تبیان، دستیار زندگی

سكوت شورای امنیت صدام را جسور می‌كرد

سردمداران حكومت بعث از همان روزهای نخستین شروع جنگ، استفاده از سلاح‌های شیمیایی را در دستور كارشان قرار دادند و با استفاده گسترده از گاز اعصاب، گاز تاول‌زا و گازهای عامل خون به جنایت‌ زیادی دست زدند.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
اسدالله محمدی، جانباز


سردمداران حكومت بعث از همان روزهای نخستین شروع جنگ، استفاده از سلاح‌های شیمیایی را در دستور كارشان قرار دادند و با استفاده گسترده از گاز اعصاب، گاز تاول‌زا و گازهای عامل خون به جنایت‌ زیادی دست زدند. این جنایات آنها در سكوت جوامع بین‌المللی صورت می‌گرفت؛ همان دولت‌هایی كه اكنون به صرف یك ادعا سوریه را موشك‌باران می‌كردند. در صورتی كه بعثی‌ها در طول دوران دفاع مقدس دامنه حملاتشان فقط به مردم ایران معطوف نشد و از سلاح‌های شیمیایی برای سركوب مردم خودشان نیز استفاده كردند. این سلاح‌های شیمیایی از كشورهای اروپایی تأمین می‌شد و جامعه جهانی در طول سال‌های مداومی كه عراق از گاز شیمیایی استفاده می‌كرد واكنش جدی و بازدارنده‌ای جهت ممنوعیت استفاده از این سلاح‌ها نشان نداد. بنا بر آمار، رژیم بعثی عراق 572 مرتبه به ایران حمله شیمیایی كرد و جان هزاران انسان را گرفت. «اسدالله محمدی» از جانبازان شیمیایی جنگ تحمیلی  زوایای تازه‌ای را از جنایت صدام و هم‌پیمانانش برایمان می‌گشاید و از تبعیض غربی‌ها در مواجهه با حملات شیمیایی ایران و سوریه می‌گوید.

