کشف آثار سلامت بخش پیادهروی در حفظ و ارتقای سلامت زنان در دوران یائسگی
این پیادهروی شگفتانگیز
نتایج جدیدترین تحقیقات متخصصان قلب نشان میدهد 2 تا 3 بار پیادهروی سریع در هفته که هر بار 40 دقیقه یا بیشتر طول بکشد، تأثیرات شگفتانگیزی را بر سلامت زنان یائسه دارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1397/02/03
نتایج این تحقیقات جدید که در شصت و هفتمین نشست علمی سالانه «انجمن کاردیولوژی آمریکا» ارائه شد، نشان میدهد چند بار پیادهروی نسبتاً سریع در هفته که هر بار دستکم 40 دقیقه باشد، خطر ابتلا به نارسایی قلبی را در زنان یائسه تا حدود 25 درصد کاهش میدهد. بر اساس نتایج این تحقیقات، تأثیرات مثبت پیادهروی با وزن افراد یا سایر فعالیتهای جسمی آنها ارتباطی ندارد.
نزدیک به 5/6 میلیون فرد بالغ در آمریکا به نارسایی قلبی دچار هستند. هنگام بروز این شرایط، قلب بیش از حد ضعیف میشود و نمیتواند خون کافی را به اندامهای بدن برساند. خطر ابتلا به نارسایی قلبی با افزایش سن، بیشتر میشود. احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در زنانی که سن آنها بین 75 تا 84 سال است، در مقایسه با زنانی که در بازه سنی 65 تا 74 سالگی قرار دارند، 3 برابر بیشتر است.
دکتر «ساموئل راسلا» متخصص قلب در «بیمارستان سنت وینسنت» که مسئول انجام این تحقیقات در «دانشگاه براون» بود در اینباره گفت: «همگی به این موضوع واقف هستیم که فعالیت فیزیکی باعث کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی میشود، اما این دیدگاه نادرست ممکن است در برخی افراد شکل گرفته باشد که پیادهروی به تنهایی، کافی نیست.»
وی افزود: «تحلیلهای ما نشان میدهد پیادهروی نهتنها یک فعالیت جسمی آسان و در دسترس شمرده میشود، بلکه تأثیرات مثبت آن تقریباً هماندازه با سایر انواع فعالیتهای بدنی است که تأثیر آنها بر کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی، مورد مطالعه قرار گرفته است. در حقیقت، ما با پیادهروی میتوانیم به همان میزان از سوختوساز و مصرف انرژی دست پیدا کنیم که در نتیجه سایر انواع فعالیتهای فیزیکی به دست آید.»
انسانها میتوانند هر زمان که مایل باشند بدون نیاز به تجهیزاتی خاص پیادهروی کنند. به همین علت پیادهروی میتواند نتایج بسیار مثبتی برای زنان مسن در پی داشته باشد زیرا این افراد ممکن است به فعالیت در باشگاههای ورزشی یا آغاز فعالیتهای جسمی جدید تمایلی نداشته باشند.
در این پژوهش، فعالیت پیادهروی و تأثیرات آن بر وضعیت سلامت 89 هزار زن، در برهه زمانی 10 سال یا بیشتر مورد مطالعه قرار گرفت. این نخستین تحقیق دقیق و جزئی درباره مزایای پیادهروی در زنان مسن است که در آن تعداد دفعات، مدت و همچنین سرعت پیادهروی افراد مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین این تحقیق، نخستین مطالعهای است که به طور خاص بر تأثیرات پیادهروی بر کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی در زنان 50 سال به بالا تمرکز کرده است.
مبنای این پژوهش، تحلیل دادههای جمعآوریشده در برنامه تحقیقاتی «سلامت زنان» بود که از مدتها پیش با حمایت «موسسه ملی قلب، شش و خون» آغاز شده بود. در این برنامه، اطلاعات مربوط به عادتهای زندگی زنان و تأثیرات آن بر وضعیت سلامت آنها در فاصله سالهای 1991 تا 2005 میلادی جمعآوری شد. زنان شرکتکننده در این برنامه، در زمان آغاز تحقیقات بین 50 تا 79 سال داشتند. دکتر «راسلا» و همکاران وی، این اطلاعات را درباره زنانی جمعآوری کردند که هیچ گونه پیشینه ابتلا به نارسایی قلبی، بیماریهای سرخرگ کرونری و سرطان را نداشتند و میتوانستند دستکم فاصله بین دو چهارراه را پیاده طی کنند.
در پرسشنامههایی که در این طرح مورد استفاده قرار گرفت، اطلاعاتی از قبیل دفعات، مدت و سرعت پیادهروی به ثبت رسید. پژوهشگران همچنین میزان انرژیای که شرکتکنندگان در زمان پیادهروی مصرف میکردند به ثبت رساندند. این محاسبه از طریق ترکیب متغیرهای مختلف مربوط به پیادهروی و استفاده از شاخصی موسوم به «معادل متابولیک فعالیت فیزیکی» انجام گرفت. احتمال ابتلا به نارسایی قلب میان افرادی که در یکسوم بالایی این شاخص قرار داشتند، در مقایسه با افرادی که در یکسوم پایینی این شاخص بودند، 25 درصد کمتر بود.
