تبیان، دستیار زندگی

عمر جهان چقدر است؟

در طول تاریخ یکی از شرم آورترین مسائلی که گریبان گیر کیهان شناسی بوده به دلیل داده های ناقص و معیوبی است که عمر جهان را اغلب از سیارات و ستارگان جوان تر محاسبه میکرده است. آخرین تخمین برای عمر جهان به کوچکی 1 تا 2 میلیارد سال بوده است.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
عمر جهان چقدر است؟
ستاره شناسان مخصوصا در مورد عمر جهان همواره کنجکاو بوده اند . در طول قرن ها پژوهشگران روحانیون و خداشناسان تلاش کرده اند تا با استفاده از تنها روش موجود یعنی شجره نامه انسان از زمان آدم و حوا عمر جهان را تخمین بزنند. در این بخش ، سعی می کنیم شما رو بیشتر با این مسئله آشنا کنیم و این موضوع رو مورد بررسی قرار بدیم پس همراه باشید.
در قرن گذشته زمین شناسان از تابش های ذخیره شده در سنگ ها برای محاسبه عمر جهان استفاده کردند. در مقایسه ، در قرن حاضر ، ماهواره ی WMAP توانسته است با اندازه گیری تابش های منتشر شده از انفجار بزرگ معتبرترین تخمین را برای عمر جهان در اختیار انسان ها قرار دهد.
داده های wMAP آشکار میکنند که جهان در انفجاری آتشین در 13،7 میلیارد سال پیش متولد شده است.
در طول تاریخ یکی از شرم آورترین مسائلی که گریبان گیر کیهان شناسی بوده به دلیل داده های ناقص و معیوبی است که عمر جهان را اغلب از سیارات و ستارگان جوان تر محاسبه میکرده است. آخرین تخمین برای عمر جهان به کوچکی 1 تا 2 میلیارد سال بوده که با عمر زمین (5.4 میلیارد سال ) و پیرترین ستارگان ( 12 میلیارد سال) در تناقض آشکار قرار داشته است. البته این تناقضات اکنون از بین رفته اند.
ماهواره WMAP گره جدیدی را به این مسئله که جهان از چه ساخته شده افزوده است. سوالی که یونانی ها بیش از 2000 سال پیش از خود پرسیدند.
در قرن پیش دانشمندان عقیده داشتند که پاسخ این سوال را میدانند. پس از هزاران سال پژوهش های پر زحمت دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که جهان تقریبا از صدها نوع مختلف اتم تشکیل شده است.
این اتم ها در جدول متناوب و منظمی که با هیدروژن آغاز میشود تنظیم شده اند. پایه علم شیمی جدید همین جدول است و در حقیقت در تمام کلاس های درس علوم در دبیرستان تدریس میشود. ولی هم اکنون WMAP این تصور را به هم ریخته است.
در تائید تجربیات قبلی ، ماهواره ی WMAP نشان داد که ماده قابل مشاهده که ما در اطراف خود میبینیم ( شامل کوه ها ، سیارات ، ستارگان و کهکشان ها ) یک بخش ناچیز 4 درصدی از کل محتویات ماده و انرژی جهان را تشکیل میدهند. ( بخش اعظم آن 4 درصد به شکل هلیم و هیدروژن و احتمالا تنها 0،03 درصد آن به شکل عناصر سنگین هستند.)
در واقع بخش عمده جهان از ماده ای مبهم و غیر قابل مشاهده با منشا کاملا ناشناخته تشکیل شده است. عناصر آشنایی که دنیای ما را تشکیل میدهند تنها 0.03 درصد جهان را پر کرده اند . از برخی جهات از زمانی که فیزیکدانان به این مسئله پرداخته اند که جهان به وسیله ی شکل های کاملا ناشناخته و جدیدی از ماده و انرژی احاطه شده است ، علم ، قرن ها به گذشته ، به زمان قبل از ظهور فرضیه اتمی بازگشته است.
بر اساس یافته های ، WMAP ، بیست و سه درصد جهان از ماده ای عجیب و ناشناخته به نام ماده ی تاریک ساخته شده که با وجود داشتن وزن و اینکه دوتا دور کهکشان ها حلقه زده است کاملا نامرئی است.
ماده تاریک آنقدر زیاد است که تنها در کهکشان راه شیری وزن آن روی هم رفته بیش از 10 برابر وزن مجموع ستارگان مرئی است. با وجود غیر قابل رویت بودن ، دانشمندان میتوانند این ماده تاریک عجیب را به طور غیر مستقیم مشاهده کنند زیرا این ماده درست مانند ذره بیم نور ستارگان را منحرف میکند و بنابراین میتوان مکان آن را از طریق مقدار اعوجاجی که در نور ستارگان زمینه ایجاد میکند تعیین کرد.
با استناد به نتایج عجیب به دست آمده از داده های ماهواره WMA P ستاره شناس پرینستون ، جان باکال، گفته است : ” امروزه ویژگی های معینی را از جهان دیوانه غیر محتملی که در آن زندگی میکنیم ، میدانیم .”
ولی شاید بزرگترین اعجاب در داده های WMAP داده هایی که محافل علمی را متحیر کرد این بود که

73 درصد جهان یعنی بخش عمده آن از نوعی انرژی کاملا ناشناخته و نامرئی به نام انرژی تاریک ساخته شده که در ساختار فضای خالی پنهان است.


انرژی تاریک ، انرژی هیچ ، یا انرژی فضای خالی ، که به وسیله ی انیشتین در سال 1917 معرفی و سپس به وسیله ی خود او رد شد ( او آن را بزرگترین اشتباه خود نامید ) هم اکنون به عنوان نیروی محرک کل جهان مجددا مطرح میشود. در حال حاضر این عقیده وجود دارد که انرژی تاریک ، میدان ضد گرانشی ایجاد میکند که باعث از هم راندن کهکشان ها میشود. سرنوشت نهایی جهان نیز به وسیله ی این انرژی تاریک تعیین میشود .
هیچکس در حال حاضر نمیداند که این انرژی از کجا می آید. کریگ هوگان ستاره شناس دانشگاه واشنگتون در سیاتل می گوید : ” صادقانه بگویم : ما این را نمیفهمیم. با اینکه میدانیم اثرات آن چه هستند سرنخی از این موضوع نداریم …هیچ کس سرنخی ندارد.”
با توجه به نظریه اخیر ذرات زیر اتمی ، در محاسبه مقدار این انرژی تاریک به عددی فراتر از 10 به توان 120 میرسیم . چنین فاصله ای بین نتایج نظری و داده های تجربی در تاریخ علم بی سابقه است.
این یکی از بزرگترین شرمساری های تاریخ علم است ؛ اینکه بهترین نظریه ما نمیتواند مقدار بزرگترین منبع انرژی در کل جهان هستی را محاسه کند. مطمئنا قفسه‌ای مملو از جوایز نوبل در انتظار افراد متهوری است که پرده از راز ماده و انرژی تاریک بگشایند .
منبع:آسمونی
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .