩ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ که ﺗﺼﺎﺩﻑ، ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺟﺎﻥ 22 ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ 3 تا 4 ﺩﺭﺻﺪ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻠﻲ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ فاجعه ای كه بسیاری از كارشناسان، بزرگی آن را همانند پیاده نظام یك جنگ تمام عیار می دانند و گاه از آن به زلزله خاموش ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ، ﭘﻨﺞ ﻋﺎﻣﻞِ ﺍﻧﺴﺎﻥ(ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ)، ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴﻪ، ﺟﺎﺩﻩ، ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍ (ﺗﻮﻓﺎﻥ، ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﺦ ﺑﻨﺪﺍﻥ) ﻭ ﺿﻌﻒ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﭘﻠﻴﺲ، ﺩﺭ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻥ ﺗﺼﺎﺩﻑﻫﺎﻱ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﻲ ﻣﺆﺛﺮﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ، ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ، ﻧﻘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ و 60 ﺗﺎ 70 ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ است.
ﺍﮔﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ، ﻧﻘﺺ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺟﺎﺩﻩ از ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻫﺎﻱ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ(ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ) ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥِ ﻣﻴﻦ ﻭﺳﻴﻌﻲ ﮔﺎﻡ ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻧﻜﻨﺪ، ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻫﺎﻱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﺮﻛﺶﻫﺎﻱ ﺁﻥ، ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ.
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﻴﻦ، ﺑﻲ ﻣﺒﺎﻻﺗﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻲﺩﻫﺪ.
منبع: دفتر پژوهش هاى اسلامى سازمان زندانها
باشگاه کاربران – گلریزان
ﻧﺎﮔﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺗﻴﺮﻩ ﻭ ﺗﺎﺭ ﺷﺪ. ﺳﺮﻧﺸﻴﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩﺭﻭﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﺮ ﻛﺪﺍﻡ به ﮔﻮﺷﻪﺍﻱ ﭘﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ میﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺳﺮﺍﺳﻴﻤﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﻮ ﻭ ﺁﻥ ﺳﻮ ﻣﻲﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ. ﭼﻴﺰﻱ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺁﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺁژﻳﺮﻛﺸﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪ. ﺩﺧﺘﺮ ﻛﻮﭼکی، ﺗﺮﺳﺎﻥ ﻭ ﻟﺮﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﻣﻲﺩﻭﻳﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﻤﻚ میﻃﻠﺒﻴﺪ. ﺻﺤﻨه ﻋﺠﻴﺒﻲ بود، ﮔﻮﻳﻲ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﺪﻥ ﻓﻴﻠﻢ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎکی ﺑﻮﺩﻡ. ﻧﻪ، ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺩﺍﺷﺖ، ﻫﻤه ﻭﺟﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ میﺳﻮﺧﺖ. ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﻲﺷﺪ، ﻣﻦ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻫﻴﭻﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺻﺤﻨﻪﻫﺎﻱ ﺩﺭﺩﻧﺎﻛﻲ ﻣﺒﺘﻼ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﻳﻨﻚ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺣﺎﺩثه ﻫﻮﻟﻨﺎﻛﻲ ﻣﻲﺩﻳﺪﻡ. ﻣﺮﺍ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﻣﺠﺮﻭﺡ ﺑﻮﺩﻡ، ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺎﻩ ﺑﻪ «ﺯﻧﺪﺍﻥ» ﺑﺮﺩﻩ ﺷﺪﻡ؛ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﻲﺷﺪ ﺭﻭﺯﻱ ﺣﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺮﻭﻡ. ﺁﺭﻱ، ﺍﻛﻨﻮﻥ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﻠﻪﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﺍﻧﻢ! ﻣﻦ ﻣﻘصر ﺁﻥ ﺣﺎﺩثه ﺩﻝﺧﺮﺍﺵ ﺑﻮﺩﻡ؛ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﻚ «ﻏﻔﻠﺖ». ﻳﻚ ﺑﺎﺭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻛﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻴﺪ: «ﻏﻔﻠﺖ»، ﻫﻤﻴﻦ.
 |
ﻏﻔﻠﺖ ﻭ ﺳﻬﻞﺍﻧﮕﺎﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ «ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﻴﻤﻪ» ﻭ «ﮔﻮﺍﻫﻲﻧﺎﻣﻪ»، ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ «ﻧﻘﺺ ﻭﺳﻴﻠﻪ» ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺟﻮانه ﺟﻨﻮﻥ ﺁﻣﻴﺰ «ﺳﺮﻋﺖ» ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻧﻢ ﻛﺎﺷﺖ ﻭ ﻃﻮﻟﻲ ﻧﻜﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﺎﺭﻫﺎﻱ ﻧﻜﺒﺖ ﻭ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﻳﻴﺪ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺣﺼﺎﺭﻱ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ. ﺁﻩ ﻭ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺗﺼﺎﺩﻑ، ﺑﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻧﻤﻲﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪﻡ ﻭ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻏﻔﻠﺖ ﺑﺰﺭگ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻲﻛﺮﺩﻡ. ﭼﺮﺍ ﻃﻮﺭﻱ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﻧﺸﻮﻳﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﻧﻤﻲﺁﻳﻴﻢ ﻭ ﭘیاﻣﺪﻫﺎﻱ ﻳﻚ ﻛﺎﺭ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻲﻛﻨﻴﻢ. ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﻀﻲ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺁﺷﻨﺎﻳﺎﻧﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺬﻛﺮ ﻣﻲﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺪﻱ ﻧﻤﻲﮔﺮﻓﺘﻢ، ﻭﺍﻗﻌﺎً ﻋﻤﻖ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻧﻤﻲﻛﺮﺩﻡ. ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺪﻳﺪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺑﻴﻤﻪ ﻭ ﮔﻮﺍﻫﻲﻧﺎﻣﻪ ﻣﻲﺧﻨﺪﻳﺪﻡ.