همچنین نتایج یافتهها نشان میدهد دفعات، مدت و سرعت پیادهروی، هر یک تأثیری تقریباً برابر بر وضعیت سلامت افراد دارد. بر این اساس، در زنانی که دستکم 2 بار در هفته پیادهروی میکردند، در مقایسه با افرادی که دفعات کمتری پیادهروی میکردند، احتمال ابتلا به نارسایی قلبی حدود 20 تا 25 درصد کاهش پیدا میکرد.
همچنین زنانی که در هر بار به مدت 40 دقیقه یا بیشتر پیادهروی میکردند، در مقایسه با زنانی که مدت کمتری برای هر بار پیادهروی اختصاص میدادند، به احتمال 21 تا 25 درصد کمتر در معرض ابتلا به نارسایی قلبی قرار داشتند. به علاوه، احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در زنانی که با سرعت متوسط یا زیاد پیادهروی میکردند، در مقایسه با زنانی که با سرعت معمولی پیادهروی میکردند، به احتمال 26 تا 38 درصد کمتر بود.
پژوهشگران در اینباره اعلام کردند نتایج این تحقیقات برای زنان یائسهای که در طبقهبندیهای سنی مختلف قرار داشتند، از قومیتهای مختلف بودند و وزنهای متفاوتی داشتند، یکسان بود. این بدان معناست که یافتههای این تحقیق میتواند در مورد بیشتر زنان 50 سال به بالا مصداق داشته باشد.
دکتر راسلا در اینباره گفت: «ما در واقع درباره زنانی تحقیق کردیم که در 4 طبقهبندی مختلف شاخص توده بدنی قرار میگرفتند. ما در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدیم میان پیادهروی و خطر ابتلا به نارسایی قلبی، رابطه معکوس وجود دارد. این نتایج نشان میدهد حتی زنان چاق یا زنانی که اضافه وزن دارند میتوانند همچنان از نتایج مثبت پیادهروی بر کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی بهرهمند شوند.»
در این تحلیل، مجموعهای از عوامل خطرساز در شکلگیری بیماریهای قلبی مورد بررسی قرار گرفت که از جمله آنها میتوان به مصرف سیگار، نوشیدنیهای الکلی، پیشینه خانوادگی و مصرف دارو، استفاده از هورمونها و همچنین مجموع فعالیتهای جسمی اشاره کرد. لازم به ذکر است در این تحقیق، رفتارهای مربوط به پیادهروی در افراد بر اساس اظهارات شرکتکنندگان مورد ارزیابی قرار گرفت. به علاوه، پژوهشگران قادر نبودند تأثیر فعالیتهای بدنی پیشین یا عادتهای پیادهروی قبلی افراد را مورد ارزیابی قرار دهند.
منبع: هفته نامه سلامت
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید. نزدیک به 5/6 میلیون فرد بالغ در آمریکا به نارسایی قلبی دچار هستند. هنگام بروز این شرایط، قلب بیش از حد ضعیف میشود و نمیتواند خون کافی را به اندامهای بدن برساند. خطر ابتلا به نارسایی قلبی با افزایش سن، بیشتر میشود. احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در زنانی که سن آنها بین 75 تا 84 سال است، در مقایسه با زنانی که در بازه سنی 65 تا 74 سالگی قرار دارند، 3 برابر بیشتر است.
دکتر «ساموئل راسلا» متخصص قلب در «بیمارستان سنت وینسنت» که مسئول انجام این تحقیقات در «دانشگاه براون» بود در اینباره گفت: «همگی به این موضوع واقف هستیم که فعالیت فیزیکی باعث کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی میشود، اما این دیدگاه نادرست ممکن است در برخی افراد شکل گرفته باشد که پیادهروی به تنهایی، کافی نیست.»
وی افزود: «تحلیلهای ما نشان میدهد پیادهروی نهتنها یک فعالیت جسمی آسان و در دسترس شمرده میشود، بلکه تأثیرات مثبت آن تقریباً هماندازه با سایر انواع فعالیتهای بدنی است که تأثیر آنها بر کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی، مورد مطالعه قرار گرفته است. در حقیقت، ما با پیادهروی میتوانیم به همان میزان از سوختوساز و مصرف انرژی دست پیدا کنیم که در نتیجه سایر انواع فعالیتهای فیزیکی به دست آید.»
انسانها میتوانند هر زمان که مایل باشند بدون نیاز به تجهیزاتی خاص پیادهروی کنند. به همین علت پیادهروی میتواند نتایج بسیار مثبتی برای زنان مسن در پی داشته باشد زیرا این افراد ممکن است به فعالیت در باشگاههای ورزشی یا آغاز فعالیتهای جسمی جدید تمایلی نداشته باشند.
