نقدی بر «صندلی داغ»؛
اریسا تقوا: «صندلی داغ» بر ظاهر‌سازی اصرار دارد
گفت‌وگوهای خارج از استودیو این برنامه را از رسالتش دور می‌كند
یك منتقد گفت: در حالی كه در برنامه‌ی گفت‌وگو محوری چون «صندلی داغ» قرار است، لایه‌های عمیق روانشناختی مهمان واكاوی شود اما این اثر در سطح باقی مانده است.
اریسا تقوا گفت‌وگو : در نمونه‌های موفق این گونه برنامه‌ها كه از تلویزیون‌های دنیا پخش می‌شود، گاهی در گفت‌وگوها نكاتی نمایان می‌شود كه از عمیق‌ترین لایه‌های وجودی مهمان برگرفته شده است و در واقع ایجاد حس تازه‌یی در مخاطب نسبت به مصاحبه شونده را موجب می‌شود. این در حالیست كه در اثری چون «صندلی داغ» بر ظاهر‌سازی اصرار می‌شود و در نتیجه این برنامه نمی‌تواند به هدف اصلی از پخش چنین آثاری نزدیك شود.
وی اضافه كرد: در سری اول «صندلی داغ» كه داریوش كاردان آن را اجرا می‌كرد، سازندگان تلاش كردند كه برنامه به تبادل عمیق و لایه لایه‌ای با مهمانان دست یابد و این اتفاق در سری اول بیشتر محقق شد. اما احمد نجفی علیرغم برخورداری از قابلیت اجرای پویاتر، كارش در سطح جاریست و نه در عمق. همین امر موجب ایجاد تضاد در عمق و ظاهر «صندلی داغ» می‌شود و شدیدا «توی ذوق تماشاگر می‌زند»
این منتقد تاكید كرد: این تضاد باعث شده احساسات خوشایندی كه قرار است از طریق برنامه به مخاطب منتقل شود، در حد جرقه‌های باقی بماند.
وی درباره‌ی مهمانان «صندلی داغ» گفت: نبود توازن بین مهمانان قسمت‌های مختلف این گونه برنامه، خاصیت این آثار تلویزیونی است. اما این مورد در «صندلی داغ» بیشتر به چشم می‌آید و به نظر می‌رسد كه این نسبت، شكل حساب شده‌ای ندارد.
این روانپزشك درباره‌ی مفهوم «صندلی داغ» گفت: hos seat (صندلی داغ) نحوه‌ای از گروه درمانی است كه طی آن اطرافیان یك فرد، او را آماج پرسش‌های متعدد و پی در پی قرار می‌دهند تا شخص بدون پرده‌پوشی، مكنونات درونی خود را بیان كند. این در حالیست كه در برنامه‌ی گفت‌وگو محوری چون «صندلی داغ» به دلیل امكان‌پذیر نبودن رعایت اصل محرمانه بودن و سوء‌استفاده نكردن از اطلاعات بیان شده، مهمان به طور طبیعی پرده‌پوشی می‌كند. از سوی دیگر مجری «صندلی داغ» نمی‌تواند تبادل نظر قوی با مهمان برنامه داشته باشد.
تقوا به ذكر مثالی پرداخت و اظهار كرد: در یكی از قسمت‌ها روحانی روشندلی مهمان برنامه بود كه می‌توانست حضور او ایجاد لحظات زیباتر و جذاب‌تری در «صندلی داغ» را موجب شود. اما این قسمت در سطح باقی ماند؛ چرا كه به دلیل تكبری كه در رابطه بین مجری و مهمان به وجود آمد و رفتارهای نمایشی نجفی، اوضاع به گونه‌ای پیش رفت كه مخاطب احساس می‌كرد، در حال دیدن یك «شو» است.
وی با اشاره به نمونه‌های موفق برنامه‌های گفت‌وگو محور تصریح كرد: برنامه‌ی «لری كینگ» از جمله‌ی این آثار است كه اعطای اختیار بیشتر به تهیه‌كنندگان آن اجرای قوی‌تر و رشد بیشتر مخاطبان آن رسانه‌ها می‌تواند در ساخت و پخش این گونه آثار باشد.
این منتقد درباره‌ی اجرای بخش‌هایی از «صندلی داغ» در خارج از استودیو و به وسیله‌ی فرد دیگر گفت: گفت‌وگوهای خارج از استودیو و پخش پرسش‌های مردم از مهمان برنامه را از رسالت خود دور می‌كند. البته نحوه‌ی پرسش و پاسخ در مكانی‌های دیگری از استودیو به گونه‌ای ضعیف‌تر ارایه می‌شود.
تقوا در پایان اظهار كرد: معمولا انتظار داریم، زمانی كه نظرسنجی‌ها افت میزان مخاطب برنامه‌ای تلویزیونی را نشان می‌دهند، به آن آثار كمتر پرداخته شود یا حتی پخش آن‌ها متوقف شود و یا به شكل تازه‌ای ارایه شوند.اما ظاهرا آمار ارایه شده از سوی مركز مطالعات و تحقیقات صدا و سیما در تداوم و تكامل برنامه‌ها تاثیر بسزایی ندارد. چرا كه اگر به این آمار توجهی شد، شاهد تزلزل یك اثر وادامه‌ی آن نبودیم. مگر آن كه اساسا اصل بر پر كردن جدول پخش برنامه‌ها باشد و مخاطب مفهومی نداشته باشد.
منبع : خبرگزاری دانشجویان ایران - تهران
مطالب مرتبط :