شما در چه سالی و كدام عملیات در معرض گازهای شیمیایی عراق قرار گرفتید؟
من 21 دی ماه سال 1365 در منطقه شلمچه و انجام عملیات كربلای5 از ناحیه ریه، ‌چشم و پوست شیمیایی شدم. بعد از آن مرا به بیمارستان انتقال دادند و 40 روز در تهران بستری بودم. درمان ادامه داشت تا اینكه در سال 81 تنگی نفسم شدید شد و برای ادامه درمان به آلمان اعزام شدم. آنجا تنگی كه در ریه ایجاد شده بود را باز كردند و استند گذاشتند. چون استند باید عوض شود تا الان چند بار برای تعویضش رفته‌ام.
شما زمان جانبازی چند سال داشتید؟
من 23 سال داشتم و در اوج جوانی‌ام شیمیایی شدم.
لحظه استنشاق گاز شیمیایی به شما و دیگر رزمندگان چه گذشت؟
چند هواپیما در منطقه حاضر شدند و بمب‌های جنگی و شیمیایی زدند. شیمیایی چون گاز است امكان دیده شدن ندارد ولی از روی بویی كه در فضا پخش می‌شود، قادر به تشخیص نوع گاز بودیم. هواپیماهای دشمن در منطقه عملیاتی گاز خردل زدند كه بویی شبیه سیر داشت. بوی سیر در تمام منطقه پخش شد و ما فهمیدیم كه عراق از عامل شیمیایی استفاده كرده است. پیش از عملیات‌ها در آموزش‌ها با بوی گازهای شیمیایی آشنا شده بودیم و نحوه استفاده از ماسك را به ما آموزش داده بودند. زمانی كه بو را استشمام كردیم سریع از ماسك استفاده كردیم ولی چند دقیقه بعد اثراتش مثل سرفه، تنگی نفس، به خاطر اثری كه روی چشم می‌گذارد ریختن اشك از چشم و بینی و بی‌حالی و بی‌رقمی خود را نشان داد. ما را سریع به اورژانس منتقل كردند. اگر زود رسیدگی شود اثر پوستی‌اش تا اندازه زیادی از بین می‌رود. از اورژانس به خط دوم كه یك حمام صحرایی در آن وجود داشت، منتقل شدیم. زمستان بود و آب بسیار سردی داشت. با داد و فریاد زیر دوش آب سرد رفتیم و اثر پوستی‌اش تا مقدار زیادی از بین رفت. هرچند بعضی از رزمندگان كه تحمل آب سرد را نداشتند وقتی به بیمارستان منتقل شدند با مشكلات بیشتری نسبت به ما مواجه شدند. در آموزش‌ها به ما گفته بودند برای كم كردن اثرات پوستی در چند ساعت اول باید دوش گرفت وگرنه اثرات پوستی‌اش باقی می‌ماند، تاول می‌زند و یك لایه پوست از بدن جدا می‌شود. برخی از دوستان همین مشكلات را داشتند و پوستشان عفونت می‌كرد و به خاطر عوارض جانبازی شیمیایی به شهادت رسیدند.
با وجود اینكه شما این كارها را انجام دادید باز عوارض بخش‌های دیگر بدنتان را درگیر كرد؟
بیشتر روی ریه اثر گذاشت. من آسیب پوستی‌ام كم بود و قسمت‌هایی كه به خاطر سختی و سردی آب به‌خوبی نشسته بودم باقی مانده بود. زانو و زیربغل‌هایم تاول زده بود. كسانی كه این آب سرد را تحمل نكرده بودند تمام بدنشان پر از تاول شده بود. عامل خردل بیشتر روی چشم و ریه تأثیر دارد با این حال به پوست هم آسیب می‌رساند.
در منطقه‌ای كه شما حضور داشتید افراد دیگری هم جانباز شدند؟
منطقه خیلی گسترده بود. ما یك یگان بودیم كه فقط دوستان خودمان را می‌دیدیم ولی در منطقه نفرات دیگری از استان‌های دیگر هم بودند و تعداد نفرات زیاد بود. ما الان هزاران جانباز شیمیایی داریم كه پرونده دارند و در حال درمان هستند. دست‌یافتن به آمار شهدای سلاح‌ شیمیایی سخت است ولی شنیده‌ام حدود 8 هزار نفر از شهدای ما مربوط به شهدای شیمیایی هستند.
عراقی‌ها اولین بار چه زمانی از بمب شیمیایی علیه رزمندگان ایرانی استفاده كردند؟
طبق شنیده‌هایم آن اوایل خیلی محدود استفاده می‌كرد. اولین بار سال 62 عراق خیلی محدود در یك منطقه چند گلوله شیمیایی استفاده كرد ولی میانه و اواخر جنگ مخصوصاً سال 64 به بعد بمباران شیمیایی گسترده‌ای را علیه مردم ایران انجام داد. منطقه عملیاتی كربلای4 و 5 و والفجر8 به صورت خیلی گسترده‌ای مورد هجوم گازهای شیمیایی دشمن قرار گرفت. در موزه صلح گفته شده عراق دو سوم سلاح‌های شیمیایی را در 18 ماه آخر جنگ استفاده كرد. حملات شیمیایی اوایل جنگ خیلی كمتر بود و برخورد نكردن با عراق، صدام را جهت استفاده از سلاح‌های شیمیایی جسور كرد.
با توجه به اتفاقاتی كه افتاد، جامعه جهانی چه واكنشی به حملات دولت بعث عراق نشان داد و آیا سر و صدایی كه امروز بابت حملات شیمیایی در كشور سوریه به راه انداخته‌اند را آن زمان جهت حملات شیمیایی عراق داشتند؟