در این پژوهش، فعالیت پیادهروی و تأثیرات آن بر وضعیت سلامت 89 هزار زن، در برهه زمانی 10 سال یا بیشتر مورد مطالعه قرار گرفت. این نخستین تحقیق دقیق و جزئی درباره مزایای پیادهروی در زنان مسن است که در آن تعداد دفعات، مدت و همچنین سرعت پیادهروی افراد مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین این تحقیق، نخستین مطالعهای است که به طور خاص بر تأثیرات پیادهروی بر کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی در زنان 50 سال به بالا تمرکز کرده است.
نتایج یافتهها نشان میدهد دفعات، مدت و سرعت پیادهروی، هر یک تأثیری تقریباً برابر بر وضعیت سلامت افراد دارد. بر این اساس، در زنانی که دستکم 2 بار در هفته پیادهروی میکردند، در مقایسه با افرادی که دفعات کمتری پیادهروی میکردند، احتمال ابتلا به نارسایی قلبی حدود 20 تا 25 درصد کاهش پیدا میکرد
در پرسشنامههایی که در این طرح مورد استفاده قرار گرفت، اطلاعاتی از قبیل دفعات، مدت و سرعت پیادهروی به ثبت رسید. پژوهشگران همچنین میزان انرژیای که شرکتکنندگان در زمان پیادهروی مصرف میکردند به ثبت رساندند. این محاسبه از طریق ترکیب متغیرهای مختلف مربوط به پیادهروی و استفاده از شاخصی موسوم به «معادل متابولیک فعالیت فیزیکی» انجام گرفت. احتمال ابتلا به نارسایی قلب میان افرادی که در یکسوم بالایی این شاخص قرار داشتند، در مقایسه با افرادی که در یکسوم پایینی این شاخص بودند، 25 درصد کمتر بود.
همچنین نتایج یافتهها نشان میدهد دفعات، مدت و سرعت پیادهروی، هر یک تأثیری تقریباً برابر بر وضعیت سلامت افراد دارد. بر این اساس، در زنانی که دستکم 2 بار در هفته پیادهروی میکردند، در مقایسه با افرادی که دفعات کمتری پیادهروی میکردند، احتمال ابتلا به نارسایی قلبی حدود 20 تا 25 درصد کاهش پیدا میکرد.
همچنین زنانی که در هر بار به مدت 40 دقیقه یا بیشتر پیادهروی میکردند، در مقایسه با زنانی که مدت کمتری برای هر بار پیادهروی اختصاص میدادند، به احتمال 21 تا 25 درصد کمتر در معرض ابتلا به نارسایی قلبی قرار داشتند. به علاوه، احتمال ابتلا به نارسایی قلبی در زنانی که با سرعت متوسط یا زیاد پیادهروی میکردند، در مقایسه با زنانی که با سرعت معمولی پیادهروی میکردند، به احتمال 26 تا 38 درصد کمتر بود.
پژوهشگران در اینباره اعلام کردند نتایج این تحقیقات برای زنان یائسهای که در طبقهبندیهای سنی مختلف قرار داشتند، از قومیتهای مختلف بودند و وزنهای متفاوتی داشتند، یکسان بود. این بدان معناست که یافتههای این تحقیق میتواند در مورد بیشتر زنان 50 سال به بالا مصداق داشته باشد.
دکتر راسلا در اینباره گفت: «ما در واقع درباره زنانی تحقیق کردیم که در 4 طبقهبندی مختلف شاخص توده بدنی قرار میگرفتند. ما در تحقیقات خود به این نتیجه رسیدیم میان پیادهروی و خطر ابتلا به نارسایی قلبی، رابطه معکوس وجود دارد. این نتایج نشان میدهد حتی زنان چاق یا زنانی که اضافه وزن دارند میتوانند همچنان از نتایج مثبت پیادهروی بر کاهش خطر ابتلا به نارسایی قلبی بهرهمند شوند.»
در این تحلیل، مجموعهای از عوامل خطرساز در شکلگیری بیماریهای قلبی مورد بررسی قرار گرفت که از جمله آنها میتوان به مصرف سیگار، نوشیدنیهای الکلی، پیشینه خانوادگی و مصرف دارو، استفاده از هورمونها و همچنین مجموع فعالیتهای جسمی اشاره کرد. لازم به ذکر است در این تحقیق، رفتارهای مربوط به پیادهروی در افراد بر اساس اظهارات شرکتکنندگان مورد ارزیابی قرار گرفت. به علاوه، پژوهشگران قادر نبودند تأثیر فعالیتهای بدنی پیشین یا عادتهای پیادهروی قبلی افراد را مورد ارزیابی قرار دهند.
منبع: هفته نامه سلامت