بنده ‌خدا؛ فدایی خون خدا

نامش علی بود و نام خانوادگی اش بنده خدا و چه زیبا در طریقت مولایش علی (ع)، بندگی خدا را در عمر کوتاه خود انجام داد و عاقبت فدایی راه و مکتب خون خدا حضرت اباعبدالله(ع) شد.

او که خود ذاکر امام حسین (ع) بود و بارها در شعرها و روضه ها، آرزوی قلبی اش – شهادت در راه خدا- را بر زبان می آورد، در 25 سالگی، این توفیق را یافت تا در سرایی ورای این دنیای فانی، با سیدالشهدا و یاران باوفایش محشور شود.

تنها ساعاتی بیشتر از آغاز سال 1342 نگذشته بود که نوزادی در شهرستان زاهد شهر دیده به جهان گشود که بعدها مایه افتخار خانواده، هم محلی ها و همشهری هایش شد.

دوران کودکی شهید علی بنده خدا، تحت تربیت و سرپرستی والدینی مؤمن و متعهد سپری شد و او توانست به لطف الهی ، تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذارد. بنده‌خدا پس از اتمام مقطع سوم متوسطه به لحاظ علاقه وافری که به فراگیری علوم و معارف اسلامی داشت، وارد حوزه علمیه شد و به کسب علوم دینی پرداخت.

گذر تاریخ که سال های پرتلاطم انقلاب را فراروی ملت مسلمان ایران قرار داد، ارادتمندان اسلام ناب محمدی (ص) و مریدان «آقا سید روح الله »، سر از پا نشناخته، برای یاری دین خدا با امامشان همراه شدند و در این راستا، این طلبه شهید نیز از هیچ کوششی دریغ نکرد. به همین خاطر هم بود که در زمان اوج‌گیری انقلاب اسلامی به لحاظ فعالیت چشمگیر در برنامه‌های سیاسی و اجتماعی ضد رژیم، توسط عمال پهلوی دستگیر و به مدت یک ماه در حبس به سر برد.

او که ذاکر اهل بیت(ع) بود و حضوری فعال در مراسم عزاداری حضرات معصومین(ع) داشت، تعلق خاطری عمیق به امام خمینی(ره) داشت. از ویژگی های شخصیتی وی می توان گفت که حقیقتا عامل به آموزه های قرآن و فردی رئوف و مهربان بود و همواره از مستمندان و نیازمندان دستگیری می‌نمود.

پس از پیروزی انقلاب نیز وقتی جنگ ناجوانمردانه صدام یزید بر ملت حسینی ما تحمیل شد،بی درنگ برای دفاع از آرمان‌های نظام اسلامی راهی جبهه‌های نور علیه ظلمت شد و با ابراز لیاقت و شایستگی به عنوان مسئول گروهان و تبلیغات انجام وظیفه کرد.

جاوید الاثر بنده خدا پس از هجده ماه حماسه آفرینی و رزم بی امان،در سال 67 در عملیات جبهه جنوب بر اثر سانحه جان خویش را به سید و سالار شهیدان جهان تقدیم کرد و پیکر پاک و مطهرش نیز در گلزار شهدای فساء آرام گرفت.    



منبع: خبرگزاری رسمی حوزه