تربیت فرزند با رویكرد فقهی

اهمیت و سرنوشت ساز بودن تعلیم و تربیت، ضرورت رَوایی، اعتبار وحجّیّت دستور العمل های تربیتی را دو چندان می سازد. از این رو،لازم است میان دانش فقه و علوم تربیتی، داد و ستد برقرار شود.

یکی از مظاهر این داد و ستد، تعیین اصول و رو شهای تربیتی بر اساس رو ش شناسی فقهی است.

از دیدگاه فقه اسلامی، رفتارهای آموزشی و تربیتی، مانند همه رفتارهای اختیاری مکلفان، حکمی شرعی دارد. «فقه تربیتی » با هدف تعیین احکام شرعی رفتارهای اختیاری مکلفان در عرصه تعلیم و تربیت، می کوشد با استفاده از رو ش شناسی اجتهادی و استنباطی، به این هدف دست یابد و علاوه بر گردآوری گزاره های مرتبط با حوزه تربیت در فقه موجود، به پرسش های جدید تربیتی از نظر شرعی پاسخ دهد.

پژوهش حاضر، با مفروض دانستن امکان و ضرورت حضور فقه در عرصه تعلیم و تربیت، در صدد است که شماری از وظایف والدین را در تربیت فرزندان از منظر فقهی، بررسی و احکام شرعی آنها را از ادله تفصیلی آن استنباط کند.

این پژوهش، از روش تحلیل محتوا، با تأکید بر روش استنباطی و اجتهادی رایج در فقه شیعی، بهره برده و اساسی ترین دستاورد آن، عبارت است از: نظام باید و نبایدهای رفتاری که بر اساس احکام پنجگانه شرعی تبیین می شود.

این کتاب در شش فصل سامان یافته است که فصل اول آن، به کلیات پژوهش اختصاص دارد. فصل های بعدی، به ترتیب، ساحتِ تربیت اعتقادی، عبادی، عاطفی، جنسی و جسمانی را به میان کشیده و در هر ساحت، مسئولیت های والدین را در فرزندپروری، از منظر فقهی، بررسی و احکام شرعی آنها را استنباط کرده است.



منبع: خبرگزاری رسمی حوزه