قرآن و جواب منکران قیامت

شبهه:

در آیات 6 تا 10 قیامت آمده که : «از این رو می پرسد قیامت كی خواهد بود؟ بگو در آن هنگام كه چشمها از شدت وحشت به گردش درآید. و ماه بی نور گردد. و خورشید و ماه جمع شوند. آن هنگام انسان گوید راه فرار كجاست؟ هرگز چنین نیست؛ پناهگاهی وجود ندارد.» این پرسش و پاسخ به این می ماند که یکی بپرسد کی زلزله میاید؟ طرف مقابل جواب بدهد وقتی زمین به شدت لرزید و ساختمانها خراب شد.

اولا: شبهه کننده غرض ورز توجهی به آیات قبل ندارد. در آیات 3 تا 5 قیامت می خوانیم : «آیا آدمى مى‏‌پندارد كه ما استخوانهایش را گرد نخواهیم آورد؟* بلكه ما قادریم بندهاى انگشتان او را درست كنیم.* بلكه آدمى مى‌‏خواهد كه در آینده نیز به كارهاى ناشایست پردازد.» و سپس بدنبال آن در آیه 6 می فرماید «مى‏‌پرسد: روز قیامت چه وقت خواهد بود؟» بنابراین قصد سوال کننده یا سوال کنندگان از وقت قیامت «نه به این معنى است كه اصل آن را قبول داشتند و از وقت آن سؤال مى‏‌كردند، بلكه این سؤال مقدمه‏ اى است براى انكار اصل قیامت، درست مثل اینكه كسى مى‏‌گوید" فلان شخص از سفر مى‌‏آید" و هنگامى كه طول كشید، دیگرى كه منكر آمدن آن مسافر است مى‏‌گوید: این مسافر کی می‌آید؟»[1] یعنی نمی‌آید.

 دوما: دلیل دیگری که مدعای ما را ثابت می کند(غرض ورز بودن سوال کننده)  اینکه، آنها چه بسا از پیامبر شنیده بودند که زمان قیامت بدست خداست(اعراف/187) ولی برای به چالش کشیدن قیامت و انکار آن، باز از آمدن قیامت سوال می کردند.، و قرآن نیز مطابق با قصد آنان، جوابشان را داده است.برای تقریب به ذهن مثالی می‌زنیم؛ پدری به فرزندش می گوید که با این دوستان ناباب نگرد، و پسر می‌گوید من که تا الان مشکلی برایم پیش نیامده است؛ پدر می‌گوید؛ من الان هر چه برای تو بگویم فایده ندارد اما وقتی متوجه خواهی شد که گرفتار مشکلات شده باشی. قرآن نیز به منکران معاد اینگونه جوابی داده است که شما موقعی قیامت را باور می کنید که با آن روبرو شده باشید و هول و هراس آن روز، شما را احاطه کرده باشد.

پی نوشت
[1]. تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر، دارالکتب الاسلامیه، 1374ش، ج25، ص280.

---

منبع : رهروان ولایت