به این نسل احترام بگذارید

 
نیروی  انسانی برای هر کشوری سرمایه ملی محسوب می شود.  به هر میزانی که این نیروی انسانی فعال و پویاتر باشد، روند پیشرفت و رشد جامعه سرعت بیشتری خواهد گرفت. در بین اقشار مختلف انسانی در یک جامعه، نیروی انسانی جوان از اهمیت بالایی برخوردار هستند. به تعبیری می توان جوانان را موتور محرکه برای یک کشور دانست. همت، امید به زندگی، تلاش و پشتکار، خلاقیت ، طالب علم بودن و  هزارن ویژگی دیگری که مخصوص این رده سنی است همه و همه می تواند روند رو به رشدی را برای یک جامعه رقم بزند.

بر اساس داده های سازمان آمار کشور، میانگین سنى كشور  ٣١.١ و میانه سنی 30 سال می باشد بر این اساس ٥٠ درصد جمعیت زیر ٣٠ سال قرار دارند.[1] از این رو نیمی از جمعیت کشور را جوانان تشکیل داده اند. کسانی که می توانند در عرصه های مختلف علمی، کاری، خلاقیت، زندگی و... یک تحول بزرگی را به وجود بیاورند. در ایران از چند سال گذشته پنجره طلایی جمعیتی که منظور فزونی جمعیت جوان نسبت به سایر گروه های سنی است باز شده است که البته این گروه های سنی در منحنی های جمعیت روند رو به کاهشی را در پی گرفته اند.

تمرکز بر جوانان
با توجه به اینکه جوانان نقطه انقلاب و تحولات در جامعه به حساب می آیند، تلاش های بسیاری از خارج و حتی در برخی موارد در داخل برای طرد و منزوی کردن آنها می شود. ایجاد نگرش منفی نسبت به آینده زندگی در کشور، عدم بها دادن به جوانان، درگیر کردن جوانان با امور هوای نفس، همگام شدن با مد و  سبک زندگی های مدرن و غربی و.... تمام تلاش دیگر کشورها علیه ایران است تا جوانانش احساس غیرمفید بودن و برای انجام فعالیت های بزرگ بی انگیزه شوند.

مقام معظم رهبری در یکی از سخنرانی های خود می فرمایند: دشمن روی جوانان سرمایه‌گذاری‌های زیادی می‌کند؛ حواستان جمع باشد. عده‌‌ای را به بی‌تفاوتی می‌کشاند و عده‌ای را دلسرد و مأیوس می‌کند. یأس، بزرگترین آفت جوان است. جوان‌ها بدانند که متأسفانه یأس به روح جوان زودتر راه پیدا می‌کند؛ همچنان که امید این‌گونه است. در مقابل یأسی که دشمن می‌خواهد به جوان‌ها تلقین و تزریق کند، خودتان را مصونیت بدهید.[2]

 از سوی دیگر در داخل با عدم ایجاد اشتغال و به کار گرفتن این گروه های سنی فعال، اعتماد نکردن و عدم اجازه به گرفتن پست و منصب های مهم، خام و بی تجربه قلمداد کردن، شور و هیجان بودن و .... فشار مضاعفی را بر این گروه سنی در جامعه ایجاد کرده اند. همچنین نبود امکانات مناسب برای شکوفایی خلاقیت های جوانان، عرصه به نمایش گذاشتن فعالیت های این گروه سنی را تنگ تر می سازد.


طرد گروه سنی طلایی در جامعه
گیدنز در کتاب جامعه شناسی خود می نویسد: جوانان در حال ورود به نقطه اوج شکوفایی زندگی خویش، شروع زندگی حرفه ای و تشکیل خانواده، و بنا ساختن آینده خویش هستند. اما گذر از جوانی به بزرگسالی، مرحله خطیر و پر چالشی است. بسیاری از جوانان برای ادغام شدن  در جامعه تلاش و تقلای زیادی می کنند اما از جهات گوناگون از آن طرد می شوند.

همچنین گیدنز تغییر و تحولات در جامعه ها را یکی از علل طرد شدن جوانان می داند و می نویسد: نخستین تغییر به تحولات بازار کارمربوط می شود. در روزگار گذشته، گذار به بزرگسالی معمولا در آغاز زندگی شغلی فرد رخ می داد. اکنون بازار کار جوانان  بی ثبات تر از گذشته است  و این گذار به زندگی مستقل بزرگسالی را دشوار می سازد. بسیاری از جوانان برای پیدا کردن شغل با مشکل و دشواری مواجه می شوند. همچنی تغیییر در خدمات و مزایای رفاهی نیز بر الگوهای طرد در میان جوانان اثر گذاشته است. با اینکه ج.انان هنوز از حقوق و منزلت سیاسی برخوردارند، اما حقوق اجتماعی آنها در زمینه اشتغال، تحصیل، مسکن رو به کاهش می رود. همچنین نظام آموزشی شمار رو به رشدی از جوانان را از خود طرد می کنند -هم به صورت رسمی و هم غیر رسمی - تحول الگوهای اشتغال موجب شده که تحصیل برای بسیاری از جوانان بی اهمیت و نامربوط به نظر برسد.

