تبیان، دستیار زندگی

نتایج بررسی‌های مغزی:

دوستان نزدیک افکار یکسانی دارند

هنگامی که پژوهشگران فعالیت‌‌های مغزی برخی از دانش آموزان را بررسی کردند، دریافتند که دوستان نزدیک؛ واکنش‌های مشابهی در مناطق خاصی از مغزشان روئیت می‌شود که مربوط به احساسات، توجه و منطق مشابه آن‌ها است. حتی زمانی که پژوهشگران سایر ویژگی‌های مشابه، همچون سن و قومیت را تحت کنترل قرار دادند، متوجه شدند که دوستی می‌تواند معیار قابل اطمینانی برای مقایسه فعالیت‌های مغزی افراد باشد.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : سمیه جولایی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
مغز
اگر مایل و کنجکاو هستید که دوستان واقعی‌تان را کشف و چهره‌ی حقیقی اطرافیانتان را مشاهده کنید با ما همراه باشید.

نتایج پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که دوستان واقعی، به محرک‌های مشترک، پاسخ‌های یکسان می‌دهند مانند کانال‌های تلویزیون، آن هم با فرایندی یکسان در شیوه‌ی تفکرشان. همچنین پژوهشگران دریافته‌اند که می‌توان با بررسی پاسخ و فعالیت مغزی دو نفر در برابر محرکی یکسان همچون؛ یک سری کلیپ ویدئویی و یا مشاهده‌ی تصاویری مشخص، کشف کنند که دو نفر تا چه اندازه به هم نزدیک هستند.

"کارولین پارکینسون" پژوهشگر و استادیار رشته روان‌شناسی دانشگاه کالیفرنیا در این باره می‌گوید: "پاسخ‌های یکسان عصبی به محرک‌هایی همچون کلیپ‌های ویدئویی، به مانند پنجره‌ای است به سوی فرآیندهای فکری و افکار بدون محدودیت و ناخودآگاه افراد. نتایج پژوهش ما نشان داده است که دوستان نزدیک، جهان اطراف خود را به طور استثنایی و حیرت‌آوری، به شکلی کاملا یکسان می‌بینند.

این بدان معنی است که شما و دوستان‌تان درک مشابهی از جهان اطراف دارید. از لحاظ اجتماعی دلایل متعددی وجود دارد برای این پاسخ به این سؤال که چرا دو غریبه، با هم دوست می‌شوند و بسیاری از این دلایل مربوط به شباهت‌های رفتاری و اعتقادی این افراد است. مطابق نتایج پژوهش‌های این حوزه که در مجله ارتباطات اجتماعی منعکس شده است، بسیاری از دوستی‌ها در میان افرادی در سنین تقریباً یکسان، هم جنس، با وجود شباهت‌های جمعیتی شناختی می‌افتد.

دوستی می‌تواند معیار قابل اطمینانی برای مقایسه فعالیت‌های مغزی باشد. تفاوت‌ها میان پاسخ‌های به دست آمده از اِم آر آی می‌تواند برای پیش‌بینی فاصله‌های اجتماعی میان دو آزمون‌دهنده به کار رود.



پژوهش‌های اخیر نشان می‌دهند که به احتمال زیاد افرادی با هم دوست می‌شوند که توالی دی ان اِی مشابهی دارند. با در نظر گرفتن این نکته، آیا ممکن نیست که شما هم افرادی را برای دوستی برگزینید که شیوه‌ی تفکر مشابه شما را داشته باشند؟ برای آزمون این نظریه، پژوهشگران همه‌ی دانش آموزان یک کلاس شامل 279 نفر را به شیوه‌ی آنلاین تحت نظر گرفتند و روابط اجتماعی آن‌ها را مورد بررسی قرار دادند. هر دانش آموز، فهرستی از نام همه‌ی دانش آموزان کلاس را در اختیار داشت و از همه‌ی آن‌ها خواسته بودند تا نشان دهند در طی چهار ماه گذشته با کدام یک از همکلاسی‌های خود روابط دوستانه‌ی نزدیک‌تری داشته‌اند.

نتایج این پژوهش این امکان را برای پژوهشگران فراهم کرد تا شبکه اجتماعی کامل دانش آموزان کلاس را ترسیم کنند؛ این نقشه به خوبی نشان می‌داد که هر کدام از دانش آموزان با چه شبکه‌ای از همکلاسی‌هایشان رابطه دوستانه برقرار کرده‌اند و دوستِ دوست هر کس چه فرد یا افرادی هستند.


از سوی دیگر، پژوهشگران فعالیت مغزی دانش آموزان را در هنگام تماشای یک سری کلیپ‌های ویدئویی که هر کدام تقریباً از نود ثانیه تا پنج دقیقه بود را مطالعه کردند. این آزمون درست مانند زمانی است که فرد جلوی تلویزیون نشسته و کانال‌ها را عوض می‌کند. این کلیپ‌ها طیف وسیعی از انواع موضوعات بودند که احساسات گوناگون را بر می‌انگیختند، کلیپ‌هایی با مضامینی شامل صحنه‌هایی از یک مسابقه‌ی فوتبال، تصاویر یک فضانورد، یک برنامه تلویزیونی سیاسی و یک فیلم مستند درباره‌ی زبان نوزادان.

پس از تماشای این کلیپ‌ها، پژوهشگران فعالیت‌های مغزی دانش آموزان را بررسی کردند و دریافتند که دوستان نزدیک واکنش‌های مشابهی در مناطق خاصی از مغزشان نشان داده می‌شود که مربوط به احساسات، توجه و منطق مشابه آن‌ها است. حتی زمانی که پژوهشگران سایر ویژگی‌های مشابهی همچون سن و قومیت را کنترل کردند، متوجه شدند که دوستی می‌تواند معیار قابل اطمینانی برای مقایسه فعالیت‌های مغزی باشد. این گروه همچنین به این نتیجه رسیدند که تفاوت‌ها میان پاسخ‌های به دست آمده از اِم آر آی می‌تواند برای پیش بینی فاصله‌های اجتماعی میان دو آزمون‌دهنده به‌کار رود.

"ثالیا ویتلی" پژوهشگر و استادیار علوم مغزی و روان‌شناس در این راستا می‌گوید: "ما گونه‌ای از موجودات اجتماعی هستیم که زندگی‌مان در ارتباط با یکدیگر شکل می‌گیرد، اگر بخواهیم دریابیم که تفکرات ما چگونه شکل می‌گیرد، نیاز داریم بفهمیم چگونه مغز در این میان عمل می‌کند و چگونه مغزهای ما یکدیگر را شکل می‌دهد. اما سؤالی که همچنان بی‌پاسخ باقی می‌ماند این است که آیا دوستی با افراد، از نظر فیزیولوژیکی شیوه‌ی تفکر ما را تغییر می‌دهد؟ یا اینکه ما به صورت غریزی دوستان خود را بر می‌گزینیم؟

پژوهشگران هنوز پاسخی قانع‌کننده‌ای برای این پرسش‌ها نیافته‌اند و در حال تلاش برای کشف این فرایند هستند.