از حد گذشتن حب نفس، عامل هواپرستی است

آیت الله جوادی آملی دام ظله :

« حبّ نفس وقتی از حد بگذرد ﴿أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ﴾(۱) می‌شود.

 الآن بدترین غدّهٴ تفکّر اومانیسمی همین است که اینها به جای اینکه انسان را خلیفه و جانشین «الله» بدانند, جایگزین «الله» می‌دانند که می‌شود ﴿أَ فَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ﴾، اینکه شخص دهن باز می‌کند و می‌گوید که من هر چه بخواهم می‌گویم, هر جا بخواهم می‌روم و هر کاری بخواهم انجام می‌دهم، این همان است!

خود را جایگزین «الله» می‌داند، نه جانشین «الله»! انسان که خلیفه خداست، تمام شرف او این است که جانشین او باشد و از طرف او کار کند؛ از طرف او وقتی کار می‌کند که حرف او را خوب بفهمد, باور کند, عمل صالح داشته باشد و به دیگران هم منتقل کند، از خودش هیچ حرفی نداشته باشد! اگر از خودش حرفی نداشت، می‌شود خلیفه الهی که شرف هم در همین است! امّا اگر داعیه خلافت داشت و حرف خودش را زد، می‌شود خلافت غاصبانه و سقیفه‌ای درمی‌آید، به جای اینکه غدیری بشود! یا اصلاً داعیه خلافت را ندارد و می‌گوید من هر چه بخواهم می‌گویم... این دارد هوا را می‌پرستد!»

پی نوشت:
۱ . سوره جاثیه, آیه۲۳.

* برگرفته از جلسه تفسیر آیت الله جوادی آمل دامت برکاته، تفسیر سوره شوری، جلسه دوم در تاریخ ۲۰/۰۲/۱۳۹۴

---

منبع : شهرسوال