«حكومت علوی»

در عهدی كه به مالک اشتر نوشت، فرمود: ای مالک! با مردم، این چنین رفتار كن. خوب گوش كنید، بفهمید، درک كنید. این را دنیا باید گوش كند و بفهمد. فرمود: ای مالک همه كسانی كه رعیّت تو هستند، از دو طائفه بیرون نیستند؛ یا برادر تو‌اند در دین، یا شبیه تو‌اند در خَلق. حالا ببین با كفّار عملش چیست؟

رفتارش با كافر چیست تا برسد به مسلمان! فرمود: مالک! در قلبت رحمت، محبّت و لطف نسبت به همه داشته باش، حتی كفّار! این است حكومت اسلام! این است حكومت علوی!

پنج مطلب فرمود که عقل مبهوت است. فرمود: رحمت. دوم: محبت. سوم: لطف. چهارم: عفو. پنجم: صفح. نسبت به همه، چه مسلمان، چه كافر، چه یهودی، چه نصرانی. مبادا در قلمرو مملكت تو نسبت به یک كافری كمترین تعدّی شود. دنیا باید برای گوینده‌ی این كلام عزا بگیرد. اسرار این بیان را بزرگانی مثل شیخ انصاری، باید بفهمند.

خوب دقت كنید! یعنی در مملكتی كه لوای اسلام و حكومت علوی بر سر پاست، باید با تمام افراد آن مملكت، حتی كفّار با رحمت و محبت و لطف و عفو و گذشت برخورد کرد.

ای مالک، رعیّت زلل دارد، علل دارد. ای مالک، رعیّت لغزش دارد چه عمد، چه خطا. اگر انجام دادند، تو با آنها جوری رفتار كن كه توقع داری خدا با تو رفتار كند. حالا برای چنین كسی تمام دنیا باید عزا بگیرد یا نه؟



منبع: وبسایت رسمی آیت الله وحید خراسانی