13 اردیبهشت
سازمان مجاهدین خلق در فهرست سازمانهای تروریستی اروپا
13 اردیبهشت 1381 اتحادیه اروپا، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) را در فهرست سازمانهای تروریستی قرار داد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : پنج شنبه 1397/02/13
رهبری سازمان با این تصور که سرنوشت جمهوری اسلامی به نتیجة جنگ عراق علیه ایران گره خورده است و با توجه به اینکه ابرقدرتها مایل نبودند ایران در جنگ پیروز شود و بنابراین رژیم صدام در نهایت بازنده نخواهد بود، در چارچوب طرح آمریکا و متحدانش برای براندازی نظام جمهوری اسلامی، رسماً و علناً در کنار عراق قرار گرفت.
از این رو رجوی در پی امضای معاهدهای در فرانسه با «طارق عزیز» ـ معاون نخستوزیر وقت عراق ـ و به بهانة تحت فشار قرار گرفتن از سوی دولت فرانسه، در ۱۷ خرداد سال ۶۵ وارد بغداد گردید.
پس از ورود وی به عراق، نیروهای نظامی سازمان که از سال ۶۱ به تدریج در کردستان عراق مستقر شده بودند و سایر نیروهای گردآوری شده از داخل ایران و ترکیه و پاکستان، در داخل قرارگاههای تشکیلاتی سازماندهی شدند و سلسله عملیات متعددی را در طول نوار مرزی ایران با حمایت و پشتیبانی ارتش عراق علیه نیروهای ایران در مناطقی مانند سردشت، دهلران، مریوان، سرپل ذهاب، جنوب بانه، ارتفاعات کرمانشاه به انجام رساندند. در این عملیاتها تلفات جانی و تسلیحاتی قابل توجهی به برخی یگانها و پایگاههای پراکنده نیروهای نظامی ایران وارد گردید.
براساس آمار، این عملیاتها از یک طرف برای سازمان یک موفقیت محسوب میشد و از طرف دیگر با طراحی و خواست ارتش عراق و در قالب برنامههای جنگی رژیم صدام سیر صعودی داشت. با توجه به این نکته و ضربة وارده به سازمان در پاکستان در آن زمان و ضربات وارده به تیمهای ترور سازمان در داخل کشور، تشکیلات عملاً با قبول شکست استراتژی جنگ چریک شهری، که از ابتدای تشکیل سازمان مدعی آن بود، به استراتژی «جنگ جبههای» یا به تعبیر خود «جنگ آزادیبخش» روی آورد.
به نوشته مسعود جابانی عضو سابق سازمان: «جایگزینی جنگ جبههای به جای جنگ چریک شهری، به دلیل شکست جنگ چریک شهری در داخل ایران، ضرورت وابستگی به دولت عراق را که در حال جنگ با ایران بود میطلبید... پذیرش جنگ جبههای آن هم از مزری که دشمن متجاوز، آن را شروع کرده و بمبها و موشکهای آن هر روز بر سر مردم کوچه و بازار فرود میآمد و خانههای مردم را خراب میکرد و مردم را به عزا مینشاندند، بسیار ضد ملی و نامشروعتر از جنگ چریک شهری بود... سال ۱۳۶۵ رسماً و علناً پایان جنگ بینتیجه شهری اعلام [شد] و آقای رجوی در نشستی اعلام داشت که من بعد جنگ میکروشهری جای خود را به جنگ ماکروی مرزی میدهد. و این سرآغاز ادای دین به رژیم بعثی بود و سازمان مجاهدین را در مناسبات رژیم صدام به سمت حل شدگی سوق داد. »
مهندس علیاکبر راستگو از مسئولان سابق روابط خارجی سازمان که مدتی هم در بخش نظامی داخل عراق فعالیت داشته است، چگونگی تغییر استراتژی سازمان را این گونه توضیح میدهد: در اوایل سال ۱۳۶۵ و در اوج دوران آشفتگیهای سیاسی ـ استراتژیک سازمان، دست غیبی به یاری مسعود رجوی آمد. دولت ژاک شیراک، رجوی را به دلیل عدم توجه به قوانین داخلی و امنیتی کشور فرانسه از این کشور اخراج کرد.
شورای ملی مقاومت در نشست ۲۳ اردیبهشت ماه ۶۵ خود طی بیانیهای اعلام کرد که «برای خنثی کردن توطئههای دشمن از یک سو و پاسخگویی به الزامهای مرحله جدید تدارک قیام از سوی دیگر، محل اقامت آقای مسعود رجوی مسئول شورا از اروپا به کشور عراق منتقل میشود. شورای ملی مقاومت این انتقال را برای گسترش و سازماندهی نیروهای مسلح انقلاب از نزدیک، امری لازم و آخرین گام برای عبور به خاک میهن میداند... ». به دنبال عزیمت مسعود رجوی از پاریس به بغداد، در همه امور سازمان تغییراتی ایجاد شد.
این تغییرات در شیوه سازماندهی نیروها و جنگ برای سرنگون کردن حکومت اسلامی در نظر گرفته شده بود. در همین راستا، شیوه جنگها که پیش از آن پارتیزانی در کردستان و جنگ چریک شهری در شهرهای ایران بود، به شکل جنگهای گردانی در مناطق مرزی با ارتش و سپاه پاسداران ایران سازماندهی شد.
بعد از دولت اصلاحات که به ریاست جمهوری ایران انتخاب گردید، سیاستمداران غربی و برای نزدیک شدن به ایران و بنا به درخواست های ایرانیان به منظور نشان دادن حسن نیّت خود، نام سازمان مجاهدین را در لیست سازمانهای تروریستی قرار دادند.
پی نوشت:
1- موسسه مطالعات و پژوهش های سیاسی
2- مشرق نیوز