ﺩﺭﻳﻎ ﻭ ﺁﻩ ﻛﻪ ﺑﻲ ﺍﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻫﺸﺪﺍﺭﻫﺎ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ، ﺧﺴﺎﺭﺕ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺳﻮﺯ ﺍﺳﺖ! ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ فرزندانمان ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﻠﻪﻫﺎﻱ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﺒﻴﻨﻢ؟ ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ از آن ها دور ﺑﺎﺷﻢ؟ ﭼﺮﺍ باید پول فراوانی را كه با هزاران زحمت و سختی به دست آمده، بابت دیه و خسارت بپردازم؟
ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺎﻧﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﺎﺑﺖ ﺩﻳﻪ ﺑﻔﺮﻭﺷﻢ؟ ﺁﺧﺮ ﭼﺮﺍ ﻭ ﭼﺮﺍ ﻭ ﭼﺮﺍ؟
ﺍﻳﻦ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺍﺻﻴﻞ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﺩﺍﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﺼﺎﺩﻑ، ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺑﺎﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﺍﻧﻲ ﺷﺪﻥ ﺍﻭ، ﻛﺸﺘﻪ ﻭ ﺯﺧﻤﻲ ﺷﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮﻱ ﺍﺳﺖ که در ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩﻫﺎﻳﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ، داغدار ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻮﺩ، ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ زمینه ﻣﺮگ ﻭ ﻣﻴﺮ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﻧﺎﺷﻲ ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﻲ، ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﺰﻭ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻱ ﭘﺮ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲﺷﻮﺩ؛ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ که ﺗﺼﺎﺩﻑ، ﺳﻮﻣﻴﻦ ﻋﻠﺖ ﻣﺮگ ﻭ ﻣﻴﺮ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ.
 |
ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﺎﻟﻪ ﺟﺎﻥ 22 ﻫﺰﺍﺭ ﺍﻳﺮﺍﻧﻲ ﺭﺍ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ 3 تا 4 ﺩﺭﺻﺪ ﺛﺮﻭﺕ ﻣﻠﻲ ﺭﺍ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻣﻲﻛﻨﺪ؛ فاجعه ای كه بسیاری از كارشناسان، بزرگی آن را همانند پیاده نظام یك جنگ تمام عیار می دانند و گاه از آن به زلزله خاموش ﺗﻌﺒﻴﺮ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ، ﭘﻨﺞ ﻋﺎﻣﻞِ ﺍﻧﺴﺎﻥ(ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ)، ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻧﻘﻠﻴﻪ، ﺟﺎﺩﻩ، ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍ (ﺗﻮﻓﺎﻥ، ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻳﺦ ﺑﻨﺪﺍﻥ) ﻭ ﺿﻌﻒ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻛﻨﺘﺮﻟﻲ ﭘﻠﻴﺲ، ﺩﺭ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪﻥ ﺗﺼﺎﺩﻑﻫﺎﻱ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﻲ ﻣﺆﺛﺮﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻴﺎﻥ، ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ، ﻧﻘﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ و 60 ﺗﺎ 70 ﺩﺭﺻﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺩﻩ است.
ﺍﮔﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ، ﻧﻘﺺ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﺎ ﺟﺎﺩﻩ از ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﻫﺎﻱ ﻻﺯﻡ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ(ﻋﺎﻣﻞ ﺍﻧﺴﺎﻧﻲ) ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻮﺷﻴﺎﺭ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻪ ﻣﻴﺪﺍﻥِ ﻣﻴﻦ ﻭﺳﻴﻌﻲ ﮔﺎﻡ ﻣﻲﮔﺬﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻧﻜﻨﺪ، ﺍﻧﻔﺠﺎﺭﻫﺎﻱ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﻲ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﺭﻭﻳﺶ ﺭﺥ ﻣﻲﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﺮﻛﺶﻫﺎﻱ ﺁﻥ، ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﺍ ﻣﻲﮔﻴﺮﺩ.
ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻣﻴﻦ، ﺑﻲ ﻣﺒﺎﻻﺗﻲ ﻧﻤﻲﻛﻨﺪ ﻭ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﻲﺩﻫﺪ.
منبع: دفتر پژوهش هاى اسلامى سازمان زندانها
باشگاه کاربران – گلریزان
