ادبیات ایران به عمق تاریخ جهش داشته نه به بلندای آرزوهای بشر

غلامرضا امامی نویسنده و مترجم با اشاره به موانع پیش رو برای معرفی فرهنگ و ادبیات ایران در فضای بین المللی عنوان کرد: واقعیت این است که دنیا، چه در غرب و چه در شرق این روزها از فرهنگ و ادبیات ما اطلاعی ندارد و خیمه سیاست بر ادب و هنر ما افتاده است. ایران ما امروزه بیشتر سیاسی شناخته می شود تا فرهنگی. وجوه فرهنگی آن از دوره مشروطه به بعد نه معرفی شده و نه انگیزه ای برای معرفی آن وجود داشته است. به همین خاطر ما در حوزه تالیفات کمتر توانسته ایم در دنیا خودمان را معرفی کنیم.

امامی در ادامه در معرفی مشکلات پیش رو برای عرضه جهانی آثار ادبی ایران گفت: مشکل اصلی ما اول ما مسئله کپی رایت و حق مولف است که کماکان به آن نپیوسته ایم و باعث شده بسیاری از نویسندگان و نام آوران فرهنگی ایران نتوانند آن طور که باید و شاید معرفی شوند و از سوی دیگر موج نارضایتی را در میان صاحبان آثاری به وجود آورده که بدون کسب اجازه از آنها کارشان در ایران ترجمه و منتشر شده است.

وی افزود: مسئله دیگر این است که دریچه ای برای عرضه و معرفی کتاب های ایران به صورت عام برای مخاطبان غیر ایرانی باز نیست. بسیاری از کسانی که علاقه دارند تا آثار ایرانی را ببینند، بخوانند و یا ترجمه کنند، راهی برای دستیابی به این آثار ندارند.

این مترجم، مسئله سوم را نیز در تاریخ گرایی بیش از اندازه ایرانیان یادآوری کرد و گفت: ما به دلیل پرداختن بیش از اندازه به گذشته، از توجه به دنیای امروز بازمانده ایم. در گذشته زیسته ایم و به آن افتخار کرده ایم. این به نوبه خود بد نیست، اما ماندن در گذشته سودی برای ما ندارد. باید از گذشته راهی برای آینده خود باز کنیم. درست است که روزگاری جهان را با فرهنگ خود درنوردیده بودیم، اما امروز برای دنیا چه حرفی داریم که بگوئیم؟ باید به این مسئله توجه ویژه ای شود.

امامی ادامه داد: به باور من ادبیات و هنر ما نتوانسته در این سالها پیام فرهنگی ما را در خود منتقل کند. اگر قصه ای نوشته ایم که فضای بومی دارد، این فضای بومی نتوانسته در خود آرزوهای بزرگ بشری را همچون عدالت، آزادی، شادی و مهربانی، قرار داده و به مخاطبان ارائه کند. ادبیات فرهنگ ما بیشتر از آنکه به بالا پرش داشته باشد، به عمق تاریخ جهش داشته است. امروزه جهان تشنه معنویتی است که ما در ایران داریم اما خودتان قضاوت کنید که چه اندازه ادبیات ما توانسته است این مسئله را در خود بازنمایی کند.

---

منبع: مهر