“حباب هیگز” کیهان را از بین خواهد برد!

به گزارش بیگ بنگ، طبق مقاله‌ای جدید ، لحظۀ نهایی برای جهان، نتیجه عجیب و غریب فیزیک درون‌ اتمی است که فاجعه(instanton) نامیده می‌شود. اینستنتون‌، حباب کوچکی را ایجاد می‌کند که با سرعت نور گسترش می‌یابد و هر چیزی که سر راهش باشد را می‌بلعد. فقط زمان لازم دارد. نویسندۀ ارشد این مطالعه، آندرس آندریاسن، فیزیکدان دانشگاه هاروارد گفت: «در برخی موارد شما یکی از این حباب‌ها را به وجود می‌آورید؛ که این بسیار ناخوشایند خواهد بود.»
همان طور که می‌دانیم، منظور وی از «ناخوشایند»، پایان حیات- و در واقع شیمی- است. در مورد اینستنتون‌ها، که راه‌ حل معادلاتِ حاکم بر حرکت ذرات کوچک درون‌ اتمی است، اطلاعات کمی داریم، اما اندریاسن به راحتی آن ها را با پدیدۀ تونل‌زنی کوانتومی مقایسه می‌کند، پدیده‌ای که در آن، ذره برای عبور از مانعی عبورناپذیر ظاهراً با فیزیک ضدیت دارد. اما اینستنتون به جای عبور از مانع، حبابی را در میدان هیگز شکل می‌دهد. میدان هیگز میدانی است که به هر چیزی جرم می‌دهد و بوزون هیگز را افزایش می‌دهد.
جالب اینجاست که این حبابِ پایان‌ دهندۀ کیهان هرگز برای جرم خاصی از بوزون هیگز در ارتباط با ذرۀ سنگین‌تر دیگری که کوارک برتر نام دارد و شامل اتم‌های زیادی است، ممکن نبوده است. اگر کوارک یا ذره هیگز کمی سبک‌تر بود، این حباب‌های تخریب‌کنندۀ کیهان نمی‌توانستند شکل بگیرند. افسوس، مسئله این نیست و پس از مدتی، حبابی ویرانگر شکل خواهد گرفت. این تیم عمر مفید کیهان را محاسبه کرده‌اند، که حداکثر آن، عدد یک با ۱۳۹ صفر و حداقل آن، تنها عدد ِ یک با ۵۸ صفر بعد از آن، می‌باشد. آندریاسن گفت: «این زمان بسیار بسیار بسیار طولانی است. قبل از اینکه این اتفاق احتمالی رخ دهد، خورشید ما خواهد سوخت و اتفاقات زیادی در منظومه‌شمسی ما رخ خواهد داد.»

تاریخ‌ مصرف جهان
به شیر درون یخچال فکر کنید. تاریخ مصرف، اولین مهلتِ ممکن است، اما این احتمال هم وجود دارد که بتوانید بعد از آن تاریخ، شیر را بدون هیچ مشکلی بخورید، وجود دارد. البته همیشه احتمالی بیرنی وجود دارد که در کارخانۀ بطری‌سازی، اشتباهی رخ داده باشد و زمانی که شیر را می‌خرید، ترش شده باشد. آندریاسن همچنین خاطرنشان کرد که احتمال دارد حبابی تاکنون شکل گرفته باشد و با سرعتی مانند سرعت نور در حال بزرگ‌شدن و آمدن به سمت ما باشد.

به راحتی می‌توان فهمید که همه چیز چگونه پایان می‌‌یابد، اما وینچنزو برانچینا، استاد فیزیک و پژوهشگر در دانشگاه ماتانیا در ایتالیا، که در این مطالعه دخیل نبود، گفت لازم نیست از همین الان برای شیر ترش گریه کنید. برانچینا گفت: «این ادعا که آندرس آندریاس و همراهان او برای این ارقام کرده‌اند، همان طور که خودشان می‌گویند، باید با شک و تردید و احتیاط در نظر گرفته شود.»
برانچینا گفت تیم هاروارد فقط مدل استاندارد فیزیک را در نظر گرفته است، نه همه شاخه‌های جدید و پیچیده و گیج‌کنندۀ آن را؛ از جمله گرانش کوانتومی و ماده تاریک، که هنوز کاملاً مبهم هستند. برای اینکه جهان در یک توپِ در حال گسترش از هرج و مرج و بی‌نظمی بلعیده شود، ماده تاریک، یعنی نوع مبهمی از ماده که کشش گرانشی اعمال می‌کند اما هیچ نوری ساتع نمی‌کند، نمی‌تواند دخیل باشد. که بعید است، زیرا ماده تاریک ۸۰ درصد کیهان ما را شکل می‌دهد.
همچنین، برانچینا نشان داد که گرانش کوانتومی- بخش عجیب و غریبی از فیزیک که سعی دارد مکانیک کوانتوم و نظریه نسبیت عام اینشتین را با هم تلفیق کند، و ما در مورد آن دانش ناچیزی داریم- می‌تواند کیهان را، بسته به قوانین آن، بسیار پایدارتر یا ناپایدارتر کند. وی گفت از آنجایی که هیچکس این فیزیک جدید را نمی‌فهمد، نمی‌توانیم چیزی در مورد پایان نهایی کیهان بدانیم. آندریاسن نیز هم‌عقیده شد. آندریاسن گفت: «من نمی‌خواهم روی این پایان داستان شرط‌بندی کنم. من انتظار داشتم ماده تاریک وارد میدان شود و داستان را تغییر دهد.»


منبع: http://bigbangpage.com