پیامد برخورد غول های کیهانی چیست؟
مطالعه جدیدی که روی ۲۰ هزار کهکشان ادغام شونده انجام شده، نشان می دهد، زمانی که دو کهکشان با اندازه های متفاوت با یکدیگر ادغام می شوند، کهکشان بزرگ تر باعث می شود ایجاد ستاره های جدید در دیگری متوقف شود. بر همین اساس، برخورد کهکشان های هم اندازه نیز به تولید بسیار سریع تر ستاره ها در هر دو می انجامد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1397/02/08 ساعت 09:44
زینب شاه مرادی - مرکز یادگیری تبیان
به گزارش بیگ بنگ، لوک دیویز (Luke Davies) ستاره شناس مرکز بین المللی تحقیقات اخترشناسی رادیویی (ICRAR) با اشاره به آنکه نزدیکترین کهکشان همسایه، بنام آندرومدا با سرعتی معادل ۴۰۰,۰۰۰ کیلومتر بر ساعت در مسیر برخورد با کهکشان راه شیری می باشد، افزود: « وحشت زده نشوید، این برخورد تا حدود ۴ میلیارد سال آینده رخ نخواهد داد؛ اما بررسی چنین برخوردهایی می تواند به درک بهتر ما از رشد و تکامل کهکشان ها کمک کند.»
پیشتر اخترشناسان تصور می کردند که برخورد دو کهکشان منجر به تشدید فعالیت ابر گازی آن ها و سرعت بخشیدن به تولید ستارگان می شود. اما دکتر دیویز با استفاده از پیمایش همگذاری کهکشان و جرم (GAMA) و به کمک تلسکوپ AAT در نیوساوث ولز این ایده را بسیار ساده انگارانه خوانده و اظهار می دارد که تمام این فرآیند بستگی به آن دارد که آیا کهکشان ادغام شونده بزرگ است یا کوچک. در واقع اندازه کهکشان حین برخورد عامل تعیین کننده در کیفیت تولید ستارگان است.
به طوری که در برخورد کهکشان های با اندازه های غیر یکسان، کهکشان بزرگ تر می تواند گاز کهکشان دیگر را ربوده و با افزایش نرخ تولید ستاره در خود، تولید ستاره در کهکشان دیگر را متوقف کند. به گفته دیویز کهکشان های راه شیری و آندرومدا دو غول با جرم های نزدیک هستند که “با نزدیک شدن بهم، تشکیل ستارگان در یکدیگر را متأثر ساخته و با ادامه این کار نهایتاً ادغام شده و تبدیل به کهکشان جدیدی می شوند که آنرا میلکدرومدا (Milkdromeda) می نامند.”
منبع: http://bigbangpage.com
به گزارش بیگ بنگ، لوک دیویز (Luke Davies) ستاره شناس مرکز بین المللی تحقیقات اخترشناسی رادیویی (ICRAR) با اشاره به آنکه نزدیکترین کهکشان همسایه، بنام آندرومدا با سرعتی معادل ۴۰۰,۰۰۰ کیلومتر بر ساعت در مسیر برخورد با کهکشان راه شیری می باشد، افزود: « وحشت زده نشوید، این برخورد تا حدود ۴ میلیارد سال آینده رخ نخواهد داد؛ اما بررسی چنین برخوردهایی می تواند به درک بهتر ما از رشد و تکامل کهکشان ها کمک کند.»
پیشتر اخترشناسان تصور می کردند که برخورد دو کهکشان منجر به تشدید فعالیت ابر گازی آن ها و سرعت بخشیدن به تولید ستارگان می شود. اما دکتر دیویز با استفاده از پیمایش همگذاری کهکشان و جرم (GAMA) و به کمک تلسکوپ AAT در نیوساوث ولز این ایده را بسیار ساده انگارانه خوانده و اظهار می دارد که تمام این فرآیند بستگی به آن دارد که آیا کهکشان ادغام شونده بزرگ است یا کوچک. در واقع اندازه کهکشان حین برخورد عامل تعیین کننده در کیفیت تولید ستارگان است.
به طوری که در برخورد کهکشان های با اندازه های غیر یکسان، کهکشان بزرگ تر می تواند گاز کهکشان دیگر را ربوده و با افزایش نرخ تولید ستاره در خود، تولید ستاره در کهکشان دیگر را متوقف کند. به گفته دیویز کهکشان های راه شیری و آندرومدا دو غول با جرم های نزدیک هستند که “با نزدیک شدن بهم، تشکیل ستارگان در یکدیگر را متأثر ساخته و با ادامه این کار نهایتاً ادغام شده و تبدیل به کهکشان جدیدی می شوند که آنرا میلکدرومدا (Milkdromeda) می نامند.”
منبع: http://bigbangpage.com