افراد با رسیدن به سن جوانان، آرزو و آرمان و اهدافی را پیش روی خود قرار می دهد و برای رسیدن به آن انیگزه و امید زیادی دارد. امید به آنکه در آینده ای نزدیک یک نخبه علمی، فرهنگی، هنری، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فنی، دینی و... تبدیل می شود و آنگاه سیری از پیشرفت و توسعه را برای جامعه اش به ارمغان می آورد. اما در ابتدای راه با یاس و نا امیدی که از سوی دیگران به او تزریق می شود، رشته های انگیزشی او نیز نخ نما و گاهی پاره می شود. جوان دارای عزت نفسی است که اگر مورد خدشه قرار بگیرد ترمیم و بهبود آن زمان زیادی می برد و شاید آنقدر که دیگر فرد دوره جوانی خود را بدون هیچ فعالیتی پشت سر گذاشته است.

جوانان باید این سه خصوصیت را دنبال کنند:
دوره‌ جوانی، دوره‌ توانایی است. این توانایی در چه چیزهایی باید به کار برود؟ به اعتقاد من، باید عمدتا در تحصیل علم، در ایجاد صفای نفس و روحیه تقوا در خود و ایجاد نیروی جسمانی در خود - که ورزش باشد - به کار رود. این سه مورد، عمده است. یعنی اگر در یک جمله‌ کوتاه از من بپرسند که شما از جوان چه می‌خواهید؟ خواهم گفت: تحصیل، تهذیب و ورزش. من فکر می‌کنم که جوانان باید این سه خصوصیت را دنبال کنند.[3]

مردان پا به سن گذاشته در سیاست، اقتصاد، فرهنگ، هنر، امور فنی و... باید اینک جای خود را به جوانان بدهند تا جامعه شاهد شکوفایی باشد. متاسفانه در عرصه های مختلف می بینیم که جوانان به دلیل عدم سابقه کاری طرد و افرادی بازنشسته با سنی بالا مجددا به کار گرفته می شوند.  در این صورت نیم توان انتظار یک تحول انقلابی رو به شکوفایی که می توانست توسط جوانان رقم بخورد اما این فرصت به آنها داده نشد را داشته باشیم. جوان نیاز به احترام دارد. نیاز به دادن انگیزه و فرصت و اعتماد دارد. نیاز دارند تا علم و دانش و تخصص و حرفه خود را به نمایش بگذارند.

اگر به الگوهای افراد جوان و موفق نگاه کنیم می بینیم که نتیجه اعتماد کردن به آنها، چیزی جز سربلندی و موفقیت بر جای نگذاشته است. الگویی چون حضرت علی اکبر (ع)؛ یک جوان که با اذن و اعتماد پدر کارزاریی تماشایی بوجود آورد و اکنون بعد از گذشت حدود 1400 سال هنوز به عنوان مهمترین الگوی  سربلندی برای جوانان شناخته می شود. الگویی چون شهید حججی که حجت خداوند در مقابل میلیاردها چشم شد، الگویی چون شهید دهقان که دانشگاه را رها کرد، الگویی چون چندصد شهید مدافع حرمی که خاطره جوانان دهه 40 و 50 در جنگ تحمیلی را زنده کردند. این الگوها در عرصه های مختلف علمی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی کم نیستند. در هر یک از این بخش ها اگر رونقی را می بنیم به علت وجود یک جوان خوش فکر و متفکر بوده که با تلاش و همت خود و حفظ انگیزه با وجود اختلاف نظرها و حتی سنگ جلوی پای انداختن ها باز راه خود را در پیش گرفته و به قله ای که در ذهنش متصور است خود را نزدیک می کند تا پرچم پیروزی و افتخار برای خود و کشورش را در آنجا علم کند.

---

پی نوشت:
[1]سایت سازمان آمار ایران
[2]سخنرانی در دیدار با گروه کثیری از دانشجویان و دانش‌آموزان، به‌مناسبت سیزدهم آبان ماه 68/8/10
[3] گفت و شنود در دیدار جمعی از جوانان به مناسبت هفته‌ی جوان 77/2/7