گناه، جنگ با خداست

حق سبحانه برای بندگان خود دو حجت‌الاسلام قرار داده؛ حجت‌الاسلام ظاهر که انبیا و رسل و ائمه طاهرین باشند که فرمایشات آن ها به گوش مبارکتان رسید؛ و حجت‌الاسلام باطن که عقل باشد.

حال اگر دارای ملکه عقل هستید، عقل چیزی است که با آن تمییز داده می‌شود بین قبیح و حسن. عقلتان در این مطالب که گفته می‌شود چه حکم می‌کند، البته خطاب این ناچیز به آن دسته اشخاص می‌باشد که ساختمان عالم و ساختمان خود را از معماری عالم، حکیم و قادر می‌دانند. اگر یک معمار نقشه‌ای بکشد و بر طبق آن، خانه و ساختمانی بنا کند، سپس شاگرد او تیشه بردارد قطعه‌ای از بنا را خراب نماید! آیا مورد غضب آن معمار نخواهد بود؟

ای جامعه که خود را بنده می‌دانید و آن معمار ازلی را رب خود می‌دانید، او حتی از مادر به تو مهربان‌تر، بلکه از خودت هم به تو مهربان‌تر است؛ این چه جسارت و بی‌حیایی است که تیشه بر دست گرفته و یک قطعه از ساختمان شریعت را با گناه از بین می‌بری؟ این چه جنگی است با خالق خود؟

ای آقایان! تأملی بفرمایید و در مقابل عطایای بی شمار پروردگار مهربان، سر خجلت به زیر افکنده به خود آیید. خداوند با این همه تجری بندگان در معاصی، از فرط رحمت، عجله در عقاب و مجازات نمی‌فرماید، برای این است تا بلکه بیدار شویم و بازگشت به او نماییم؛ وگرنه خوف و عجزی در قادر متعال راه ندارد. شما خود همه روز در وقت برخاستن از زمین بین رکعات نماز اقرار می‌کنید و می‌گویید: بحول و قوه تو می‌ایستم و می‌نشینم. در دعای افتتاح ماه مبارک رمضان آمده: «الحمدلله قاصم الجبارین مبیر الظالمین و الحمدلله الذی یؤمن الخائفین و ینجی الصالحین و یرفع المستضعفین و یضع المستکبرین و یهلک ملوکاً و یستخلف آخرین» حضرت امیرالمؤمنین به پیشگاه رب العزة عرض می‌کند: «بیدک ناصیة کل دابّة و الیک مصیر کل نسمة.»

آیا درست است که مقابل چنین وجود مقدسی که غالب بر همه ماسوی است و همه مغلوب اویند، علم مخالفت برافراشت؟ ما معمولاً در تقابل با هر فردی، اول میزان ضعف و قوت او را در نظر می‌گیریم، ولی متأسفانه نسبت به حق جل ذکره ابداً این اندیشه را نداریم. اگر فکر می‌کنی که با این مخالفت‌ها در دنیا کارت را جلو می‌بری و بالا می‌روی، بدان که پایین آمدنی هم در عقب داریم. فکر پایین آمدن خود در آخرت باش و این دعا را در نظر داشته باش: «و استولت علی المظالم و طالت شکایة الخصوم و اتصلت دعوة المظلوم»؛ (بحارالانوار/84/286) یعنی شکایت دشمنانم بر من مستولی و طولانی شد و نفرین کسانی که بر آن‌ها ظلم کردم پیوسته در پی من است.

▪ ظلم به فرزندان و اهل خانه

یکی از خصمان و دشمنان ما می‌تواند اطفال بی‌گناه ما باشند! هرگاه در مقام شکایت برآیند و عرض کنند: خدایا! حکم کن بین ما و پدر و مادر ما که غذاهای حرام به ما خوراندند و ما را بی‌پرده و بی‌حیا بار آوردند. از این‌که اسباب ساز و رقص برای ما در خانه مهیا کردند و ما را فرستادند دنبال تحصیل علومی که به درد دیانت ما نمی‌خورد، لذا یکی از معصومین علیهم‌السلام می‌فرماید: «ویل لاطفال آخر الزمان من آبائهم»؛ (مستدرک‌الوسایل/15/164) اصحاب عرض کردند: آیا از پدران کافرشان شکایت می‌کنند؟ فرمود: نه، بلکه از پدران مسلمان خود!! دقت کنید که مصیبت بالاتر است.

فرزندانی که دنیا و آخرت خودمان را فدای آن‌ها نمودیم، فردای قیامت بزرگ‌ترین دشمن ما همین‌ها هستند. اگر خوب اندیشه کنیم خواهیم فهمید که ما دنیا هم نداریم تا چه رسد به آخرت؛ برای این‌که قانون مقدس پیغمبر محترم اسلام را زیر پا گذاشتیم و قانون لامذهبی را بر آن ترجیح می‌دهیم.




منبع: خبرگزاری رسمی حوزه