متأسفانه هیچ اقدام بازدارنده‌ای برای جلوگیری از حملات شیمیایی عراق انجام ندادند. هر بار عراق شروع می‌كرد و حمله شیمیایی داشت ایران هم به سازمان ملل شكایت می‌كرد. در موزه صلح فیلمی هست كه مأموران سازمان ملل از نزدیك منطقه‌ای كه مورد حمله قرار گرفته را می‌بینند و از خاك آلوده نمونه می‌گیرند یا بمب‌های عمل نكرده را می‌بینند. گزارش و عكس تهیه می‌كنند ولی متأسفانه شورای امنیت سازمان ملل هیچ عكس‌العملی نشان نمی‌دهد. به همین خاطر هر چه به پایان جنگ نزدیك می‌شویم عراق بیشتر از سلاح شیمیایی استفاده می‌كند. اگر شورای امنیت سازمان ملل عكس‌العمل نشان می‌داد عراق در این سطح گسترده از سلاح‌هایی شیمیایی استفاده نمی‌كرد. وقتی مأمورانشان می‌آمدند و با دستگاه‌هایشان از خاك نمونه‌برداری می‌كردند و به آزمایشگاه می‌فرستادند با چشم خودشان می‌دیدند چه بلایی بر سر مردم ایران آمده ولی نمی‌خواستند عكس‌العملی نشان بدهند. همینطور زمانی كه صدام دستگیر شد اجازه ندادند این موضوع در دادگاه صدام مطرح شود. چون اگر مطرح می‌شد صدام اعتراف می‌كرد كه كشورهای اروپایی سلاح‌های شیمیایی را در اختیارش گذاشته‌اند و آن كشورها باید جواب كارشان را می‌دادند. در اصل می‌توان گفت نخواستند كاری انجام شود و مانع حملات عراق شوند.
گویا آلمان و فرانسه بیشترین سلاح را به حكومت وقت عراق می‌دادند؟
كشورهای اروپایی بیشترین كمك را به صدام برای حملات شیمیایی به ایران كردند. خیلی از كشورها در تجهیزات نظامی به عراق كمك كردند و كشورهای اروپایی در تأمین سلاح‌های شیمیایی صدام نقش زیادی داشتند.
آیا پس از این حملات ما تلاش دیپلماتیك برای نشان دادن مظلومیت خودمان و محكوم كردن عراق داشتیم؟
رسانه‌های غربی خیلی قوی هستند و اجازه ندادند این صدا به گوش جهانیان برسد. همچنین هرجایی كه ایران قصد پیگیری داشت نخواستند به نتیجه مطلوب برسد. الان هم گاهی پیگیری می‌كنند ولی آنطور كه می‌خواهند نتیجه لازم را نمی‌گیرند.
پس دلسوزی‌ای كه برای مصدومان شیمیایی كشورهای دیگر دارند یك ژست ظاهری و یك دروغ است؟
این كارها همه حرف است. فیلم مستندی را چندی پیش شبكه 4 نشان می‌داد كه یك امریكایی كه در جنگ بوده اعتراف می‌كرد كه در جنگ به عنوان یك مستشار به نیروهای صدام كمك كرده تا عراق از این سلاح‌ها استفاده كند. وقتی اینها خودشان اعتراف می‌كنند به عنوان مستشار نظامی به صدام كمك كرده‌اند چه كسی می‌آید دادگاه تشكیل دهد و این كشورها را محكوم كند. حرف‌هایی كه امروز به منظور دفاع از مردم سوریه می‌زنند دروغ است. كاربرد سلاح‌های شیمیایی طبق پروتكل 1925 ژنو ممنوع است. این پروتكل جدید هم نیست و اگر كسی از سلاح‌های شیمیایی استفاده كرد باید مجازات شود. در دفاع مقدس مثل روز برای همه روشن بود كه عراق علیه ما از سلاح شیمیایی استفاده كرده ولی نخواستند این قضیه پیگیری شود.
حتی زمانی كه عراق مناطق غیرنظامی را بمباران شیمیایی می‌كرد دول غربی واكنشی نشان ندادند؟
عراق سلاح‌های شیمیایی را فقط علیه رزمندگان استفاده نكرد و در شهرها هم استفاده كرد. نمونه‌اش شهر سردشت است كه در یك روز هفت بمب شیمیایی را به شهر 12 هزار نفری سردشت می‌زند و حدود 120 نفر شهید و صدها نفر مصدوم می‌شوند. یا روستاهای مناطق مرزی مثل روستاهایی از سر پل ذهاب به نام زرده و دیره كه بمب شیمیایی در یك مجلس عروسی می‌زند و 270 نفر را شهید می‌كند. شلمچه هم شهر خود عراق بود كه در یك روز حدود 5 هزار نفر كشته می‌شوند. اینها مثل روز روشن است و اگر در كشور سوریه حرفی می‌زنند و به دنبال محكوم كردن حملات شیمیایی هستند قبل از آن باید به وضعیت حملات شیمیایی عراق علیه ایران رسیدگی كنند. این همه جانباز شیمیایی را زمان جنگ برای مداوا به كشورهای اروپایی بردند و خودشان از نزدیك وضعیت این جانبازان را دیدند ولی متأسفانه كاری نكردند عراق از سلاح شیمیایی استفاده نكند.
پزشك‌ها و پرستارهای كشور آلمان كه شما را مداوا می‌كردند نسبت به جانبازی و مصدومیت شیمیایی شما چه واكنشی نشان می‌دادند؟
در بیمارستان پزشك‌ها و پرستاران كاری به مسائل پیش آمده ندارند. زمان جنگ بچه‌هایی كه تازه شیمیایی شده بودند و بدنشان آسیب دیده بود را می‌دیدند ولی نمی‌گذاشتند این موضوع به گوش مردم كشورهای دیگر برسد. الان هم همینطور است و فقط پزشك و پرستار می‌دانند و روی كارهای تحقیقاتی و آزمایشگاهی خودشان تمركز دارند.

ژاپنی‌ها پس از حملات امریكایی‌ها فعالیت‌های رسانه‌ای گسترده‌ای در جهان انجام دادند و تا حدودی توانستند توجه مردم دنیا را نسبت به جنایت امریكایی‌ها جلب كنند چرا ما نمی‌توانیم صدای مظلومیت بحق‌مان را به گوش مردم دیگر كشورهای جهان برسانیم؟
ما متأسفانه در این قضیه ضعیف عمل كرده‌ایم. خودم چند سال پیش برای شركت در مراسمی به هیروشیمای ژاپن رفته بودم. وقتی در جلسات با آنها صحبت می‌كردیم مشخص بود خیلی از بمباران شیمیایی ایران اطلاع ندارند. درست است كشورهای قدرتمند اجازه ندادند این حملات شیمیایی پیگیری شود ولی خودمان هم در این زمینه كوتاهی كرده‌ایم و فعالیت مناسبی نداشته‌ایم. رسانه‌ها باید برای دادن اطلاعات بیشتر به مردم خودمان هم فعالیت‌های بیشتری داشته باشند و هنوز در كشور خودمان هم بسیاری نمی‌دانند چه جنایت‌هایی در حق رزمندگان دفاع مقدس شده است.

منبع: روزنامه جوان