«شیخ مرتضی انصاری؛ و ورّاث او»

خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:
یَرْفَعِ اللهُ الَّذینَ امَنُوا مِنْكُمْ وَ الَّذینَ اُوتُوا العِلْمَ دَرَجاتٍ  مجادله/11
خداوند، مؤمنان و عالمان را بر دیگران به درجاتی برتری داده است.

اگر محصل و طالب علم حقیقتاً دنبال پیشرفت و اکتساب دانش باشد، باید خود را در برابر استاد کوچک ببیند که این تواضع و فروتنی در رویارویی علم و عالم نه حقارت بلکه شکوه عزت است، زیرا تا انسان استاد خویش را رفیع و بلندمرتبه نبیند، نمی‌تواند قطره‌ای از بحر علم او برگزیند.

حکایت:
میرزا حبیب اللّه رشتی از أجِلّاء تلامیذ شیخ مرتضی انصاری بود که صیَّت تبحّرش در فقه و اصول، ممالک عرب و عجم را فرا گرفت.

از قول شاگردان میرزا نقل می‌کنند که:
ایشان (میرزا حبیب اللّه رشتی) چنان به استادش احترام می‌گذاشت و علاقه‌مند بود که هر روز صبح هنگامی که وی به‌سوی صحن می‌رفت تا درس بگوید، اول وضو می‌گرفت سوره مبارکه یس را در بین راه می‌خواند تا به درِ قبله صحن مولا می‌رسید، کنار مزار استاد خویش می‌ایستاد و خواندن سوره را در کنار آرامگاه استاد خود شیخ مرتضی انصاری به پایان می‌رسانید و ثوابش را به روان پرفتوح این دانای زاهد نثار می‌کرد و از روح آن مرد بزرگ استمداد می‌کرد تا بهتر و روشن‌تر برای صدها طلبه دانشمند و فاضل حقایق علمی را ایراد نماید با این حال می‌فرمود مرحوم شیخ انصاری سه چیز ممتاز داشت: علم، سیاست و زهد.

سیاست را به حاج میرزا حسن شیرازی و علم را به من داد و زهد را با خود به قبر برد!



منبع: خبرگزاری رسمی حوزه